Φεστιβάλ Toronto 2013: 9 Έλληνες σκηνοθέτες μιλούν για την Αθήνα και το σινεμά της (βίντεο)

Στο πλαίσιο του αφιερώματος στην Αθήνα που διοργανώνει το Φεστιβάλ του Τορόντο, 9 από τους Ελληνες σκηνοθέτες που βρέθηκαν εκεί έριξαν φως στη δουλειά τους μπροστά στο διεθνή Τύπο.

«Οσοι δεν έχουμε επισκεφθεί την Αθήνα τη γνωρίζαμε ως τουριστικό προορισμό και πρόσφατα ως μια πόλη διαμαρτυρίας», είπε ξεκινώντας τη συζήτηση ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ του Τορόντο, Κάμερον Μπέιλι. Χάρη στη δική του επιλογή και τη συνεργασία του με τον Δημήτρη Εϊπίδη, η Αθήνα ήταν η πόλη που μονοπώλησε το ενδιαφέρον στο φετινό αφιέρωμα «City to City», φωτίζοντας τη σημερινή ζωή της και το σινεμά που κάνουν οι δημιουργοί της, όπως γράφει το flix.gr.



Στη συνέντευξη Τύπου του αφιερώματος, εννέα από τους παριστάμενους σκηνοθέτες μίλησαν στους δημοσιογράφους: ο Γιώργος Σερβετάς που με το «Να Κάθεσαι και να Κοιτάς» άνοιξε την ενότητα, ο Αλέξανδρος Αβρανάς με φρέσκια την επιτυχία του «Miss Violence» στη Βενετία, ο Γιάννης Σακαρίδης με το «Wild Duck», οι Αργύρης Παπαδημητρόπουλος και Γιαν Φόγκελ, συν-σκηνοθέτες του «Wasted Youth», ο Θάνος Αναστόπουλος με την «Κόρη», οι Αραν Χιουζ και Χριστίνα Κουτσοσπύρου με το ντοκιμαντέρ «Στο Λύκο» και ο Μενέλαος Καραμαγγιώλης με το «J.A.C.E.».

Στην κουβέντα των σκηνοθετών, μεταξύ τους και με τους δημοσιογράφους στην αίθουσα, το κεντρικό θέμα ήταν, φυσικά, η Αθήνα, η οποία αποκαλύφθηκε στα λόγια τους με μια εικόνα εξαιρετικά ζοφερή: μια πόλη σκοτεινή, γεμάτη βία στην καθημερινή ζωή, γνωστή για όλους τους λάθος λόγους, ένας παράδεισος που μετατράπηκε σε κόλαση. Μια πόλη όπου καθημερινά «κάνεις ερωτήσεις». Αλλά κι ένα «εκπληκτικό σκηνικό για να κάνεις ταινίες, γεμάτο ιστορίες».

Απαντώντας στο αν το νέο ελληνικό σινεμά διακρίνεται από μια κοινή αισθητική, οι σκηνοθέτες βρήκαν ότι τους συνδέει η εμπιστοσύνη και αυτοπεποίθηση που έχουν αποκτήσει πια, ότι η φωνή που εκφράζουν θα ακουστεί διεθνώς, αλλά και μια κοινή θεματική γραμμή που διερευνά τη νέα ταυτότητα της Ελλάδας. Ωστόσο εκείνο που γενικά χαρακτηρίζεται ως το ελληνικό νέο κινηματογραφικό «κύμα», κατά γενική ομολογία είναι περισσότερο… «τσουνάμι»!

Ως πρόθεση των σκηνοθετών εκφράστηκε η επιθυμία, ο καθένας με το ύφος και τον τρόπο του, να συμβάλλουν στο ν’ αλλάξει η κατάσταση στη χώρα μας, προσδιορίζοντας και καταδεικνύοντας τα αρνητικά της στοιχεία. Παράλληλα όλοι συμφώνησαν σε μια παράξενη, αναγκαστική αλλά και δημιουργική αλληλεγγύη και αλληλο-υποστήριξη.

«Σας συγχαίρω για το κουράγιο σας,» κατέληξε να ευχηθεί ο Κάμερον Μπέιλι, στο φινάλε μιας συζήτησης πραγματικά ενδιαφέρουσας και διαφωτιστικής.