Οι ταινίες της εβδομάδας: Από το «Glass» στην «Πύλη της Αιωνιότητας» (βίντεο)

Με επτά νέες ταινίες ανοίγει απόψε η κινηματογραφική εβδομάδα. Ξεχωρίζουν η βιογραφία και τα τελευταία χρόνια ζωής του Βαν Γκογκ, «Στην Πύλη της Αιωνιότητας», το δράμα της Κύπρου, «Η Ιστορία της Πράσινης Γραμμής» και οι νέες περιπέτειες του Αστερίξ, ενώ μάλλον θα δημιουργήσει τουλάχιστον μια αμηχανία το «Glass», ακόμη και στους θαυμαστές του διάσημου σκηνοθέτη Μ. Νάιτ Σιάμαλαν.

«Στην Πύλη της Αιωνιότητας»

(«At Eternity's Gate») Βιογραφική δραματική ταινία, πολυεθνικής παραγωγής (ΗΠΑ/Ελβετία/Βρετανία/Γαλλία/Ιρλανδία) του 2018, σε σκηνοθεσία Τζούλιαν Σνάμπελ, με τους Γουίλεμ Νταφόε, Ρούπερτ Φρεντ, Όσκαρ Άιζακ, Ματιέ Αμαρλίκ κα.

Οι δαίμονες, η μοναξιά, η μη αποδοχή, η πολυπλοκότητα της ζωής, η τρέλα και η φύση ως μέσο διαφυγής και έμπνευσης, όλα αυτά που σημάδεψαν τη δύσκολη ζωή ενός καλλιτέχνη, του φημισμένου Ολλανδού ζωγράφου Βαν Γκογκ, περιγράφει με ευαισθησία ο Τζούλιαν Σνάμπελ.

Ο Αμερικανός ζωγράφος και μετέπειτα κινηματογραφιστής, σε τούτη δω την ταινία του, η οποία προβλήθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Βενετίας και απέσπασε το βραβείο ερμηνείας για τον πρωταγωνιστή του Γουίλεμ Νταφόε, επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στα τελευταία χρόνια της ζωής του Βαν Γκογκ, στην Προβηγκία και στην Αρλ, εκεί που η γαλλική φύση θα του δώσει την έμπνευση, αλλά και θα τον φέρει αντιμέτωπο με τους δαίμονές του, την αφόρητη μοναξιά, αλλά και τη θέληση για δημιουργία. Και αυτό παρότι παράμενε εκείνη την εποχή ένας φτωχός καλλιτέχνης χωρίς αποδοχή, ένας ζωγράφος που έψαχνε συνεχώς τον κατάλληλο τόπο, τη δική του οπτική για ένα ακόμη κάδρο. Ακόμη και ο αγαπημένος του αδελφός Τεό, ο οποίος τον ενισχύει οικονομικά και που ασχολείται με την πώληση έργων ζωγραφικής, δεν μπορεί να τον βοηθήσει, να τον βγάλει από την αφάνεια. Ωστόσο, ο Βαν Γκογκ δεν χάνει τη θέλησή του για ζωγραφική και όταν κάποιος θα του πει γιατί δεν τα παρατά, εκείνος θα του απαντήσει ότι "ο Χριστός όσο ζούσε ήταν παντελώς άγνωστος".

Αυτό το αστείρευτο εσωτερικό σθένος του ζωγράφου, ακόμη και όταν μπαινοβγαίνει στο ψυχιατρείο, είναι και η κινητήρια δύναμη της ταινίας, της οποίας ένα από τα χαρακτηριστικά είναι ότι πολλές φορές έχει πλάνα με τη χρήση παραμορφωτικής προοπτικής, αλλά και πλάνα που το φυσικό τοπίο μπαίνει στα κάδρα του Βαν Γκογκ.

Μια ταινία, που στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό, τόσο στην ενδιαφέρουσα άποψή της για τον Βαν Γκογκ, αλλά και τη δύσκολη ζωή του, όσο και στην ερμηνευτική δεινότητα του Γουίλεμ Νταφόε, ο οποίος μπαίνει στην προσωπικότητα του ζωγράφου και χωρίς υπερβολές βάζει τη δική του σφραγίδα.

