H Ρόδος, η αγαπημένη του ήλιου, η πλανεύτρα των Δωδεκανήσων, είναι μαγεία τον Σεπτέμβριο

Nησί των τεσσάρων εποχών, από τα πιο δημοφιλή της επικράτειας, μπορεί να «βουλιάζει» κάθε καλοκαίρι από ξένους και ελληνες επισκέπτες, αλλά στις πιο «χαλαρές» του περιόδους ξεδιπλώνει όλη τη μαγεία του, όπως γράφει το Γιώργος Φρατζεσκάκης στο trans.kathimerini.gr.



Απογευματινή βόλτα στη Μεσαιωνική πόλη

Eίναι μια φίλη, Ροδίτισσα, φανατισμένη με τον τόπο της: «Εμείς καταγόμαστε από την αρχαία φυλή των Τελχινών, μισών ανθρώπων - μισών δαιμόνων, που ήταν γητευτές και μάγοι, έπαιζαν με τον καιρό, έπαιρναν όποια μορφή ήθελαν και απέκτησαν πρώτοι το προνόμιο να σμιλεύουν τα αγάλματα των θεών», μου υπενθυμίζει σε κάθε ευκαιρία.

«Ναι, αλλά σύμφωνα με τη μυθολογία, οι Τελχίνες αποίκισαν το νησί σας προερχόμενοι από την Κρήτη, το δικό μου νησί», της πετάω για να την πικάρω. Πιάνει. «Ε, όχι και από την Κρήτη! Από την Κύπρο ήρθαν! Σου ακούγομαι να μιλάω σαν Κρητικιά;» Και ύστερα μου πετάει σκόρπιες φράσεις που ακούγονται σαν προσβολές στα Κυπριακά. Ευτυχώς, που καταλαβαίνω ελάχιστα...

Η αλήθεια είναι ότι οι Ροδίτες, απ' όπου κι αν έλκουν την καταγωγή τους, είναι μια ιδιαίτερη «ράτσα» ανθρώπων.

Βαθιά επηρεασμένοι από τους λαούς που πάτησαν στο νησί, αφήνοντας πίσω τους ένα πολιτισμικό σύντηγμα με ανεξίτηλη ιστορία χιλιετιών, προβάλλουν και σήμερα μια εύθρυπτη, αριστοκρατική συμπεριφορά που σε ξενίζει, ειδικά εάν οι μόνες εικόνες της νησιωτικής Ελλάδας που είχες έως τώρα στο μυαλό σου προέρχονται από τις Κυκλάδες. Και δεν είναι τυχαίο. Οσο περίπλοκοι και δυσκολοδιάβαστοι είναι οι Ροδίτες, τόσο πολυπρόσωπο και αμαλγαματικό είναι το νησί τους.



Η εισαγωγή στον επίσημο οδηγό του Οργανισμού Προώθησης Ροδιακού Τουρισμού ξεκινάει με μια φράση-κλειδί: «το νησί των τεσσάρων εποχών». Τέταρτο σε έκταση από όλα τα ελληνικά νησιά και τρίτο πολυπληθέστερο, μπορεί να βουλιάζει κάθε καλοκαίρι από Σκανδιναβούς, κεντροευρωπαίους και Ρώσους τουρίστες, αλλά παραμένει ελκυστικό για κάθε τύπο ταξιδιώτη και περιηγητή, όλο το χρόνο. Για την ακρίβεια, αμέσως μετά την κάψα του Αυγούστου έρχεται η καταλληλότερη εποχή για να γνωρίσεις τους θησαυρούς της.

10+1 ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΣΤΑΣΕΙΣ

Στην Aκρόπολη της αρχαίας Ρόδου, στο Μόντε Σμιθ (ή λόφο του Αγίου Στεφάνου). Εδώ όπου σώζονται το ελληνιστικό στάδιο του 3ου π.Χ. αιώνα και το μικρό μαρμάρινο θέατρο που φιλοξενεί και σήμερα, όπως στην αρχαιότητα, μουσικές παραστάσεις. Εδώ όπου μπορεί να συναντήσεις τα κόκκινα ελάφια στο διάβα σου και να σε πλησιάσουν σε απόσταση αναπνοής με αθώα περιέργεια. Η θέα από το Μόντε Σμιθ είναι μαγευτική, όχι τόσο όμως όσο από...

