Vintage story: Όταν το 1872 το Mary Celeste πλοίο - φάντασμα, έπλεε ακυβέρνητο χωρίς πλήρωμα στην μέση του ωκεανού

Ένα από τα μυστήρια που δεν λύθηκαν ποτέ, είναι η ιστορία του πλοίου Mary Celeste, που το 1872 βρέθηκε να πλέει, δίχως το πλήρωμά του, στη μέση του Ατλαντικού Ωκεανού, αν και ο καιρός ήταν πολύ καλός και το πλήρωμα αποτελούνταν από έμπειρους ναυτικούς.

Ένα μήνα αφότου το Mary Celeste απέπλευσε από τη Νέα Υόρκη, ο καπετάνιος David Morehouse είδε το καράβι να πλέει ακυβέρνητο και έστειλε κάποιους άνδρες από το πλήρωμά του για να εξετάσουν τι είχε συμβεί. Οι άνδρες ανακάλυψαν έκπληκτοι ότι δεν υπήρχε ψυχή στο πλοίο, δεν υπήρχαν σημάδια μάχης αλλά παρόλα αυτά υπήρχε αρκετό φαγητό και νερό για έξι μήνες.

Προορισμός του πλοίου ήταν η Γένοβα και το φορτίο του περίπου 1.700 βαρέλια οινοπνεύματος. Μέσα στο πλοίο ήταν ο καπετάνιος Benjamin Briggs η γυναίκα του, η μικρή του κόρη και ένα πλήρωμα επτά ναυτών. Ο 7χρονος γιος της οικογένειας Briggs είχε μείνει με συγγενείς για να ολοκληρώσει το σχολείο του.

Στις 5 Δεκεμβρίου οι ναύτες του «Dei Gratia» αντιλαμβάνονται πως μπροστά τους πλέει ακυβέρνητο ένα πλοίο. Ο καπετάνιος δίνει εντολή να πλησιάζουν και με έκπληξη συνειδητοποιούν πως πρόκειται για το «Mary Celeste» το οποίο είχε αποπλεύσει 8 μέρες νωρίτερα από το λιμάνι της Νέας Υόρκης, εκεί που είχε δέσει δίπλα ακριβώς στο δικό τους. Η έκπληξη γίνεται ακόμη μεγαλύτερη, όμως, καθώς τίποτα δεν δικαιολογεί την εγκατάλειψή του από τον κυβερνήτη, την σύζυγο, την κόρη του και το πλήρωμα. Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια στην ιστορία της ναυσιπλοΐας έχει γεννηθεί και μαζί του μερικοί από τους πιο τρελούς μύθους για το τι πραγματικά είχε συμβεί.

Από την στιγμή εκείνη ξεκίνησαν και οι θεωρίες για το πλοίο – φάντασμα. Άλλοι έλεγαν πως πρόκειται για εξωγήινους άλλοι για πειρατές και πολλοί ανέφεραν πως ο καπετάνιος και το πλήρωμα βούτηξαν το εμπόρευμα και εξαφανίστηκαν.

Η ιστορία που είχε την πιο μεγάλη σε διάρκεια επίπτωση, εμφανίστηκε 12 χρόνια αργότερα. Το διάσημο περιοδικό της εποχής Cornhill Magazine δημοσίευσε ένα άρθρο που ως σήμερα έχει διαμορφώσει όλη την ατμόσφαιρα γύρω από το Mary Celeste. Υποτίθεται ότι γράφτηκε από ένα επιζόντα του ταξιδιού. Ο ‘συγγραφέας’ ισχυριζόταν ότι το πλοίο είχε δεχτεί επίθεση από ιθαγενείς που σκότωσαν το πλήρωμα και το πέταξαν στη θάλασσα και επέτρεψαν στον ίδιο να ζήσει γιατί κατείχε ένα ιερό φυλακτό.

Μάλιστα να σημειωθεί πως όταν οι ναύτες του «Dei Gratia» ερευνούσαν το Mary Celeste το μόνο ζωντανό πλάσμα που βρέθηκε ήταν μια γάτα και πιο δίπλα κηλίδες αίματος και ένα σπαθί επίσης με αίμα.

Το τελευταίο σενάριο ήταν εκείνο που απασχόλησε περισσότερο και τις βρετανικές αρχές που ασχολήθηκαν με την υπόθεση στο Γιβραλτάρ. Σκοπός τους ήταν να στοιχειοθετηθεί ή όχι το αν το πλήρωμα του Dei Gratia εμπλέκεται με οποιοδήποτε τρόπο σε παράνομες πράξεις. Η απάντηση ήταν αρνητική. Σε πείσμα των συνωμοσιολόγων, δεν προέκυψαν επιβαρυντικά στοιχεία. Το μόνο πραγματικά παράξενο ήταν το γεγονός πως ενώ το πλοίο με το εμπόρευμά του είχαν ασφαλιστεί μερικούς μήνες νωρίτερα για περίπου 9 χιλιάδες λίρες, επιδικάστηκαν ως εύρετρα μόλις 1.700… Ωστόσο τη στιγμή που ο ίδιος δικαστής ανακοίνωνε την απόφαση του δικαστηρίου, συμπλήρωνε την προσωπική άποψη ότι ο κυβερνήτης και το πλήρωμα του Dei Gratia θα μείνουν στα μάτια της κοινής γνώμης ύποπτοι για πάντα… Ύποπτοι, αλλά με δικαστική απόφαση αθώοι.

Μετά το καταραμένο του ταξίδι πέρα από τον Ατλαντικό, το Mary Celeste παρέμεινε σε χρήση για 13 ακόμη χρόνια. Το 1885, στα ανοικτά των ακτών της Αϊτής, έπεσε σε ένα βράχο ενώ το φορτίο του ήταν μπότες και γατοτροφή, κάτι που ενέμπλεξε τους ιδιοκτήτες του σε έρευνα για ασφαλιστική απάτη.