Eirinika - Εκλογές: Ραλλία Χρηστίδου: Δεν με πτοούν οι «άσφαιρες» επιθέσεις, έτσι κι αλλιώς εμάς τις γυναίκες, μας αμφισβητούν

Με αφορμή λοιπόν τις διπλές κάλπες που στήνονται την Κυριακή 26 Μαΐου, για τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές (δεύτερος γύρος στις 2 Ιουνίου), επιλέξαμε να «ανακρίνουμε» πολλούς από τους υποψηφίους ευρωβουλευτές, δημάρχους, περιφερειάρχες αλλά και συμβούλους που διεκδικούν την ψήφο της ελληνικής κοινωνίας. 

Με αμεροληψία, διαφάνεια και αντικειμενικότητα θα σας βοηθήσουμε να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα για την κρίσιμη ώρα της «σταύρωσης», ρωτώντας κάθε υποψήφιο για θέματα που αφορούν το ελληνικό και ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, τη δημοσιονομική κρίση που ακόμα βιώνουμε στο πετσί μας, τους λόγους για τους οποίους ζητά την ψήφο μας αλλά και μικρές εύλογες απορίες που προκύπτουν για τον ίδιο, τα πεπραγμένα και το όραμά του. 

Σήμερα, φιλοξενούμε στη στήλη μας τη γνωστή τραγουδίστρια και μουσικό, Ραλλία Χρηστίδου, η οποία διεκδικεί την είσοδό της στην Ευρωβουλή μέσα από το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Συνέντευξη στον Χάρη Αποστολόπουλο.

Τα κύρια σημεία:

• Η απόφασή μου να ασχοληθώ ενεργά με την πολιτική ήταν μια συνειδητή και ενήλικη απόφαση.
• Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ μου έδωσε μεγάλη χαρά και με γέμισε υπερηφάνεια. Είναι σπουδαίο πράγμα για μένα να αναγνωρίζεται η όποια αξία μικρή ή μεγάλη με όρους προσφοράς. Όλες και όλοι μπορούμε να προσφέρουμε σε έναν κοινό σκοπό.
• Πολλοί, εκμεταλλευόμενοι τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επεβλήθησαν από τις ηγεσίες της Ε.Ε., βρήκαν την ευκαιρία και «κέρδισαν» απ’ την κρίση εισοδήματα και πλούτο.
• Αν θα εγκαταλείψω το τραγούδι; Το Σύνταγμά μας δεν προβλέπει ασυμβίβαστο ανάμεσα στην ιδιότητα του βουλευτή-βουλεύτριας και σε εκείνη της ιδιότητας του καλλιτέχνη. Ωστόσο, δεν θέλω να προτρέχω βέβαια.
• Αν το ότι μια γυναίκα επιλέχθηκε απλώς ως υποψήφια προκαλείται τέτοιο διαδικτυακό μένος τότε φανταστείτε πόση αμφισβήτηση και πόσες επιθέσεις δέχονται καθημερινά γυναίκες που κινούνται σε διάφορες πτυχές της κοινωνικής ζωής.
• Η επίθεση που δέχθηκα στα social media ήταν άσφαιρη. Διότι δεν εκφράζει την πραγματική ζωή αλλά το πεδίο εκείνο στο οποίο μέρος της κοινωνίας επιλέγει ανώνυμα να εκτονώσει κατώτερα ένστικτά του.

Χάρης Αποστολόπουλος: Ποιο είναι οι 5 κορυφαίοι λόγοι για τους οποίους πιστεύετε πως πρέπει να σας ψηφίσει κάποιος;

Ραλλία Χρηστίδου: Η αλήθεια είναι πως δεν αισθάνομαι άνετα στο να «διαφημίζω» τον εαυτό μου. Προτιμώ να «μιλούν» οι πράξεις μου ή να μιλούν για μένα εκείνοι που με γνωρίζουν. Ωστόσο επειδή δεν θέλω να θεωρηθεί πως υπεκφεύγω θα αναφέρω ως 5 λόγους τα εξής:

α) Θεωρώ πως στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία στο οποίο βρίσκονται άνθρωποι από ολόκληρο το κοινωνικό φάσμα, εγώ εκπροσωπώ περισσότερο τον κόσμο της εργασίας παρά τους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών. Είμαι γυναίκα 39 ετών έχω 21 χρόνια ένσημα και εργάζομαι από την ηλικία των 18 στον ιδιωτικό τομέα σε τομείς που δεν είχαν σχέση με τις σπουδές μου στη μουσική. Ακόμη θυμάμαι την έντονη ανάγκη του να νιώθω αυτόνομη και ανεξάρτητη. Την ανάγκη μου να μην ζω παρασιτικά να μην είμαι βάρος σε κανέναν. Αυτό για μένα σημαίνει ελευθερία.

β) Είμαι ενεργό και οργανωμένο μέλος του ΣΥΡΙΖΑ εδώ και 10 χρόνια. Και πιο πριν ήμουν φίλη του Συνασπισμού πλην όμως θεωρώ πως κοινωνικοποιήθηκα πολιτικά με το ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα. Ανήκουμε στην ίδια γενιά άλλωστε. Και αναφέρομαι στην πολιτική μου κοινωνικοποίηση γιατί πολύ απλά δεν ακολούθησα το δρόμο εκείνο που συνηθίζεται κατά τον οποίο κάποιος είναι μέλος μιας κομματικής νεολαίας στο Πανεπιστήμιο και κατόπιν αποφασίζει να ακολουθήσει πολιτική «καριέρα». (Τα εισαγωγικά τα βάζω γιατί η πολιτική για μένα δεν ορίζεται με όρους καριέρας. Άλλωστε ούτε τη μουσική και το τραγούδι τα αντιμετώπισα ποτέ με όρους καριέρας. Πόσο δε μάλλον την πολιτική που είναι λειτουργία που ορίζεται από το πεδίο της προσφοράς και της ευθύνης κατά τον Μ. Weber) Εμένα η απόφασή μου να ασχοληθώ ενεργά με την πολιτική ήταν μια συνειδητή και ενήλικη απόφαση.

γ) Η αλήθεια είναι πως σε ορισμένους προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι μια γυναίκα μουσικός και τραγουδίστρια, βρίσκεται σε ένα ευρωψηφοδέλτιο. Αυτό ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι κάτι παρόμοιο δεν συνηθίζεται εδώ στη χώρα μας. Ίσως οφείλεται στο γεγονός πως οι άνθρωποι αισθάνονται πιο ασφαλείς όταν ο τρόπος σκέψης τους κινείται σε ορισμένο και γνωστό πλαίσιο. «Εμπιστεύομαι εκείνο που γνωρίζω και συντηρώ την ασφάλεια αυτή και δεν επιθυμώ κανένας και τίποτα να μου την αφαιρέσει». Ορισμένοι άνθρωποι αρέσκονται στο να ταξινομούν τους ανθρώπους σε κατηγορίες και κουτάκια. Δεν λέω. Είναι πιο εύκολη ως διαδικασία. Και σίγουρα λιγότερο χρονοβόρα. Εγώ όμως θεωρώ πως κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ακολουθεί τον δικό του δρόμο στη ζωή. Δεν είναι όλοι οι νομικοί οι ίδιοι άνθρωποι, ούτε όλοι οι καθηγητές πανεπιστημίου οι ίδιοι άνθρωποι ούτε όλοι οι τραγουδιστές οι ίδιοι άνθρωποι. Για παράδειγμα: ένα στερεότυπο για τους καλλιτέχνες υποστηρίζει ότι ενδεχομένως κατά κάποιον τρόπο είναι ανεύθυνοι στην καθημερινότητά τους και μάλιστα «θεωρείται» και κάτι «φυσικό» από ορισμένους. Προσωπικά είμαι τελειομανής, πεισματάρα, φοβερά πειθαρχημένη και οργανωτική. Το ναι μου είναι ναι και το όχι, όχι. Λένε πως το μεγαλύτερό μου μειονέκτημα είναι ότι επιθυμώ να είμαι δίκαιη με τους ανθρώπους. Η κοινωνία μας θα ήταν πολύ καλύτερη αν δεν ήμασταν δέσμιοι όλων αυτών των στερεοτύπων. Αγωνίζομαι όλη μου τη ζωή ενάντια στον στερεοτυπικό τρόπο σκέψης και θα συνεχίσω γιατί πολύ απλά επιθυμώ μια κοινωνία που θα απαρτίζεται από πραγματικά ελεύθερους και άρα ευτυχισμένους ανθρώπους.