Η ζωή και το έργο του Βίνσεντ Βαν Γκογκ με έμφαση στα χρόνια που έζησε στην Αρλ της Γαλλίας, τότε που μαγεμένος από το γαλλικό τοπίο και φως δημιούργησε μερικά από τα πιο εμβληματικά έργα του, όπως η «Έναστρη Νύχτα», το «Υπνοδωμάτιο στην Αρλ» και τη σειρά «Ηλιοτρόπια». Η μοναχική του πορεία που θα τον στείλει στο ψυχιατρείο και εν τέλει στο θάνατο.

«Η Ιστορία της Πράσινης Γραμμής»

Δραματική ταινία, παραγωγής του 2016, σε σκηνοθεσία Παννίκου Χρυσάνθου, με τους Μιχάλη Σοφοκλέους, Τζιχάν Ταριμάν, Ματίας Λιρ, Μαρία Μουστάκα, Ανδρέα Τσουρή, Θεόδωρο Μιχαηλίδη, Μπαρίς Ρεφίκογλου, Αχιλλέα Γραμματικόπουλο, Γιάννα Λευκάτη, Δημήτρη Ξύστρα, Ερντογάν Καβάζ κα.

Μια πληγή που δεν αφήνουν να κλείσει, παρότι, όπως βλέπουμε και στην ενδιαφέρουσα ταινία του Παννίκου Χρυσάνθου, υπάρχουν και στις δυο πλευρές άνθρωποι που θέλουν να ξεπλύνουν το άδικο αίμα που χύθηκε και στους δυο λαούς - Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι- να επουλώσουν τα σοβαρά τραύματα του παρελθόντος και να ζήσουν ειρηνικά, δίχως τη μισαλλοδοξία και τα στερεότυπα που πάνε να γίνουν δεύτερη φύση.

Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Παννίκος Χρυσάνθου, δεν στέκεται τόσο στα συμφέροντα, γεωπολιτικά ή οικονομικά, στην αδυναμία των πολιτικών ή των διεθνών οργανισμών να δουν την πραγματικότητα, αλλά εστιάζει κυρίως στους σκελετούς που στοιχειώνουν τους απλούς ανθρώπους, ειδικά τους νέους, που έχουν κουραστεί να ακούν για την «έχθρα» των δυο λαών, τα εγκλήματα που έγιναν, τα προστάγματα των στρατοκρατών, το δηλητήριο που χύνουν και τα φίδια που ρίχνουν οι πατριδοκάπηλοι, οι εθνικιστές και απ' τα δυο μέρη. Ο Χρυσάνθου, που γνωρίζει από πρώτο χέρι τι γίνεται στην πατρίδα του, μέσα από τη συγκινητική ιστορία του, δυο φανταράκια, ενός Τουρκοκυπρίου και ενός Ελληνοκυπρίου, που θα έρθουν κοντά, σπάζοντας την άθλια πράσινη γραμμή, θα αναδείξει αυτά που φέρνουν πιο κοντά τους δυο λαούς, που είναι η συνύπαρξη, ο έρωτας, το γλέντι, η φιλία, τα κοινά προβλήματα, όπως ζούσαν πριν από την εμφάνιση των «υπερπατριωτών» και μετά του Αττίλα.

Η ταινία του Χρυσάνθου, που έχει το ευτύχημα να έχει για φωτογράφο τον Νίκο Καβουκίδη ο οποίος εκμεταλλεύεται το μεσογειακό φως, χωρίς να κάνει καρτ ποστάλ, έχει αδυναμίες, αλλά αυτές είναι λεπτομέρειες μπροστά στο μήνυμα που στέλνει και προς τις δυο πλευρές και που θα ήταν καλό να περάσει ακόμη και σε αυτούς που αδιαφορούν, για το ζήτημα της Κύπρου, αλλά είναι έτοιμοι να καταπιούν αμάσητη την προπαγάνδα μίσους και τις κορόνες εθνικισμού. Άλλωστε «Η ιστορία της Πράσινης Γραμμής» δεν έχει να ζηλέψει τίποτα ιδιαίτερο από τις ταινίες που μας έρχονται απ' όλα τα σημεία της γης και αποθεώνονται πολλές φορές μόνο και μόνο γιατί ξεφεύγουν απ' τη συνηθισμένη «αμερικανιά».

