Καλημέρα - Σήμερα κάνουμε τον γύρο της Νορβηγίας! Από τον καρτποσταλικό Μπέργκεν ως την πιο ωραία θέα στα Φιόρδ! Απολαύστε ένα μοναδικό ταξίδι! (φωτό)

Για πολλούς, η διαδρομή των 500 χιλιομέτρων με το τρένο από το Όσλο στο Μπέργκεν είναι η πιο γραφική του κόσμου περνώντας μέσα από τοπία μοναδικής ομορφιάς. Συνταξιδιώτες μας, τουρίστες με τα πρόσωπα και τις φωτογραφικές μηχανές τους κολλημένες στα τζάμια αλλά και ντόπιοι εργαζόμενοι που “τολμούν” να αγνοήσουν το τοπίο κι αφοσιώνονται στo laptop τους ή κοιμούνται.
 
 

Σύντομα, νιώθουμε τα τζάμια να παγώνουν καθώς σκαρφαλώνουμε σε πάνω από 1.000 μέτρα υψόμετρο σε ένα εξωπραγματικό τοπίο από ογκόλιθους, χιόνια, ορεινά περάσματα και τούνελ σκαμμένα στους βράχους. Η σιδηροδρομική γραμμή εγκαινιάστηκε το 1909 ως κατασκευαστικό θαύμα και παραμένει μια από τις πιο εντυπωσιακές παγκοσμίως. Το τρένο ξεκινά από τον κεντρικό σταθμό του Όσλο το ταξίδι του προς τη δύση. Όσο απομακρυνόμαστε, τα αυστηρά διαμερίσματα και τα γραφεία της πόλης δίνουν τη θέση τους σε καταπράσινα λιβάδια λουσμένα στο μεσημεριανό φως. Διάσπαρτες, ξύλινες κόκκινες και μουσταρδί αγροικίες. arttravel.gr

Credits photos: visitnorway.com
 

 
Στο σταθμό του μικροσκοπικού Finse, οι επιβάτες κατεβαίνουν φορώντας βαριές μπότες με την ανάσα τους να ξεχωρίζει στον παγωμένο αέρα. Πρόκειται άλλωστε για τον υψηλότερο, κύριο, σιδηροδρομικό σταθμό στην Ευρώπη, σε υψόμετρο 1.222 μέτρων, στο χωριό που δημιουργήθηκε από χιλιάδες ανειδίκευτους εργάτες που με αξίνες και εκρηκτικά έσκαβαν τα βουνά κάτω από αντίξοες συνθήκες. Από το Finse, το τρένο κατεβαίνει στις κοιλάδες στα δυτικά της χώρας μέσα σε καταπράσινες εκτάσεις, ποτάμια και φουντωτά πεύκα για να καταλήξει στο καρτποσταλικό Μπέργκεν.



Bergen: η καρτποσταλική πόλη



Το απογευματινό φως λούζει το Bryggen, την παμπάλαιη αποβάθρα του Μπέργκεν, χαρίζοντας χρυσή όψη στις χρωματιστές, ξύλινες αποθήκες που κάποτε ήταν γεμάτες με βαρέλια ανάλατου βακαλάου. Σήμερα, στεγάζουν εστιατόρια, γκαλερί κι εργαστήρια. Οι περισσότεροι επισκέπτες μαζεύονται γύρω από τα εξωτερικά, στρογγυλά τραπεζάκια στα μπαρ με ένα μπουκάλι μπύρα στο χέρι.


 
Άλλοι εξερευνούν τα δρομάκια ανάμεσα στα κτίρια περπατώντας πάνω σε σανίδες που τρίζουν, σαν να βρίσκονται σε κατάστρωμα πλοίου. Για 400 χρόνια και μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα, αυτή η αποβάθρα ήταν σημαντικό εμπορικό κέντρο των γερμανικών πόλεων της βόρειας θάλασσας και σήμερα αποτελεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς με 61 κτίρια. “Πάντοτε η αποβάθρα ήταν αποκομμένη από την υπόλοιπη πόλη, είχε δικά της έθιμα και νόμους και αποτελούνταν αποκλειστικά από άντρες που απαγορευόταν να έχουν οποιαδήποτε επαφή με τις ντόπιες γυναίκες”, μας εξηγεί ο νεαρός δάσκαλος Torleif Skage καθώς μας ξεναγεί στην πόλη.


 
Τεχνίτες και ξυλουργοί από όλο τον κόσμο καταφτάνουν ακόμα και σήμερα στο Μπέργκεν για να μάθουν τα μυστικά της ξυλουργικής τέχνης, ανακατασκευάζοντας με παραδοσιακές μεθόδους τα ξύλινα κτίρια της πόλης. “Αυτά τα κτίσματα είναι η πύλη εισόδου στο Μπέργκεν για πάνω από 600 χρόνια κι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητάς της”, συμπληρώνει καθώς μας δείχνει τις πολύχρωμες προσόψεις της αποβάθρας.
 
Αρχιπέλαγος Solund: από νησί σε νησί



Ο ήχος της μηχανής που ακούγεται από μακριά, κάνει την Anne Marie Gasver να βγει από την αγροικία της και να περιμένει στην μικρή, ξύλινη προβλήτα. Η ίδια μένει στο νησάκι Gasver, που φέρει το όνομα της οικογένειας του συζύγου της που κατοικεί εδώ για αιώνες εκτρέφοντας πρόβατα. Τριγύρω βραχονησίδες, γρανιτένια βράχια που ξεπηδούν από τη θάλασσα και απότομα βουνά στα αντικρινά νησιά. Το πλοίο MS Stjernsund, ελίσσεται ανάμεσα στα νησάκια και πλησιάζει στο λιμάνι.



