Ποιος είναι ο Έλληνας δημοσιογράφος που πήρε συνέντευξη από την Μέριλιν Μονρόε, τον Έλβις Πρίσλεϊ, την Μέι Γουέστ αλλά και τον "Λιγνό" Σταν Λώρελ;

O αείμνηστος Αλέκος Λιδωρίκης, ο δημοσιογράφος με "Δ" κεφαλαίο.

Υπήρξε δημοσιογράφος, λογοτέχνης και σπουδαίος Θεατρικός Συγγραφέας (1907-1988). Γεννήθηκε στην Αθήνα τον Μάρτιο του 1907. Παρακολούθησε μαθήματα στη Σορβόνη και έγραψε τη διατριβή "Theatre Grec Contemportain".

Ως δημοσιογράφος συνεργάστηκε από το 1930 με πολλές εφημερίδες όπως "Ακρόπολις", "Καθημερινή", "Τα Νέα", "Μεσημβρινή", "Εθνικός Κήρυκας Ν. Υόρκης", "Ελευθεροτυπία" κ.ά. Επίσης συνεργάστηκε με πολλά ελληνικά και ξένα περιοδικά.

Το 1933 έκανε το επίσημο ξεκίνημα του και στο Θέατρο. Τα κυριότερα θεατρικά του έργα είναι: "Η μεγάλη στιγμή" (Θίασος Μουσούρη-Αλίκης, 1933) που εγκαινίασε με σπάνια επιτυχία τη σταδιοδρομία του σαν δραματουργού, "Λόρδος Βύρων" (Εθνικό Θέατρο, 1934), "Εδώ θα μείνουμε για πάντα", (Θιάσος Μουσούρη-Αλίκης-Νέζερ,1937), "Αίθουσα Αναμονής" (Θίασος Κοτοπούλη, Πρώτο Εθνικό Βραβείο, 1940), "Μια ζωή είναι αυτή" (Θιάσος Μιράντα-Παππά, 1942), "Παντού τα Πάντα" (Θίασος Μουσούρη-Αρώνη, Μιράντας-Παππά, 1942), "Αντρας, Γυναίκα, Διάβολος" (Θίασος Κοτοπούλη, 1943), "Ενας ιππότης στον καιρό μας" (Θίασος Μουσούρη-Αρώνη, 1943), "Ο άγνωστος Θεός" (Θίασος Μουσούρη-Μιράντας-Νέζερ, 1944), "Χωρίς Γάντι" (Θίασος Κοτοπούλη, 1956), "Οι ξεριζωμένοι" (Θίασος Βεργή, Πρώτο Κρατικό Βραβείο, 1962-1963) "Καληνύχτα έρωτα" (Θίασος Μυράτ, 1964), "Ουράνιο Τόξο" (Θίασος Μουσούρη, 1966), "Οταν δεν τον περίμεναν" (Εθνικό Θέατρο, 1971) κλπ.

Από το 1945 έως το 1960 έμεινε στις ΗΠΑ όπου έργασθηκε στα Στούντιο της "Τουέντιεθ Σέντσουρι Φοξ" γνωστότερη ως "20th Fox" και για την Τηλεόραση.Συγχρόνως δημοσιογραφεί στον «Εθνική Κήρυκα» της Νέας Υόρκης και είναι ανταποκριτής των αθηναϊκών εφημερίδων «Τα Νέα» (1948-49 και 1956-58) και «Ακρόπολις» και «Απογευματινή» (1952-1960). Οι συνεντεύξεις του με τα πολιτικά πρόσωπα της Αμερικής της εποχής εκείνης (Αιζενχάουερ, Στήβενσον, Άτσεσον, Χούβερ κα) θεωρούνται ιστορικές. Τα νέα αστέρια του Χόλιγουντ (Μαίριλυν Μονροέ, Τζέιν Ράσελ, Σούζαν Χαίγουορθ, Έλβις Πρίσλεϋ και τόσοι άλλοι) «μιλάνε» μέσα από τις συνεντεύξεις του Λιδωρίκη στο ελληνικό κοινό.

