Η Κατερίνα Τσεμπερλίδου συμβουλεύει: Αυτά είναι τα πέντε πράγματα που δεν πρέπει να κάνουμε ποτέ!

Είναι μερικά πράγματα στα οποία δεν πρέπει ποτέ να "υποβάλλουμε" τον εαυτό μας.

Ας φτιάξουμε μια «λίστα» γεμάτη με «όχι» που θα οδηγήσει σε «ναι» υπέρ του εαυτού μας.

Όχι υπερβολές στην εργασία.

Η πρόληψη είναι αρετή. Κάθε αρετή όμως, έχει ένα μέτρο. Αν το ξεπεράσει γίνεται εμπόδιο και μόνο αρνητικά μας φέρνει. Πολλοί ξεπερνούν κατά πολύ τη λίστα ημέρας ή βδομάδας που δημιουργούν. Τη λίστα των υποχρεώσεων, την έχουν ολοκληρώσει και πάνε στα επόμενα. Ζουν συνεχώς στο μέλλον. Αυτό στην αρχή, δίνει μια ψευδαίσθηση πληρότητας και ηρεμίας. Στη συνέχεια, νιώθουμε σαν ρομπότ και το «πνίξιμο» πλησιάζει. Γιατί πνίξιμο; Γιατί δεν ζούμε στο παρόν. Δεν έχουμε το νου μας πουθενά αλλού, εκτός από τις υποχρεώσεις. Μια καλή αρχή λοιπόν για τη λίστα των «τι δεν πρέπει να κάνω» είναι να αποφύγουμε τις υπερβολές, όπως αναφέρει το tsemperlidou.gr.

Όχι στην τελειομανία.

Η τελειομανία είναι το «ωραίο ρούχο» που φορά το άγχος. Πώς αλλιώς θα μας καταλάμβανε; Πολλοί είναι οι άνθρωποι που όταν τους ρωτούν «γιατί αγχώνεσαι τόσο;» απαντούν «είμαι τελειομανής». Αυτή η απάντηση είναι η δικαιολόγηση του άγχους, όχι η αντιμετώπισή του. Επομένως, στην λίστα όσων δεν πρέπει να κάνουμε, πρέπει να αποφύγουμε την τελειομανία. Πώς μας παρουσιάζεται; Μέσα από τις λίστες υποχρεώσεων. Αν κάτι δεν το προλάβαμε ή δεν έγινε όπως θέλαμε, δεν χρειάζεται να γίνει η αιτία για να μας χαλάσει η διάθεση ή να μας προκαλέσει αϋπνία. Θα το καταφέρουμε την επόμενη μέρα ή τη στιγμή που θα είμαστε έτοιμοι.

Όχι στις εξόδους με το ζόρι.

Για να ολοκληρώσουμε τις λίστες υποχρεώσεων, χρειαζόμαστε ελεύθερο χρόνο. Τι είναι ο ελεύθερος χρόνος; Ο χρόνος που χαρίζουμε στον εαυτό μας. Ο χρόνος που έχει μέσα του την απόλαυση και την ελευθερία και γεμίζει τις μπαταρίες μας για να συνεχίσουμε. Ελευθερία και απόλαυση, πάνε μαζί. Αν έχουμε δεσμεύσει τον ελεύθερό μας χρόνο σε κοινωνικές υποχρεώσεις, τότε πάμε για την καταστροφή. Μιλάμε για τις κοινωνικές υποχρεώσεις στις οποίες πηγαίνουμε είτε με το ζόρι, είτε επειδή απλώς συνηθίσαμε. Το ερώτημα που οφείλουμε να κάνουμε στον εαυτό μας είναι: «Γιατί να έχω βάλει στη λίστα των υποχρεώσεων τις εξόδους μου;». Η καλοπέρασή μας στον ελεύθερο χρόνο μας είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας.

Όχι στην ανυπομονησία.

Τα πράγματα έχουν το δικό τους ρυθμό στο να εξελίσσονται. Εμείς κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε και τα αποτελέσματα, είτε είναι καλά, είτε είναι άσχημα, τα αξιολογούμε. Στη λίστα των όσων δεν πρέπει να κάνουμε, προσθέτουμε την ανυπομονησία που φτάνει τα όρια της εμμονής. Τελειώνουμε τη μια υποχρέωση και περιμένουμε αμέσως να δούμε τα αποτελέσματά της. Αν δεν περιμένουμε αυτό, ανυπομονούμε για την επόμενη υποχρέωση και τη διεκπεραίωσή της. Ο νους μας σταδιακά γίνεται δοχείο πανικού. Το μόνο που καταφέρνουμε; να χάνουμε την ψυχική μας γαλήνη.

Όχι στην εσωστρέφεια.

Κακά τα ψέματα, οι υποχρεώσεις και οι εργασίες έχουν μοναχικό δρόμο. Σκεφτόμαστε, υπολογίζουμε, αγωνιούμε, αγχωνόμαστε και κλεινόμαστε στον εαυτό μας. Η παγίδα είναι πως προσπαθούμε να παραμείνουμε συγκεντρωμένοι. Είναι άλλο πράγμα η συγκέντρωση στο στόχο μας  και άλλο πράγμα το να βυθιζόμαστε σε χάος μπερδεμένων και αγχωτικών σκέψεων. Τι να βάλουμε λοιπόν στην λίστα όσων δεν πρέπει να κάνουμε; Το να μην κλειδωνόμαστε μέσα μας. Να μιλάμε και να επικοινωνούμε με φίλους μας, να μοιραζόμαστε τα άγχη μας. Αμέσως θα δούμε πως αρκετοί γύρω μας συμπάσχουν με τα όσα νιώθουμε.

Όλα αυτά, αν τα τηρήσουμε έστω και σε έναν μικρό βαθμό θα βελτιώσουν την καθημερινότητά μας και την διάθεσή μας απέναντι στις εργασίες και τις υποχρεώσεις μας.