Vintage αποκαλύψεις για Νίξον! Έσπασε στο ξύλο τη γυναίκα του Πάρι μετά την παραίτησή του

Ήταν στις 9 Αυγούστου 1974 που ο Ρίτσαρντ Νίξον εγκατέλειψε τον Λευκό Οίκο μετά το σκάνδαλο Watergate και έφυγε με τη σύζυγό του Pat για το παραθαλάσσιο κτήμα τους στο San Clemente στην Καλιφόρνια.

Λίγες εβδομάδες αργότερα ο Seymour Hersh αναφέρει ότι επικοινώνησε μαζί του πηγή από κοντινό νοσοκομείο. Του είπε ότι η πρώην Πρώτη Κυρία νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο για τραύματα που της προκάλεσε ο σύζυγός της Ρίτσαρντ Νίξον.

«Με κάλεσε κάποιος από ένα κοντινό νοσοκομείο στην Καλιφόρνια. Μου είπε ότι η σύζυγος του Ρίτσαρντ Νίξον, Pat, είχε εισαχθεί στη μονάδα έκτακτων περιστατικών λίγες μέρες μετά την επιστροφή του από την Ουάσιγκτον.

Είπε στους γιατρούς ότι τη χτύπησε ο σύζυγός της. Μπορώ να πω ότι ο άνθρωπος που μου μίλησε είχε πολύ ακριβείς πληροφορίες σχετικά με την έκταση των τραυματισμών της και την οργή του γιατρού που περιποιήθηκε τα τραύματά της» θυμάται ο Seymour Hersh στο τελευταίο του memoir «Reporter».

O Seymour Hersh, που εργαζόταν τότε για τους New York Times, σκάλισε την ιστορία και προσέγγισε τον πρώην σύμβουλο του Ρίτσαρντ Νίξον. Μίλησε με τον John Ehrilchman για να δει τι είχε να πει για αυτά που είχε μάθει, σύμφωνα με την Daily Mail.

«Τον κάλεσα και του είπα με περισσότερες λεπτομέρειες από αυτά που γράφω εδώ τι είχε συμβεί στην Πατ Νίξον στο San Clemente. Ο Ehrlichman με επέπληξε αναφέροντάς μου ότι ήξερε για δύο ακόμα περιστατικό που ο Ρίτσαρντ Νίξον είχε χτυπήσει τη γυναίκα του.

Το σκοτεινό παρελθόν του Ρίτσαρντ Νίξον
Η πρώτη φορά ήταν μέρες αφότου έχασε τη μάχη για κυβερνήτης της Καλιφόρνια το 1962. Τότε είχε πει πικραμένος στον Τύπο πως ήταν η τελευταία του πολιτική μάχη. Μια δεύτερη επίθεση ήταν κατά τη διάρκεια της θητείας του στον Λευκό Οίκο».

Αν και είχε πάρει την επιβεβαίωση από στενό συνεργάτη του Ρίτσαρντ Νίξον, ο Hersh αποφάσισε να μη γράψει το ρεπορτάζ ούτε να το μοιραστεί με τους αρχισυντάκτες του. Εξήγησε το σκεπτικό πίσω από την απόφασή του σε ομιλία του σε δημοσιογράφους το 1998.

«Το θέμα ήταν η συγχώνευση της ιδιωτικής και της δημόσιας ζωής. Εξήγησα ότι θα είχα γράψει για τις επιθέσεις αν για παράδειγμα η προσωπική του ζωή θίγει την πολιτική. Αλλά δεν υπήρχαν ενδείξεις για μια τέτοια σύνδεση.

Τόνισα ότι δεν ήταν μια περίπτωση που επειδή ο Νίξον έψαχνε τη γυναίκα του με την πρόθεση να τη χτυπήσει και επειδή δεν τα κατάφερε βομβάρδισε την Καμπότζη».

Η αντίδραση των φοιτητών στο Harvard τον έκαναν να επανεξετάσει τις ενέργειές του. «Ήμουν έκπληκτος για τον θυμό που προκάλεσε η απόφασή μου σε ορισμένες φοιτήτριες.

Επισήμαναν ότι το να χτυπάς κάποιον είναι έγκλημα και αναρωτήθηκαν πώς μπόρεσα να μην καταγγείλω ένα έγκλημα. Με ρώτησαν τι θα γινόταν αν είχε κάνει άλλο έγκλημα, αν είχε κάνει ληστεία σε μια τράπεζα.

Το μόνο που μπορούσα να πω είναι ότι εκείνη την εποχή δεν το έκανα. Δεν το είδα σαν έγκλημα. Η απάντησή μου δεν ήταν ικανοποιητική. Δεν κατάλαβα τότε όπως οι γυναίκες που με αμφισβήτησαν ότι ο Ρίτσαρντ Νίξον είχε διαπράξει μια εγκληματική πράξη. Θα έπρεπε να είχα κάνει θέμα ό,τι γνώριζα εκείνη την εποχή ή να βεβαιωθώ πως θα το έκανε κάποιος άλλος».