Vintage story: Όταν η Μαρία των Μεδίκων, η όμορφη βασίλισσα, τσακωνόταν με τις ερωμένες του βασιλιά συζύγου της

Η Μαρία των Μεδίκων (Maria de' Medici) ήταν βασίλισσα της Γαλλίας, ως δεύτερη σύζυγος του βασιλιά Ερρίκου Δ΄ της Γαλλίας, του Οίκου των Βουρβόνων. Επίσης, ήταν αντιβασίλισσα, μετά τη δολοφονία του το 1610, για λογαριασμό του ανήλικου βασιλιά Λουδοβίκου ΙΓ΄.

Γεννήθηκε στις 26 Απριλίου 1573 στην Φλωρεντία, κόρη του Φραγκίσκου Α΄ των Μεδίκων, μεγάλου δούκα της Τοσκάνης και της Ιωάννας, αρχιδούκισσας της Αυστρίας και πέθανε σαν σήμερα, στις 3 Ιουλίου του 1642.

Πανέμορφη στα νιάτα της, έγινε σύζυγος του βασιλιά, αφού πρώτα πήρε το διαζύγιο με την πρώτη σύζυγο του, Μαργαρίτα των Βαλουά.

Η τεράστια προίκα της περιελάμβανε 600.000 κορώνες και τον αμέσως επόμενο χρόνο μετά τον γάμο γέννησε στο Φονταινεμπλώ τον διάδοχο Λουδοβίκο.

Ο γάμος δεν ήταν ιδιαίτερα επιτυχής, καθώς αμέσως ήρθε σε διαμάχες με τις ερωμένες του συζύγου της με εκφράσεις που σόκαραν τους Γάλλους αυλικούς. Η μεγαλύτερη διαμάχη της ήταν με την Αικατερίνη Εριέττα του Μπαλζάκ, στην οποία ο βασιλιάς Ερρίκος είχε υποσχεθεί γάμο μετά τον θάνατο της επίσημης ερωμένης του, Γκαμπριέλ ντ'Εστρέ. Αντί γι' αυτήν, ο βασιλιάς νυμφεύτηκε την Μαρία, με αποτέλεσμα να υπάρχουν στο παρασκήνιο σκληροί καυγάδες μεταξύ των δύο γυναικών, όπως αναφέρει η Wikipedia.

(Η Μαρία των Μεδίκων με την οικογένειά της, 1607, από τον  Frans Pourbus τον νεότερο)

Ο βασιλιάς απέφυγε να υποστηρίξει ανοιχτά την σύζυγό του, μέχρι που αυτή του ζήτησε να επαναφέρει από την εξορία την πρώτη σύζυγό του, Μαργαρίτα των Βαλουά.

Όσο ζούσε ο σύζυγός της δεν έδειχνε κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα κρατικά θέματα.

Μετά την δολοφονία του το 1610, έγινε αντιβασίλισσα και επίτροπος του ανήλικου διαδόχου, εξορίζοντας την Κατερίνα-Εριέττα του Μπαλζάκ.

Ως αντιβασιλέας απέλυσε τον πιο έμπιστο υπουργό του Ερρίκου Δ΄, δούκα του Συλλύ (Sully). Ενώ οι αντιπρόσωποι της Καθολικής Εκκλησίας ήλπιζαν να πιέσουν την καταδίωξη των Προτεσταντών στην Γαλλία, η Μαρία, ως μισή Αψβούργα, ακολούθησε φιλοαψβουργική πολιτική. Τακτοποίησε τον γάμο των παιδιών της, του μέλλοντα βασιλιά Λουδοβίκου και της Ελισάβετ, με μέλη της Αψβουργικής Ισπανικής βασιλικής οικογένειας.

Το κύριο καλλιτεχνικό της ενδιαφέρον ήταν η κατασκευή, διακόσμηση και επίπλωση του ανακτόρου του Λουξεμβούργου, του αναφερόμενου και ως «παλάτι των Μεδίκων». Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1612 με διακοσμήσεις του Σαλομόν ντε Μπροσσέ, ενώ ζωγράφος διορίστηκε ο Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς.

(Η στέψη της Μαρίας των Μεδίκων, στο St. Denis, από τον Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς)

Κάτω από την κακή της διακυβέρνηση, οι πρίγκιπες της βασιλικής οικογένειας εξεγέρθηκαν το 1614 και η Μαρία, αισθανόμενη αδυναμία, προσπάθησε να τους ικανοποιήσει. Ο κυριότερος από αυτούς, ο Ερρίκος Β΄ των Βουρβόνων του Κοντέ, την πίεσε να συγκαλέσει το Γενικό συμβούλιο. Αλλά η δύναμή της ανέβηκε ξανά με την άνοδο του έμπιστου συμβούλου της, Ρισελιέ. Όμως το 1617, ο γιος της Λουδοβίκος, φτάνοντας στην κατάλληλη ηλικία, ανέλαβε τις νόμιμες εξουσίες του και ήρθε σε ρήξη μαζί της. Εγκατέλειψε την φιλοαψβουργική πολιτική της, διέταξε την εκτέλεση του Κοντσίνι, εξόρισε την βασίλισσα στο ανάκτορο του Μπλουά και διόρισε τον Ρισελιέ καρδινάλιο.

Μετά από δύο χρόνια αιχμαλωσίας, η Μαρία δραπέτευσε από τον πύργο το 1619 και ενώθηκε με τον γιο της Γκαστόν, που επαναστάτησε κατά του αδελφού του. Η κίνηση απέτυχε, αλλά ο βασιλιάς Λουδοβίκος συμφιλιώθηκε με τη μητέρα του με την επέμβαση του Ρισελιέ, επιτρέποντάς της να διατηρεί μια μικρή αυλή στην Ανζέρ.

Μετά τη δίκη του ευνοουμένου του, δούκα του Λυν, ο βασιλιάς Λουδοβίκος άφησε τον εαυτό του σε πλήρη υποταγή στον Ρισελιέ. Η Μαρία τότε προσπάθησε να εκτοπίσει τον Ρισελιέ με πραξικόπημα εναντίον του. Μετά τον θρίαμβο του Ρισελιέ εξορίστηκε το 1630 στο Κομπιέν και από εκεί δραπέτευσε το 1638 στο Άμστερνταμ, όπου έγινε ενθουσιωδώς δεκτή με μεγαλοπρεπείς εκδηλώσεις. Για τις εκδηλώσεις δημιουργήθηκε κατασκευή στο νησάκι του ποταμού Άμστελ και ο δήμαρχος της πρόσφερε ένα μεγαλοπρεπές Ινδονησιακό γεύμα.

Το 1642 η Μαρία πέθανε στην Κολωνία.