Συγκλονίζει ο πατέρας της Ελένης : Δεν ήταν απλοί εκτελεστές -Την βασάνισαν - Την περιμέναμε να κάνουμε Χριστούγεννα

Ραγίζει καρδιές ο πατέρας της Ελένης Τοπαλούδη, της άτυχης φοιτήτριας που δολοφονήθηκε στη Ρόδο. Ο κύριος Γιάννης Τοπαλούδης, μιλώντας στην κάμερα του STAR, ξεσπά και ζητά να αποδοθεί δικαιοσύνη για το φρικτό θάνατο της κόρης του.

Αναφερόμενος στους δύο κατηγορούμενους, τον 19χρονο Αλβανό και τον 21χρονο Ροδίτη, κάνει λόγο για βασανιστήρια σε βάρος της κόρης του.

«Δεν ήταν μία απλή εκτέλεση. Υπήρχαν και βασανιστήρια, η δολοφονία της δεν ήταν μία απλή δολοφονία, ήταν συνεχής, διαρκής βασανιστική. Και την δολοφόνησαν και την χτύπησαν και την ξαναδολοφόνησαν, πετώντας την στη θάλασσα" λέει.

«Και οι δυο ήταν εν ψυχρώ εκτελεστές βιαστές βασανιστές. Και οι δυο. Τώρα ό,τι και να 'παν να κάνουν εγώ ξέρω τι κορίτσι είχαμε. Την ευθύνη τη φέρουν και οι δύο. Τέρμα τελείωσε και να αποδοθεί η δικαιοσύνη όπως πρέπει».

Ο πατέρας της άτυχης Ελένης, άφησε αιχμές για όσους επιχειρούν να ελαφρύνουν τη θέση των δύο προφυλακισμένων. «Όταν κάποιος βλέπει κάποια πράγματα και εθελοτυφλεί και μάλιστα πιθανόν να τα υπερασπίζεται κιόλας για να προστατεύσει το παιδί του επόμενο είναι να οδηγηθούν αυτά εδώ που οδηγήθηκαν. Καθένας είναι υπεύθυνος για το μεγάλωμα των παιδιών του. Εγώ το είπα από την αρχή αυτό. Αν δεν ήταν το δικό μου παιδί θα ήταν κάποιο άλλο σίγουρα. Απλά έτυχε να είναι η Ελένη», ανέφερε.

Στην συνέχεια αναφέρθηκε στις πιο σοκαριστικές στιγμές που έχει ζήσει το τελευταίο διάστημα:

«Το πρώτο πράγμα μόλις έμαθα ήταν το σοκ το δεύτερο πράγμα ήταν όταν μάζευα τα πράγματα της Ελενίτσας από το διαμέρισμα δεν μπορούσα κανένας γονιός να μην βιώσει τέτοιο πράγμα και το τρίτο όταν το μεταφέραμε με το αεροπλάνο εδώ. Αυτά ήταν τα πιο σοκαριστικά για μένα».

Την περιμέναμε να κάνουμε μαζί Χριστούγεννα

«Σήμερα θα ερχόταν το κορίτσι μας αύριο 16 πόσο είναι; 16 είναι αύριο. Τι να αισθανθούμε χαρά; Το κορίτσι εγώ πήρα και ακύρωσα τα εισιτήρια γιατί κάποιοι της έβγαλαν το εισιτήριο για το ταξίδι χωρίς επιστροφή. Κλαίμε όλη την ημέρα. Πάμε να κοιμηθούμε και σκεφτόμαστε τις βασανιστικές τελευταίες της στιγμές. Ποιος γονιός θα μπορούσε να πει τι. Να πει τι για αυτούς τους… τέλος πάντων».