Το Σταυρό της Φιλερήμου. Για να φτάσεις εδώ, πρέπει να περάσεις τον «Γολγοθά», μια διαδρομή που χάραξαν οι Ιταλοί το 1934 (Via Crucis την ονόμασαν τότε), στο μήκος της οποίας συναντάς 14 ναΐσκους με μπρούντζινες πλάκες που απεικονίζουν την πορεία του Χριστού προς το λόφο του μαρτυρίου Του. Ο Σταυρός μάλιστα, γεωγραφικό ορόσημο στο νησί, κατεδαφίστηκε στον πόλεμο από τους ίδιους τους Ιταλούς, για να μην αποτελεί σημείο προσανατολισμού των συμμαχικών αεροπλάνων, αλλά αναστηλώθηκε μεταπολεμικά.

Στην καταπράσινη Φιλέρημο, με τη Μονή της Παναγίας, σώζονται και τα ερείπια της αρχαίας Ιαλυσού, μιας από τις τρεις περίφημες αρχαίες πόλεις της Ρόδου - ανάμεσά τους και τα απομεινάρια του ναού της Αθηνάς Πολιάδος.

Στη Λίνδο, πατρίδα του ευκλεούς τυράννου Κλεοβούλου, που είναι επίσης μία από τις αρχαίες πόλεις του νησιού. Ομως εδώ η Ρόδος σού δείχνει το άλλο της πρόσωπο. Κάτω από την επιβλητική, τριγυρισμένη από πανύψηλο τείχος ακρόπολη της Λίνδου απλώνεται ο παραδοσιακός οικισμός -μια αληθινή Κυκλάδα στα Δωδεκάνησα- με τα καπετανόσπιτα, τις βυζαντινές εκκλησίες, τα στενά σοκάκια, τα βοτσαλωτά δάπεδα αλλά και τους πολυτελείς ξενώνες, τα γκουρμέ εστιατόρια και τα πολυάριθμα καταστήματα.

Στο λιμανάκι του Αγίου Παύλου θα διώξετε όλη την κούραση της ανάβασης προς το κάστρο, αν δεν έχετε επιλέξει ήδη την εύκολη λύση της γαϊδουροκαβαλαρίας...

Αν επιδιώκετε ένα ολοκληρωτικό ταξίδι στο χρόνο, η αρχαία πόλη που πρέπει να περπατήσετε είναι η Κάμειρος. Τα ερείπιά της ανακαλύφθηκαν τυχαία σε μια κατάφυτη περιοχή, στα μέσα του 19ου αιώνα. Ο οικισμός σώζεται σε εξαιρετικά καλή κατάσταση και τα σημαντικά ευρήματα των ανασκαφών του κοσμούν σήμερα τις προθήκες του Βρετανικού Μουσείου και του Λούβρου.

Ταξίδι στο χρόνο, αν και -αυτήν τη φορά- στο πρόσφατο παρελθόν, μπορείτε να απολαύσετε και με μια επίσκεψη στα λουτρά της Καλλιθέας. Στον ομώνυμο όρμο, τα ιταλικά κτίρια των ιαματικών λουτρών, η εξωτική βλάστηση και η φιλόξενη παραλία δημιουργούν ένα φυσικό, κινηματογραφικό σκηνικό που μάγεψαν το 1964 την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Αλέκο Αλεξανδράκη, στη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Το δόλωμα» του Αλέκου Σακελλάριου. Σήμερα τα λουτρά είναι ανοιχτά στο κοινό και η φινετσάτη αρχιτεκτονική τους επιβεβαιώνει αυτό που παραδέχονται με ευγνωμοσύνη οι παλιοί Ροδίτες για τα πολιτιστικά κληροδοτήματα των Ιταλών «κατακτητών». Κι αν οι Ιταλοί ομόρφυναν το νησί με λεπταίσθητα αρχιτεκτονήματα, οι Αραβες άφησαν πίσω τους πανέμορφους κήπους με εξωτικά φυτά, που οι Ροδίτες επίσης αγκάλιασαν με σεβασμό. Στο Παραδείσι, ένα μοντέρνο θέρετρο που διατηρεί τον γοητευτικό χαρακτήρα ενός ιστορικού οικισμού, αλλά και στις Επτά Πηγές, ένα τοπίο ανέγγιχτης, απαράμιλλης ομορφιάς, ξεδιπλώνεται το φυσικό κάλλος της καταπράσινης Ρόδου, ο μυστικιστικός χαρακτήρας της σκοτεινής σήραγγας και η αναψυχή μιας βουτιάς στα κρυστάλλινα νερά της λίμνης, μοναδικής προσβάσιμης για κολύμπι σε ολόκληρο το νησί.