δ) Θεωρώ πως λόγω της φύσης της εργασίας μου έχω αποκτήσει την ικανότητα να αφουγκράζομαι και να επικοινωνώ επί της ουσίας με τον κόσμο. Ωστόσο, δεν ήταν δομικό στοιχείο του χαρακτήρα μου. Ως παιδί, είχα μια φυσική συστολή με τους ανθρώπους η οποία ήταν μειονέκτημα για την εργασία μου. Συνεπώς, φρόντισα να το διορθώσω συνειδητά για να μπορώ να τραγουδάω με την ψυχή μου, όπως λένε, και όχι μόνο με τις σωστές νότες. Και στην πορεία το κατάφερα.

Λένε πως θεωρείται σπουδαίο προσόν για έναν πολιτικό να έχει την ικανότητα να ακούει τον κόσμο. Να διαθέτει την ικανότητα της ουσιαστικής επικοινωνίας και όχι εκείνη της τεχνητής που στην μαθαίνουν οι επικοινωνιολόγοι.

ε) Η πρόταση της συμμετοχής μου στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία όταν κατατέθηκε από την αρμόδια επιτροπή προς απόφαση στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας έγινε ομόφωνα αποδεκτή. Αυτό μου έδωσε μεγάλη χαρά και με γέμισε υπερηφάνεια. Είναι σπουδαίο πράγμα για μένα να αναγνωρίζεται η όποια αξία μικρή ή μεγάλη με όρους προσφοράς. Όλες και όλοι μπορούμε να προσφέρουμε σε έναν κοινό σκοπό. Η γιαγιά μου η Ραλλία μου έλεγε: «Θα σέβεσαι όλους τους ανθρώπους γιατί και το μυρμήγκι έχει την αξία του».

Χ.Α.: Κάνοντας έναν σύντομο απολογισμό, τι θεωρείτε πως χάσαμε κατά τα χρόνια της κρίσης σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Υπήρξε κάτι θετικό;

Ρ.Χ.: Δεν μπορώ να απαντήσω τόσο γενικευμένα διότι θεωρώ πως δεν «έχασαν» όλοι οι άνθρωποι το ίδιο. Ούτε μετρώντας με ποσοτικά, ούτε με ποιοτικά δεδομένα. Άλλοι έχασαν περισσότερο ποσοστό εισοδήματος και πλούτου από άλλους ενώ άλλοι έχασαν περισσότερο την ανθρωπιά τους σε σχέση με άλλους. Άλλοι πάλι εκμεταλλευόμενοι τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επεβλήθησαν από τις ηγεσίες της Ε.Ε βρήκαν την ευκαιρία και «κέρδισαν» απ’ την κρίση εισοδήματα και πλούτο.

Το ότι η κρίση είναι όχι μόνο οικονομική αλλά πολιτική και κοινωνική, αποτελεί μια πραγματικότητα. Αρνητικό θεωρώ το ότι μειώθηκαν πολύ τα εισοδήματα σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας στους ευρωπαϊκούς λαούς. Αρνητικό θεωρώ ότι αυξήθηκαν οι ανισότητες συνολικά. Εισοδηματικές, κοινωνικές αλλά και οι έμφυλες ανισότητες Πρόσφατα στοιχεία της Eurostat αναφέρουν πως το 60% του πληθυσμού που ήμι-απασχολείται είναι γυναίκες. Η κρίση χτύπησε περισσότερο τις γυναίκες παρά τους άνδρες.