Ο Κύπρος, ένας Ελληνοκύπριος στρατιώτης, στέλλεται να υπηρετήσει στην «πράσινη γραμμή» της Λευκωσίας στη θέση ενός συναδέλφου του, που σκοτώθηκε, γιατί μπήκε μέσα στη νεκρή ζώνη. Εκεί ανακαλύπτει ότι ένας από τους απέναντι στρατιώτες, ο Μουράτ, μένει στο σπίτι του. Ο πόλεμος ανάγκασε και τους δυο να μετακινηθούν - τον Κύπρο από το βορρά στο νότο και τον Μουράτ από το νότο στο βορρά. Όταν ο Μουράτ πάει με άδεια στο χωριό, φέρνει στον Κύπρο ένα δώρο από το σπίτι του, μιαν οικογενειακή φωτογραφία. Αυτή η φωτογραφία αναστατώνει τον Κύπρο. Όταν ο Μουράτ του προτείνει να κάμουν από ένα κρυφό ταξίδι ο καθένας στην «άλλη πλευρά», ο Κύπρος δέχεται χωρίς να σκεφτεί τις συνέπειες.

Η ταινία θα προβάλλεται στο γνωστό καλλιτεχνικό στέκι STUDIO new star art cinema, κάτω από την πλατεία Αμερικής.

«Κάτω από το Δέντρο»

(«Under the Tree») Δραματική κωμωδία, ισλανδικής και πολυεθνικής παραγωγής του 2018, σε σκηνοθεσία Χάφτεϊν Γκούναρ Σίγκουρντσον, με τους Σιγκούρδουρ Σιγκούρζονσον, Μπορστάιν Μπάχμαν, Στέιφορ Στέιφορσον κα.

Ταινία από την Ισλανδία, που η προώθησή της τη χαρακτηρίζει κωμωδία, αλλά μάλλον είναι ένα πικρό φιλμ, που ορισμένες φορές ξινίζει με το περίεργο χιούμορ που αποπνέει και κυρίως το ψυχολογικό κενό που κρύβεται πίσω από τους τοίχους ((μεσοτοιχία) δυο σπιτιών, στο Ρέικιαβικ.

Το θέμα της ταινίας περιστρέφεται γύρω από ένα τεράστιο δέντρο που ανήκει στο ένα σπίτι, αλλά ρίχνει τη μεγάλη του σκιά στο άλλο και εμποδίζει την ηλιοθεραπεία της γειτόνισσας. Η πλάκα, πραγματικά η μία απ' τις δυο που έχει η ταινία, είναι ότι ο ήλιος σπανίως αχνοφαίνεται πίσω από τα άφθονα νέφη της μακρινής χώρας. Απ' εκεί και πέρα, τα ενδιαφέροντα στοιχεία, που συναντάμε συχνά στις ταινίες απ' το μακρινό βορρά, συνοψίζονται στη σχεδόν απάνθρωπη πολιτική ορθότητα, η οποία διαπερνά ακόμη και τις πιο τρυφερές ή καυτές σχέσεις των Ισλανδών, αυτή η ενοχλητική τακτοποίηση των πάντων, λες και έχουν βάλει τη ζωή τους σε κουτάκια, όπως ορίζει ο νόμος, ο κανονισμός, ένας κανόνας ακόμη και για το συναισθηματικό κομμάτι της ζωής τους.

Ειδικά για το τελευταίο, υπάρχουν δυο ενδεικτικές περιπτώσεις, αυτή που έχει πλάκα (η δεύτερη του φιλμ) και αφορά ένα ζευγάρι το οποίο όταν κάνει έρωτα ακούγεται στην πολυκατοικία και η συνέλευση της πολυκατοικίας τούς ζητά επιτακτικά να κάνουν ήσυχα, ενώ ακολουθεί αμέσως μετά το θέμα της αποχέτευσης και η δεύτερη όταν το ζευγάρι, που έχει πρόβλημα με τη σκιά του δέντρου, κάνει έρωτα με το ρολόι ως μια αγγαρεία, σαν μια άσκηση γυμναστικής. Στο τέλος της ταινίας, υπάρχει ξαφνικά και αναίτια ένα ξέσπασμα βίας, μία σκηνή λουσμένη στο αίμα, ίσως μία αποκάλυψη γιατί σε αυτές τις απελπιστικά ήσυχες χώρες, έχουμε φαινόμενα τρομερής βίας - θυμηθείτε τον νεοναζιστή Μπρέιβικ στη Νορβηγία.