Η ξενάγηση στις φυσικές ομορφιές της Ρόδου ολοκληρώνεται μόνο όταν δεις από κοντά τις πεταλούδες της ομώνυμης κοιλάδας. Ενός μοναδικού βιότοπου που έχει χαρακτηριστεί «οικοσύστημα ιδιαίτερου φυσικού κάλλους» και ανήκει στο δίκτυο Natura 2000.

Μακριά από τον κοσμοπολιτισμό της πρωτεύουσας του νησιού, για ολιγοήμερη ανάπαυλα ή πολυήμερες οικογενειακές διακοπές, βρίσκεται το Χαράκι. Παραδοσιακό ψαροχώρι, ησυχαστήριο, με έναν σαγηνευτικό όρμο και το απόρθητο μεσαιωνικό κάστρο του Φαρακλού, στους πρόποδες του οποίου βρέθηκαν αρχαίος μύλος και εργαστήριο παραγωγής ζάχαρης που λειτουργούσε μέχρι και την περίοδο της Ιπποτοκρατίας.

Τη Μεσαιωνική πόλη της Ρόδου -μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO- θα την αφήσετε για το τέλος. Είναι φτιαγμένη για να την περπατήσετε με τη δύση του ήλιου, να περάσετε κάτω από μία από τις έντεκα πύλες της, να ανηφορίσετε την επιβλητική Οδό των Ιπποτών και να φτάσετε μέχρι το παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου, το επιβλητικότερο κτίριό της που οικοδομήθηκε τον 14ο αιώνα, καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά την εποχή της Τουρκοκρατίας και ανακατασκευάστηκε από τους Ιταλούς τη δεκαετία του '30. Και αυτό είναι μόνο ένα εισαγωγικό σημείωμα για τη Ρόδο. Την αγαπημένη του θεού Ηλιου, με την πλούσια ιστορία των δυόμισι χιλιάδων ετών και το μωσαϊκό των σύγχρονων απολαύσεων. Για να την ανακαλύψετε, θα πρέπει να αφιερώσετε μέρες. Δεν είναι τυχαίο που οι ξένοι επισκέπτες της έρχονται και ξανάρχονται χρόνο με το χρόνο, κάθε καλοκαίρι...

«Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ»

Ως πρωτεύουσα της αποικίας των «Ιταλικών Νήσων Αιγαίου» η Ρόδος συγκέντρωσε τα περισσότερα έργα υποδομής, τα οποία οι Ιταλοί -όπως και οι ντόπιοι- σεβάστηκαν απόλυτα, ανεξάρτητα από τις συνθήκες των μεταξύ τους σχέσεων. Σήμερα, πολλά ξένα πανεπιστήμια οργανώνουν εκδρομές στο νησί, για να δώσουν στους φοιτητές τους την ευκαιρία να θαυμάσουν τα αρχιτεκτονήματα στην Καλλιθέα, στη Λίνδο, στον Προφήτη Ηλία, στην Ιαλυσό και στη σύγχρονη πόλη της Ρόδου.



ΠΩΣ ΠΑΜΕ
Ο πιο γρήγορος τρόπος για να πάτε στη Ρόδο είναι αεροπορικώς. Η Aegean (www.aegeanair.com) και η Olympic Air (www.olympicair.com) πετάνε καθημερινά από Αθήνα και άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδας και το εισιτήριο κοστίζει από 110 έως 150 ευρώ (με αφετηρία το «Ελευθέριος Βενιζέλος» για τα μέσα Σεπτεμβρίου).