Το ότι η εποχή αλλάζει διαρκώς με ασύλληπτη ταχύτητα για άλλους κρίνεται ως θετικό και για άλλους ως αρνητικό. Προσωπικά θεωρώ πως οι αλλαγές στο κοινωνικό οικονομικό τεχνολογικό επιστημονικό περιβάλλον είναι μόνο θετικές αρκεί να έχουμε τα μάτια και το μυαλό μας ανοιχτά.

Χ.Α.: Η Ευρώπη για πολλούς, βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού με πλήθος ακροδεξιών φωνών, εκκωφαντικές αποχωρήσεις (Brexit) και σοβαρά οικονομικά ζητήματα (Ιταλία). Τι πιστεύετε πως θα γίνει και ποιο το μέλλον της Ε.Ε.;

Ρ.X.: Η άνοδος της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη αποτελεί επικίνδυνη πραγματικότητα που αναδείχτηκε εκμεταλλευόμενη την αδυναμία της ηγεσίας της Ε.Ε να αντιμετωπίσει τις αυξανόμενες ανισότητες εξουσίας, συσσώρευσης εισοδημάτων, δικαιωμάτων και ευκαιριών ανέλιξης ανάμεσα στους «λίγους» και στους «πολλούς» Η εμμονική αυτή επιλογή των ευρωπαϊκών ηγεσιών στο να μειωθούν τα χρέη των Κρατών δημιούργησε άλλα χρέη. Χρέη κοινωνικά. Χρέη στους ευρωπαϊκούς λαούς. Οι ακροδεξιές δυνάμεις κατάλαβαν ότι αυτή είναι η ευκαιρία τους για να ξαναγυρίσουν στο προσκήνιο όπως έγινε και την δεκαετία του30 χρησιμοποιώντας το προσφυγικό και το μεταναστευτικό πρόβλημα προσχηματικά προκειμένου να προσεγγίσουν εκείνο το τμήμα των ευρωπαϊκών λαών που οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της λιτότητας τους έθεσε στο περιθώριο. Επί της ουσίας όμως υπηρετούν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Τα παραδείγματα πολλά. Ο Κούρτς στην Αυστρία θεσμοθέτησε 12ωρη υποχρεωτική εργασία. Ο Όρμπαν κατάργησε την αυτονομία των πανεπιστημίων και των δικαστηρίων και αύξησε τις υποχρεωτικές υπερωρίες ανά εβδομάδα από 200 ώρες σε 450. Όλοι οι παραπάνω είχαν ως προμετωπίδα τους το μεταναστευτικό και το προσφυγικό.

Οι φωνές λοιπόν που είναι αντιδραστικές προς κάθε τι διαφορετικό, οι φωνές της νεοσυντήρησης και του νεοφασισμού,οι φωνές που σε τελική ανάλυση επιθυμούν την διάλυση της Ε.Ε πρέπει να έχουν μια ισχυρή, μια δυναμική απάντηση από τους ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί. Από τους ανθρώπους εκείνους που πιστεύουν στις ιδρυτικές αξίες της Ε.Ε όπως είναι η ειρηνική συνύπαρξη, η φιλία και η συνανάπτυξη των λαών της Ε.Ε. Η ευρεία συμμετοχή των πολιτών στις ευρωπαϊκές εκλογές αποτελεί προαπαιτούμενο ώστε να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε ισχυρότερο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο με αυξημένες αρμοδιότητες. Ευρεία συμμετοχή ώστε να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε περισσότερη διαφάνεια και λογοδοσία στις αποφάσεις τόσο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όσο και της πολιτικής ατζέντας που θέτει το Ευρωπαϊκό συμβούλιο.

