Σατώ ντε Σαντιγί (Château de Chantilly): Ένα από τα πιο μεγαλοπρεπή ανάκτορα της Γαλλίας – Ταξιδέψτε στον 16ο αιώνα! (φωτό & βίντεο)

To Château de Chantilly βρίσκεται κοντά στην πόλη Σαντιγί, 50 χιλιόμετρα βόρεια του Παρισιού.

Το ανάκτορο αποτελείται από δύο κτίρια συνδεδεμένα μεταξύ τους: το Petit Château, που χτίστηκε γύρω στο 1560 και το Grand Château, που κατεδαφίστηκε κατά τη Γαλλική Επανάσταση και ξαναχτίστηκε το 1870.

Η ιστορία του Château de Chantilly

Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, το ανάκτορο ήταν απλά ένα οχυρό επάνω σε μια πέτρινη βάση, μέσα στους βάλτους της κοιλάδας του ποταμού Nonette και ανήκε στην οικογένεια Le Bouteiller. Ο εκατονταετής πόλεμος είχε “γονατίσει” την περιοχή, με αποτέλεσμα το οχυρό να λεηλατηθεί κατά την εξέγερση των χωρικών το 1358.

Το 1386, το οχυρό πέρασε στα χέρια της οικογένειας d’Orgemont, η οποία έχτισε στη θέση του έναν οχυρωμένο πύργο.

Εκατό χρόνια αργότερα, το 1484, ο Γκιγιόμ ντε Μοντμορενσί κληρονόμησε τον πύργο και έτσι πέρασε στα χέρια της οικογένειας ντε Μοντμορενσί.

Κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης, ο ιδιοκτήτης του πύργου, Αν ντε Μοντμορενσί, στρατηγός του Βασιλιά Φραγκίσκου Α’ της Γαλλίας, πολεμώντας στους Ιταλικούς πολέμους, θαύμασε την ομορφιά των παλατιών που είδε στις εκστρατείες του.

Έτσι, αποφάσισε να χτίσει ένα κάστρο ως θερινή κατοικία, σε γαλλικό αναγεννησιακό στιλ, που στην ουσία ήταν μια παραλλαγή του ιταλικού αναγεννησιακού στιλ.

Στις αρχές του 17ου αιώνα, ο Ερρίκος Β΄ των Βουρβόνων-Κοντέ, κληρονόμος του κάστρου, αποκεφαλίστηκε γιατί συνωμότησε κατά του Καρδινάλιου Ρισελιέ, πρωθυπουργού του Βασιλιά του Λουδοβίκου ΙΓ’. Έτσι, το κάστρο κατασχέθηκε από το Βασιλιά. Όμως, το 1643, επιστράφηκε στη γυναίκα του καταδικασθέντος, την Σαρλότ Μαργκερίτ ντε Μοντμορενσί.

Στη συνέχεια, το κάστρο πέρασε στο γιο τους, Λουδοβίκο Β΄ των Βουρβόνων-Κοντέ, ο οποίος λέγεται ότι διοργάνωνε στο Château de Chantilly γιορτές που συναγωνίζονταν σε λαμπρότητα αυτές των Βερσαλλιών και συγκέντρωναν όλη την αριστοκρατία της Γαλλίας, καθώς και διανοούμενους και καλλιτέχνες της εποχής.

Την εποχή αυτή, ανατέθηκε στον επίσημο κηπουρό του βασιλιά, Αντρέ Λε Νοτρ, να σχεδιάσει τους εντυπωσιακούς κήπους, που αποτελούν σήμα κατατεθέν του ανάκτορου.

Το 1719, ο Λουδοβίκος Ερρίκος , Δούκας των Βουρβόνων-Κοντέ, ανέθεσε στον αρχιτέκτονα Jean Aubert να σχεδιάσει ένα νέο, κλασικό ανάκτορο στα θεμέλια του παλιού ενισχυμένου κάστρου, καθώς και τους Μεγάλους Στάβλους. Ο γιος του, συνέχισε το έργο του πατέρα του και κατασκεύασε τα περιφερειακά κτίρια του ανακτόρου.

Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης, το ανάκτορο πέρασε στα χέρια ενός συνδικάτου, του Bande Noir, το οποίο αποφάσισε να γκρεμίσει τα κτίρια του ανακτόρου και ναπουλήσει τις πέτρες ως οικοδομικά υλικά. Όμως, πρόλαβαν να κατεδαφίσουν μόνο το Grand Château.

Το 1804, ο νεαρός Λουδοβίκος Αντώνιος Ερρίκος των Βουρβόνων-Κοντέ, δούκας του Ανγκιέ, εκτελέστηκε από το Ναπολέοντα Βοναπάρτη και έτσι έσβησε ο Οίκος των Βουρβόνων-Κοντέ. Ο πατέρας του, Δούκας των Βουρβόνων, έχοντας χάσει τον αγαπημένο του γιο και μοναδικό του κληρονόμο, άφησε το ανάκτορο στον ανιψιό του, Ερρίκο της Ορλεάνης, Δούκα του Ωμάλ.