ΠΑΡΑΛΙΕΣ
Οι παραλίες της Ρόδου έχουν να προσφέρουν κάτι ιδιαίτερο στον καθένα. Οι γυμνιστές θα μαυρίσουν ομοιόμορφα στο Φαληράκι, όσοι θέλουν να αποφύγουν την κοσμικότητα θα κατηφορίσουν στο Λαδικό και στον Τραγανό, η Αντονι Κουίν είναι μια ιστορία από μόνη της, εκείνοι που θάλλουν στην πολυκοσμία θα πάνε οπωσδήποτε στην Ιξιά της Ιαλυσού και στη Λίνδο. Στο Πρασονήσι, όπου ο αέρας φυσάει πάντα σε μία από τις δίδυμες παραλίες του, οι windsurfers και οι kitesurfers θα ανακαλύψουν τον παράδεισό τους. Οι ντόπιοι, πάντως, υποστηρίζουν ότι οι μεγαλύτερες και καλύτερες παραλίες της Ρόδου είναι το Κιοτάρι και το Γεννάδι.

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
Οι υποδομές της Ρόδου για τους VIP τουρίστες περιλαμβάνουν ένα γήπεδο γκολφ κοντά στην παραλία Αφάντου, σύγχρονο κέντρο ιππασίας, οργανωμένους συλλόγους τένις, τοξοβολίας και σκοποβολής και φυσικά τη μαρίνα στο Μαντράκι, όπου το καλοκαίρι καταπλέουν τα γιοτ των εκατομμυρίων με τους, ανάλογου βεληνεκούς, ιδιοκτήτες τους.
Σε όλο το νησί υπάρχουν επίσης 18 πεζοπορικά μονοπάτια που θα σας πάνε εκεί όπου δεν πλησιάζει κανένα μηχανοκίνητο όχημα. Ο καλύτερος οδηγός για τα μονοπάτια έχει γραφτεί από τον Ντίτερ Γκραφ και εκδίδεται από τον Οργανισμό Προώθησης Ροδιακού Τουρισμού (www.rodosisland.gr Τ/22410-74.555-7).

ΦΑΓΗΤΟ
Οι γεύσεις της Ρόδου κολάζουν και... άγιο σε περίοδο νηστείας. Το Αθήρι και το Αμοριανό είναι τοπικές ποικιλίες που δίνουν σπουδαία κρασιά διεθνούς φήμης, το παρθένο ελαιόλαδο είναι από τα βασικά προϊόντα εξαγωγής, ενώ οι τοπικές συνταγές περιλαμβάνουν το μελεκούνι, ένα υγιεινό και θρεπτικό γλύκισμα, το μικροσκοπικό γαριδάκι που, ανάλογα με την περιοχή, βαφτίζεται Συμιακό, Τηλιακό ή Ροδίτικο, και τα πιταρούδια (τηγανητές πιτούλες με ντομάτα, κρεμμύδι, δυόσμο και αλεύρι). Παντού στη Ρόδο θα φάτε καλά. Πολύ καλά όμως θα φάτε στην ονομαστή για τα κρεατικά της Εμπωνα, στις ταρατσοταβέρνες της Λίνδου (για ψαρικά), στον «Κούκο της Ρόδου», ένα στέκι-σταθμό για μεζέδες συνοδεία έντεχνης μουσικής (Μανδηλαρά 20-26, Τ/22410-73.022), σε ένα από τα πολλά ζαχαροπλαστεία της «Στάνης» (www.stani.rodosgreece.gr), για ολόφρεσκα γλυκά με παράδοση, και στον «Σακελλάρη» (Αλύτρωτων Ελλήνων 32, Τ/22410-32.739) για ένα από τα νοστιμότερα, καθαρότερα, απολαυστικότερα σουβλάκια της ελληνικής επικράτειας (πιστέψτε το, το σουβλάκι είναι αντικείμενο μελέτης του υπογράφοντος).