Χ.Α.: Τι συγκινήσεις έχει να προσφέρει η ενασχόληση με την πολιτική σε μια μουσικό; 

Ρ.X.: Η πολιτική για μένα δεν συνδέεται ως έννοια με μια “αρένα” ή μια τοποθεσία στην οποία η συμπεριφορά καθίσταται πολιτική λόγω του τόπου που λαμβάνει χώρα. Η πολιτική για μένα είναι μια διαδικασία όπου η συμπεριφορά είναι συμπεριφορά που επιδεικνύει σαφή χαρακτηριστικά ή ιδιότητες και άρα μπορεί να λάβει χώρα σε οποιοδήποτε κοινωνικό πλαίσιο. Είναι η διαδικασία, ο τρόπος με τον οποίο ένας άνθρωπος επιλέγει να λάβει αποφάσεις ή να λύσει τις διαφορές του με κάποιον άλλον. Προσωπικά πάντοτε επέλεγα τον τρόπο του συμβιβασμού, της συμφιλίωσης και της διαπραγμάτευσης και όχι τον τρόπο της επίδειξης και της επιβολής δύναμης. Ο A. Leftwich έλεγε πως “η πολιτική βρίσκεται στο κέντρο κάθε συλλογικής κοινωνικής δραστηριότητας, επίσημης και ανεπίσημης, δημόσιας και ιδιωτικής σε όλες τις ανθρώπινες ομάδες, σε όλους τους θεσμούς και κοινωνίες” Ενστερνίζομαι απόλυτα αυτήν την άποψη. Και σε τελική ανάλυση η ίδια η φύση της μουσικής και του τραγουδιού που επέλεξα να υπηρετήσω τα τελευταία 15 χρόνια έχει καθαρά ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα. Συνεπώς το πεδίο που ορίζεται ως πολιτική διαδικασία, έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ τουλάχιστον, είναι πεδίο ευθύνης και προσφοράς. Είναι πεδίο που σε κάνει να αισθάνεσαι χρήσιμος στο κοινωνικό σύνολο. Είναι ένα πεδίο γεμάτο συγκινήσεις.

Χ.Α.: Αν εκλεγείτε, θα εγκαταλείψετε τη δισκογραφία και τα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης; Αν όχι;

Ρ.X.: Το Σύνταγμά μας δεν προβλέπει ασυμβίβαστο ανάμεσα στην ιδιότητα του βουλευτή-βουλεύτριας και σε εκείνη της ιδιότητας του καλλιτέχνη. Δεν θέλω να προτρέχω βέβαια. Ένα βήμα τη φορά. Το πρώτο βήμα είναι να επικοινωνηθεί σε όσο γίνεται μεγαλύτερη κλίμακα το διακύβευμα της σημαντικότητας των ευρωπαϊκών εκλογών στις 26 του Μάη. Τα υπόλοιπα θα αποφασιστούν στην ώρα τους.

Χ.Α.: Δηλώσατε πρόσφατα πως δεχθήκατε διαδικτυακό bullying μετά την απόφασή σας να «κατεβείτε» στις ευρωεκλογές. Πώς νιώσατε και πού το αποδίδετε;

Ρ.X.: Η επίθεση που περιγράφετε ήταν επίθεση μόνο στη σφαίρα των social media η οποία δεν με απασχόλησε καθόλου επί της ουσίας. Αυτή η σφαίρα δεν εκφράζει την πραγματική ζωή αλλά το πεδίο εκείνο στο οποίο μέρος της κοινωνίας επιλέγει ανώνυμα να εκτονώσει κατώτερα ένστικτά του. Τον κατώτερο εαυτό του. Οι άνθρωποι όμως έχουν και τον ανώτερο εαυτό τους και με αυτόν κινούνται επωνύμως μέσα στην πραγματική ζωή. Συνεπώς είναι μια επίθεση άσφαιρη. Ωστόσο η μορφή της επίθεσης αυτής ίσως απέδειξε περίτρανα και περιέγραψε άθελά της τους λόγους για τους οποίους αποδέχθηκα με υπερηφάνεια και χαρά την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ να συμμετέχω στο ευρωψηφοδέλτιο.