Το 1875, ο Δούκας αποφάσισε να ξαναχτίσει το Grand Château για να στεγάσει τις συλλογές του και ανέθεσε τις εργασίες στον αρχιτέκτονα Honoré Daumet.

Το 1886, ο Δούκας, μην έχοντας κληρονόμους, αφού οι δυο του γιοί πέθαναν σε νεαρή ηλικία, δώρισε το ανάκτορο στο Ινστιτούτο της Γαλλίας.

Στις 17 Απριλίου 1898, το ανάκτορο άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του στο κοινό, κάτω από την ονομασία Μουσείο Κοντέ.

Στο Μουσείο στεγάζεται μια σημαντική συλλογή πινάκων, που θεωρείται η δεύτερη καλύτερη στη Γαλλία, μετά από αυτήν του Μουσείου του Λούβρου. Εκτίθενται πίνακες Γάλλων, Ιταλών και Φλαμανδών δημιουργών του 15ου και 16ου αιώνα. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται “Οι τρεις Χάριτες” και η “Παναγία του Λορέτο” του Ραφαήλ, το “Κονσέρτο στους αγρούς” του Ζαν-Μπατίστ Καμίλ Κορό, το “Πορτρέτο του Μολιέρου” του Πιέρ Μινιάρ.

Στη βιβλιοθήκη του Petit Château βρίσκονται περισσότερα από 1.300 χειρόγραφα και 12.500 τυπωμένα βιβλία, συμπεριλαμβανομένης και μιας Βίβλου τυπωμένης από τον Γουτεμβέργιο, 700 πολύ παλαιά βιβλία, 200 μεσαιωνικά χειρόγραφα και 40 μινιατούρες του Ζαν Φουκέ στο Βιβλίο των Ωρών.

Η ανακαίνιση των διαμερισμάτων του Δούκα και της Δούκισσας του Ωμάλ, στα Ανάκτορα του Σαντιγί.

Στις 23 Φεβρουάριο 2019, τα διαμερίσματα του Δούκα και της Δούκισσας του Ωμάλ, άνοιξαν ξανά για το κοινό μετά από εργασίες ανακαίνισης που κράτησαν δύο ολόκληρα χρόνια. Τα διαμερίσματα, που κατασκευάστηκαν το1845, είναι τα μόνα πριγκιπικά διαμερίσματα από την εποχή της Ιουλιανής Μοναρχίας στη Γαλλία, που διατηρούνται μέχρι σήμερα.

Τα διαμερίσματα του Δούκα και της Δούκισσας του Ωμάλ βρίσκονται στην καρδιά της παλαιάς πτέρυγας του Château de Chantilly, στο αναγεννησιακό Petit Château, το οποίο χτίστηκε το 1557-1558 από τον αρχιτέκτονα Jean Bullant, και είναι από τα πιο ιστορικά δωμάτια του Château de Chantilly.

Ο Ερρίκος της Ορλεάνης, Dούκας του Ωμάλ, ζήτησε από τον αρχιτέκτονα Victor Dubois και το διακοσμητή Eugène Lami, να κατασκευάσουν τα προσωπικά του διαμερίσματα στο ισόγειο του Petit Château, ανάμεσα στον κήπο και τη λίμνη του κάστρου, μετά το γάμο του με την ξαδέλφη του, Μαρία-Καρολίνα των Δύο Σικελιών, στις 25 Νοεμβρίου 1844.

Τα διαμερίσματα άνοιξαν για πρώτη φορά σε ξεναγήσεις για το κοινό, το 1993, και παρέμεναν στην ίδια κατάσταση από το θάνατο του Δούκα του Ωμάλ.

Ο χρόνος, όμως, είχε ήδη αρχίσει να αφήνει τα σημάδια του: γκρίζες επενδύσεις στους τοίχους, φουσκωμένα πατώματα, ξεθωριασμένες κουρτίνες, φθαρμένα υφάσματα και κιτρινισμένοι πίνακες, άρχισαν να  θαμπώνουν την αίγλη των δωματίων σύμφωνα με το tsemperlidou.gr.

Ευτυχώς, χάρη στο Γαλλικό Ινστιτούτο και διάφορες άλλες πολιτιστικές οργανώσεις, ξεκίνησε μια σημαντική προσπάθεια ολοκληρωτικής ανακαίνισης των διαμερισμάτων, με επικεφαλής τον αρχιτέκτονα ιστορικών μνημείων, Pierre-Antoine Gatier.

Το σημείο αναφοράς για την ανακαίνιση ήταν η κατάσταση των διαμερισμάτων το 1897, η χρονιά που έφυγε από τη ζωή ο Δούκας του Ωμάλ, όπως αυτή αποτυπωνόταν σε φωτογραφίες και περιγραφές της εποχής.