Η Guardian πήρε την κάρτα Χριστουγέννων των Τραμπ και έκοψε ένα κουστούμι με ευχές για... στοιχειωμένες γιορτές

Η πλήρης απουσία οικειότητας από το επίσημο χριστουγεννιάτικο πορτραίτο των Τραμπ παγώνει την καρδιά. Τόσο δύσκολο ήταν να δημιουργηθεί μια "ζεστή" εικόνα του Ντόναλντ και της Μελάνια Τραμπ με χρωματιστά πουλόβερ και φόντο ένα τζάκι  στο σπίτι; 

Ή μήπως αυτή η ημι-δικτατορική εικόνα ήταν ακριβώς αυτή που ήθελε να προβάλλει  ο Πρόεδρος Τραμπ στο project του; "Κοιτάξτε τα χριστουγεννιάτικα δέντρα μου! "Δύναμη" και απελπισία", φαίνεται να λέει. Αν είναι έτσι προκαλεί υποψίες ότι θέλει να διατηρήσει ελέγχους και ισσοροπίες ενός συντάγματος 230 ετών που κρατούν την Αμερική στις πιο σκοτεινές πολιτικές μοίρες.

Δύσκολα θα μπορούσε να δημιουργήσει κάποιος πιο στοιχειωμένη και δυσοίωνη εορταστική σκηνή από αυτή την καρτ-ποστάλ με παραλήπτη την παγκόσμια κοινότητα, ακόμα κι αν το προσπαθούσε πολύ. Η πληθώρα χριστουγεννιάτικων δέντρων στο ίδιο σπιτικό αποτελεί τα τελευταία χρόνια ένα είδος σύμβολο του στάτους των πλουσίων, η συγκεκριμένη εικόνα όμως καταδεικνύει τα ρίσκα μιας τέτοιας αντίληψης.

Αντί για έμβλημα σπιτικής θαλπωρής και χαράς στο γιορτινό μέσο του χειμώνα, αυτές οι πειθαρχημένες δενδροστοιχίες είναι παραταγμένες σαν μαρμαρωμένοι στρατιώτες ή σαν επιβλητικές κολώνες σχεδιασμένες από τον Άλμπερτ Σπέερ.

Το σκηνικό είναι στημένο στον κεντρικό εσωτερικό διάδρομο του Λευκού Οίκου και παρότι ο εν ενεργεία Πρόεδρος δεν φέρει ευθύνη για την αρχιτεκτονική του κτιρίου, δεν υπήρχε λόγος να τονιστεί η αυστηρότητα μαυσωλείου που διακρίνει τον χώρο μ' αυτά τα άκαμπτα και άκαρδα εποχιακά μνημεία.

Τα πάντα εδώ σηματοδοτούν ένα ψυχρό, κενό μεγαλείο. Τα ψυχρά φωτάκια του δέντρου που καθρεπτίζονται στο καλογυαλισμένο πάτωμα. Οι εξίσου παγερές αντανακλάσεις στο ταβάνι. Αντί για παραμυθένια μαγεία, ο άψυχος φωτισμός δημιουργεί μια αποστειρωμένη, απάνθρωπη ατμόσφαιρα. 

Δεν μπορεί κανείς  να φανταστεί παιδιά να τρέχουν γύρω απ' αυτά τα δέντρα ή κάποια άλλη σκηνή  με ανθρώπους που χαίρονται. Προτείνει τα μίζερα , αποστειρωμένα Χριστούγεννα κάποιου "πολίτη Κέην" ο οποίος πέρασε καιρός από τότε που είχε επαφή με τις μικρές απολαύσεις της αληθινής ζωής.

Στο κέντρο αυτού του δυσοίωνου καμβά εννοιακής τέχνης στέκονται ο Ντόναλντ και η Μελάνια Τραμπ. Εκείνος φορά σμόκιν, εκείνη είναι ντυμένη στα κατάλευκα. Η λουστραρισμένη, επίσημη κομψότητα τους συμβάλλει θανάσιμα στο συναισθηματικό μούδιασμα που προκαλεί το κάδρο.

Το χαμόγελο καρχαρία του Τραμπ δεν έχει την παραμικρή γενναιοδωρία και φιλικότητα. Μοιάζει να θέλει απλά να επιδείξει την όμορφη γυναίκα και το φανταστικό σπίτι του. Προκύπτει έτσι αβίαστα το ερώτημα: Πώς γίνεται κάποιος που παρουσιάζει τόσο κραυγαλέο έλλειμα σύνδεσης και επαφής με οποιοδήποτε λαϊκό αίσθημα να έχει καταγραφεί ως επιτυχημένος «λαϊκιστής»; Με τι ακριβώς ταυτίστηκαν οι απλοί ψηφοφόροι του; 

Ίσως εδώ βρίσκεται η ουσία. Μετά από διακόσια και πλέον χρόνια δημοκρατίας, ο Τραμπ προσφέρει στον αμερικανικό λαό τον εαυτό του ως βασιλιά ή αυτοκράτορα. Σ' αυτή την εικόνα, επιτρέπει πλήρη εκτόνωση στον τύραννο μέσα του. Αν το σκεκριμένο πορτραίτο περικλείει κάποια βαθιά αλήθεια για την παρούσα κατάσταση της Αμερικής αλλά και του κόσμου, ο Άη Βασίλης να μας βοηθήσει στη χρονιά που έρχεται, αναφέρει η Guardian, στην σημειολογική ανάλυση του χριστουγεννιάτικου πορτραίτου των Τραμπ.