Αν με το γεγονός ότι μια γυναίκα επιλέχθηκε απλώς ως υποψήφια προκαλείται τέτοιο διαδικτυακό μένος τότε φανταστείτε πόση αμφισβήτηση και πόσες επιθέσεις δέχονται καθημερινά γυναίκες που κινούνται σε διάφορες πτυχές της κοινωνικής ζωής. Φανταστείτε πόσοι αγώνες πρέπει να δοθούν ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις, ενάντια στο σεξισμό, ενάντια στο σύστημα της πατριαρχίας που έχει ενισχυθεί με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επικράτησαν τα τελευταία χρόνια. Και κάπως έτσι φανερώνεται με ξεκάθαρο τρόπο ο κίνδυνος της ακροδεξιάς, ρατσιστικής λογικής και ρητορικής ,ο κίνδυνος του εθνικισμού που συγχέεται ως έννοια με εκείνη του πατριωτισμού, ο κίνδυνος της νεοσυντήρησης και του νεοφασισμού που μπολιάζει με μίσος, δυστυχία και σκοτάδι τις ψυχές των ανθρώπων.

Είναι λοιπόν δικαίωμα άλλα και χρέος μας να αντιταχθούμε σε αυτές τις φωνές που ποντάρουν στον κυνισμό και στον μηδενισμό. Σε έναν κυνισμό που τρομοκρατεί τις κοινωνίες και παραλύει τη σκέψη. Είναι δικαίωμα και χρέος μας να πείσουμε τον κόσμο ότι η εποχή είναι μια γόνιμη εποχή. Μια εποχή δημιουργίας. Και πως όλες αυτές οι φωνές που προσπαθούν να έρθουν στο προσκήνιο σαν γκρίζο φάντασμα από το παρελθόν, πρέπει να παραμείνουν οριστικά εκεί.

Who is who

Γεννήθηκε στις 14 Νοεμβρίου του 1979 και μεγάλωσε στο Νέο ΗράκλειοΑττικής. Ο πατέρας της κατάγεται από την Ξάνθη και η μητέρα της από την Κοκκινιά του Πειραιά. Και οι δύο, μικρασιατικής καταγωγής. Αποφοίτησε από το Αρσάκειο-Τοσίτσειο Λύκειο Εκάλης.

Ξεκινά να εργάζεται από την ηλικία των 18 ετών στον ιδιωτικό τομέα ως υπάλληλος γραφείου σε λογιστήριο ενώ ταυτόχρονα σπουδάζει μουσική στο Εθνικό ωδείο. Στα 21 θα πάρει το πτυχίο της με Άριστα στην κλασική κιθάρα (Ιστορία της Μουσικής, Μορφολογία της Μουσικής, Θεωρία, Αρμονία, Πιάνο) συνεχίζοντας τις σπουδές της στα ανώτερα θεωρητικά. Έχει κάνει σπουδές φωνητικής, κινησιολογίας και υποκριτικής στο Vocal Studio με την Αρετή Τοπουζίδη καθώς και σπουδές μουσικής παραγωγής και ηχοληψίας. Έχει πτυχίο μετα- δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δημόσιου ΙΕΚ με ειδικότητα φοροτεχνικός και πιστοποίηση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος. Έχει κάνει σπουδές Δημόσιας Διοίκησης στη σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Ε.Α.Π.

Από 18 ετών έχει εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα ως υπάλληλος γραφείου και αργότερα ως δασκάλα κλασικής κιθάρας σε ωδεία. Το 2004 συμμετείχε στο μουσικό διαγωνισμό – μουσικό ριάλιτι Fame story.

Έκτοτε δραστηριοποιείται επαγγελματικά στο χώρο της μουσικής στην Ελλάδα και το εξωτερικό και διακρίνεται για την ευρύτητα του μουσικού ρεπερτορίου που υπηρετεί, την μουσικότητα και την έκταση έκταση των ικανοτήτων της φωνής της καθώς και για τον επαγγελματισμό της έχοντας στο ενεργητικό της πολλές συνεργασίες με σημαντικούς καλλιτέχνες, ιδιαίτερες live εμφανίσεις και ραδιοφωνικές επιτυχίες.

Η Ραλλία Χρηστίδου είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ από το 2011. Επιθυμώντας να δηλώσει ανοιχτά την υποστήριξή της στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν υποψήφια στη λίστα της Β' Αθηνών στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 σε μη εκλόγιμη θέση, στη θέση 22 επί συνόλω 48.

Είναι μέλος του Ινστιτούτου Εναλλακτικών Πολιτικών Ε.Ν.Α.