Σίγουρα θα βρεθούν κάποιοι που θα βρουν ενδιαφέροντα στοιχεία στο φιλμ, αλλά νομίζω ότι πολλοί περισσότεροι θα απογοητευθούν.

Ο Άτλι, πατέρας μιας τετράχρονης, χωρίζει με τη σύντροφό του κι αναγκάζεται να επιστρέψει στο πατρικό του, όπου βυθίζεται στη διαμάχη που έχουν οι γονείς του με τους γείτονές λόγω της σκιάς του πανέμορφου γιγαντιαίου δέντρου τους, το οποίο «καταπατά» στην αυλή των γειτόνων. Η κλιμάκωση θα είναι ραγδαία, με συνέπεια, πολύ σύντομα, να χαθεί κάθε έλεγχος. Καταστρέφονται περιουσίες, κατοικίδια εξαφανίζονται και τα χειρότερα έρχονται...

«Glass»

(«Glass») Δραματική ταινία φαντασίας, αμερικανικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία του Μ. Νάιτ Σιάμαλαν, με τους Μπρους Γουίλις, Σάμιουελ Τζάκσον, Τζέιμς ΜακΑβόι κα.

Θα μπορούσε ποτέ να περάσει ένας πλημμυρισμένος Δούναβης από τον μπαζωμένο Κηφισό; Κάπως έτσι μοιάζει και η τελευταία ταινία του ικανού και ιδιαίτερου σκηνοθέτη Μ. Νάιτ Σιάμαλαν, ο οποίος προσπαθεί να χωρέσει σε ένα φιλμ τρεις ταινίες και τελικά καταφέρνει να απογοητεύσει ακόμη και τους θαυμαστές του παρά τις όποιες περιστασιακές αναλαμπές μεγαλείου.

Αυτή τη φορά, ο Σιάμαλαν χάνει τόσο στη δημιουργία μίας μεταφυσικής ατμόσφαιρας, κάτι που νομίζαμε ότι ήξερε πολύ καλά, δεν μπορεί να συνδέσει το παζλ που έχει ο ίδιος φτιάξει, οι φιλοσοφικές του αναζητήσεις καταλήγουν σε άσκοπη φλυαρία, οι ψυχολογικές του θεωρίες μένουν μετέωρες και οι καλοί του ηθοποιοί στο τέλος εξουθενωμένοι. Όσοι έχουν δει τις δυο προηγούμενες ταινίες του ("Άφθαρτος" και "Διχασμένος") ίσως μπορέσουν να βγάλουν άκρη. Αλλά αυτό είναι χαρακτηριστικό αδυναμίας του κινηματογραφιστή, ακόμη και μέτριου βεληνεκούς.

Ο Γκλας εντοπίζει τον Ντέιβιντ Νταν και μαζί καταδιώκουν το Κτήνος, την υπεράνθρωπη εκδοχή του Κραμπ, σε μια σειρά από συναντήσεις που κλιμακώνονται έκρυθμα, ενώ ο δαιμόνιος Πράις ενορχηστρώνει παρασκηνιακά την κατάσταση, κρύβοντας μυστικά από τους δύο άντρες.

«Αστερίξ: Το Μυστικό του Μαγικού Ζωμού»

(«Asterix: Le Secret de la Potion Magique») Ταινία κινουμένων σχεδίων, γαλλικής παραγωγής του 2018, σε σκηνοθεσία των Αλεξάντρ Αστιέρ και Λουί Κλισί. Ακόμη ένα επεισόδιο από τις ιστορίες των δύο δημοφιλών και ειδικά στη χώρα μας, ηρώων του γαλατικού χωριού, που θα αρέσει στους μικρότερους φίλους μας αλλά και στους γονείς τους, που επιμένουν να απολαμβάνουν τους παιδικούς τους συντρόφους. Η ταινία θα προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά, με τις φωνές των Γιάννη Υφαντή, Κώστα Δαρλάση, Γιάννου Κοιλάκου, Βασίλη Μηλιού, Άντριας Ράπτη, Τόνιας Σωτηροπούλου, Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και με ελληνικούς υπότιτλους με τις φωνές των Κριστιάν Κλαβιέ, Γκιγιόμ Μπριάτ, Άλεξ Λουτζ, Αλεξάντρ Αστιέρ κα.