Το 1960 έρχεται και εγκαθίσταται μόνιμα στην Αθήνα και ξεκινάει συνεργασία με όλες τις μεγάλες εφημερίδες της εποχής. Δεν σταματάει όμως τις δημοσιογραφικές αποστολές. Ο «Γύρος του Κόσμου σε 12 ημέρες» τον ταξιδεύει σε Ευρώπη, Ασία και Αμερική και στην συνέχεια: αποστολή δύο μήνες «Αμερική 1970». Στον Λιδωρίκη μιλάνε πολιτικά πρόσωπα, συγγραφείς, καλλιτέχνες, Αμερικάνοι και Έλληνες της Αμερικής, γράφει τις εντυπώσεις του και αναλύει τα προβλήματα (ναρκωτικά, πληθωρισμός, μόλυνση περιβάλλοντος). Και πάλι αποστολές σε κράτη της Ευρώπης και λίγο πριν τον «Αττίλα» ταξίδι στην Κύπρο. Περιοδεία σε όλο το νησί, συνεντεύξεις με όλους τους παράγοντες και με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο για το Κυπριακό πρόβλημα. Το 1973 αποστολή στην Σοβιετική Ένωση, συνδυασμός δημοσιογραφίας και θεατρικού συνεδρίου. Το 1975 μια νέα εφημερίδα γεννιέται η «Ελευθεροτυπία».

Συνεργάζεται από την αρχή μαζί της και λίγους μήνες μετά την γέννηση της, της προφέρει μια μεγάλη επιτυχία: Την αποστολή στην Σιβηρία, την πρώτη μεγάλη αποστολή της εφημερίδας, που είναι και η πρώτη αποστολή Έλληνα δημοσιογράφου στη μακρινή και αχανή περιοχή της Σοβιετικής Ένωσης. Φτάνει ως το Ιρκούτσκ και οι εντυπώσεις και οι συνεντεύξεις του κυκλοφορούν αμέσως σε βιβλίο. Από το 1982 μέχρι το 1987 συνεργάζεται με την εφημερίδα «Έθνος».

Πάνω από 25 θεατρικά έργα του έχουν παιχτεί στο εξωτερικό. Εκτός όμως από το θέατρο και την δημοσιογραφία έγραψε επίσης πεζά, ποιήματα και κριτικές. Ανάμεσα στα έργα του που έχουν παιχτεί είναι και τα: "Νόμος" (1929), "Έξοδος κινδύνου" (1942) κ.ά.

Υπήρξε μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών συγγραφέων και άλλων πνευματικών σωματείων. Είχε λάβει μέρος σε περισσότερες από 20 αποστολές στο εξωτερικό σε διεθνείς πνευματικές συναντήσεις. Έιχε βραβευθεί από την Ακαδημία των Αθηνών έχοντας λάβει δύο Πρώτα Κρατικά και ένα Εθνικό Βραβείο, καθώς επίσης του έιχαν απονεμηθεί τέσσερα παράσημα και άλλες διακρίσεις. Μιλούσε γαλλικά και αγγλικά και ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών.

Μαζί με την Μέριλιν Μονρόε

Με τη Μέι Γουέστ

Δεν χρειάζονται συστάσεις....

Με την Τζέιν Ράσελ

Με τον "Λιγνό" Σταν Λώρελ

Έγραψε για τον Λιδωρίκη ο Κώστας Γεωργουσόπουλος

Ο Λιδωρίκης όμως ήταν ένας οξυδερκής, φιλέρευνος, αξε­δίψαστος, σχεδόν ενοχλητικός, δημοσιογράφος. Αλλά για να συνεννοούμαστε, ένας λόγιος δημοσιογράφος, πράγμα σήμερα δυσεύρετο σαν εξωτικό πουλί. Δεν αναφέρομαι εδώ στον συγ­γραφέα, στον επιτυχημένο θεατράνθρωπο αλλά στον ακραιφ­νή, υπεύθυνο και απαιτητικό δημόσιο πευθήνα (ιδού ένας ό­ρος που προτάθηκε από τον προπερασμένο αιώνα για τον δια­μορφωτή και διαμεσολαβητή της κοινής γνώμης, ουσιαστικό από το ρήμα πυνθάνομαι = ζητώ να μάθω).

Τα κείμενα του Λιδωρίκη έχουν κάτι από τη χάρη του Ουράνη, το χιούμορ του Παναγιωτόπουλου, το πάθος του Καζα­ντζάκη, την επιείκεια του Παπανούτσου, την ακρίβεια του Ευελπίδη, το ρομαντισμό του Αθανασιάδη και την επιστημο­νική συνέπεια του Άμποτ.