Μετά από μια πτώση κατά τη συγκομιδή του γκι, ο δρυίδης Πανοραμίξ αποφασίζει πως είναι καιρός να συνταξιοδοτηθεί και να εξασφαλίσει το μέλλον του χωριού. Μαζί με τον Αστερίξ και τον Οβελίξ ξεκινά ένα ταξίδι στον γαλατικό κόσμο, αναζητώντας έναν νεαρό, ταλαντούχο δρυΐδη, για να του μεταδώσει το Μυστικό του Μαγικού Ζωμού.

«Περιμένοντας τη Νονά»

Κωμωδία, ελληνικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Νίκου Ζαπατίνα, με τους Θανάση Τσαλταμπάση, Λευτέρη Ελευθερίου, Ντέμυ, Κατερίνα Παπουτσάκη κα. Ακόμη μία ελληνική κωμωδία, που φαίνεται ότι άμα τη εμφανίσει έχει εξασφαλίσει τα εισιτήριά της, όπως αποδεικνύουν και τα στοιχεία. Μία κωμωδία, με όχι και τόσο πετυχημένα αστεία, δίχως έστω τις απαραίτητες ατάκες, η οποία στηρίζεται σε ηθοποιούς οι οποίοι έγιναν γνωστοί μέσα από την τηλεόραση και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ένα σήριαλ συμπυκνωμένο σε περίπου δυο ώρες. Επίσης, είναι μία ταινία που μοιάζει ιδανική για όσους έχουν σύνδρομο στέρησης καλοκαιριού, καθώς το φιλμ είναι σχεδόν όλο γυρισμένο καλοκαιράκι, στην πανέμορφη Νάξο.

Δύο επιστήθιοι φίλοι που ζουν με την προσδοκία μιας επικείμενης κληρονομιάς στη Νάξο και μετά από ένα απροσδόκητο συμβάν, εγκαταλείπουν την Αθήνα για το κυκλαδίτικο νησί. Μία κοπέλα, ελληνικής καταγωγής από τη Γερμανία, κάνει το παρθενικό της ταξίδι στην Ελλάδα, παρά τις έντονες αντιδράσεις της μητέρας της. Η συνάντηση όλων στο νησί θα είναι η αφορμή για νέες περιπέτειες..

«Στους Διαδρόμους»

(«In The Aisles») Αισθηματικό δράμα, γερμανικής παραγωγής του 2018, σε σκηνοθεσία Τόμας Στούμπερ, με τους Φρανζ Ρογκόφσκι, Σάντρα Ούλερ, Πέτερ Κουρθ κα. Μια ιστορία που εξελίσσεται στους διαδρόμους ενός σούπερ μάρκετ, όπου εκεί αναπτύσσεται κι ένας έρωτας. Η ταινία πήρε το Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ Βερολίνου και το Βραβείο Σεναρίου στις Νύχτες Πρεμιέρας. Να σημειωθεί ότι δεν έγινε δημοσιογραφική προβολή της ταινίας.

Όταν ο ντροπαλός Κριστιάν χάνει τη δουλειά του, βρίσκει καινούργια δουλειά στο τοπικό σούπερμαρκετ. Ο Μπρούνο, υπεύθυνος στον διάδρομο των ποτών τον παίρνει υπό την προστασία του και του δείχνει τα κόλπα της δουλειάς. Στους διαδρόμους ο Κριστιάν θα συναντήσει τη Μαριόν, υπεύθυνη του διαδρόμου των γλυκών. Η μυστηριώδης αύρα της τον συνεπαίρνει και την ερωτεύεται στιγμιαία. Στη μηχανή του καφέ συναντιούνται καθημερινά κι εκεί αρχίζουν να γνωρίζουν ο ένας τον άλλον. Εκείνη όμως είναι παντρεμένη κι ο έρωτάς του δείχνει αδιέξοδος.