Μεταφέρει επιβάτες αλλά και την αλληλογραφία των κατοίκων δίνοντας ζωή στις μικροσκοπικές κοινότητες απλωμένες στα 1.700 νησάκια του αρχιπελάγους. Η Anne Marie υποδέχεται το γιο της David, που είναι ο ίδιος ταχυδρόμος, αλλά και λιγοστούς επισκέπτες και τους οδηγεί στο κοντινό στέκι των ψαράδων για απογευματινό, αχνιστό τσάι και κρέπες με λιωμένο βούτυρο και ζάχαρη. Το πλοίο ξεκινά το ταξίδι του από το νησάκι Sula στην είσοδο του Sognefjord, στα βόρεια του Μπέργκεν. Το τοπίο αλλάζει από νησάκι σε νησάκι: άλλα με άγρια κι επιβλητικά βουνά “σμιλεμένα” από τους παγωμένους ανέμους του ωκεανού, κι άλλα φωλιασμένα σε απάνεμους κόλπους με κόκκινα σπιτάκια πάνω σε λόφους. Σε κάθε στάση, ο David, κατεβαίνει και αφήνει την αλληλογραφία στα ταχυδρομικά κουτιά της αποβάθρας ή την παραδίδει σε όσους περιμένουν εκεί.


 
“Θέλω η ζωή μου να είναι όσο πιο ήσυχη και μοναχική γίνεται. Τον έχω επιλέξει αυτό τον τρόπο ζωής”, λέει ο Roar Moe, ο οποίος για πάνω από μια δεκαετία είναι ο μοναδικός κάτοικος του μικρού νησιού Foeroy μαθαίνοντας τους επισκέπτες πώς να επισκευάζουν τις παραδοσιακές, ξύλινες βάρκες. Μια εμφάνιση του Roar στην νορβηγική τηλεόραση έκανε πολλές γυναίκες να του γράψουν γράμμα δηλώντας την αγάπη και τη θέλησή τους να τον συντροφεύουν στο μοναχικό του νησί. “Τις απέρριψα όλες”, δηλώνει γελώντας.

Aurlandsfjord: Η καλύτερη θέα στα φιόρδ



“Ήταν αδύνατο να επέμβουμε σε αυτό το ανέγγιχτο περιβάλλον, γι'αυτό προσθέσαμε κάτι στην εμπειρία και όχι στο τοπίο”, λέει ο Καναδός αρχιτέκτονας Todd Saunders, δείχνοντας την τεράστια ξύλινη κατασκευή του που προεξέχει από τη μια πλευρά του βουνού. Από κάτω μας η λεκάνη του Aurlandsfjord, περιτριγυρισμένη από τα χιονοσκέπαστα βουνά, ένα τοπίο που χρειάστηκε εκατομμύρια χρόνια για να δημιουργηθεί.


 
Σήμερα, το νερό είναι τόσο ήρεμο που το καράβι που διασχίζει το φιόρδ δημιουργεί κυματισμούς που εκτείνονται σε εκατοντάδες μέτρα. Το ξύλινο δημιούργημα του Saunders έχει μήκος 30 μέτρων δημιουργώντας ένα διάδρομο που μοιάζει να φυτρώνει μέσα από το βουνό για να ολοκληρωθεί σαν τσουλήθρα κρεμασμένη 650 μέτρα πάνω από το φιόρδ. Λίγοι τολμηροί φτάνουν ως την άκρη της πίσω από το γυάλινο τοίχο για να θαυμάσουν τη θέα που κόβει την ανάσα. Αυτός άλλωστε ήταν και ο σκοπός του Saunders όταν το κατασκεύασε το 2006. “Ήθελα οι επισκέπτες να νιώθουν εύθραυστοι και μικροί μπροστά σε αυτό το εντυπωσιακό τοπίο. Γι'αυτό και μου αρέσει να έρχομαι εδώ και να παρατηρώ τις αντιδράσεις τους”, λέει ο ίδιος. 

Hardangerfjord: Η ζωή στο βουνό



Tο πρώτο φως της ημέρας πέφτει πάνω στους λόφους με τα οπωροφόρα και κάνει τις σταγόνες υγρασίας πάνω στα κατακόκκινα μήλα να αστράφτουν σαν πολύτιμα πετράδια. Το εύφορο έδαφος της περιοχής προσελκύει αγρότες εδώ και 800 χρόνια που έχουν φτιάξει τις φάρμες τους, στο Kjeasen, 600 μέτρα πάνω από το φιόρδ. Κάποτε, τα νορβηγικά φιόρδ ήταν περιτριγυρισμένα από φάρμες με οικογένειες που έβοσκαν πρόβατα και καλλιεργούσαν καλαμπόκι. Σήμερα, τα περισσότερα χωράφια έχουν εγκαταλειφθεί από τους αγρότες που έψαξαν μια καλύτερη ζωή αλλού. Οι παραδόσεις όμως διατηρούνται.


 
Η Alvhilda Kjeaasen, μια ψηλή ηλικιωμένη γυναίκα ετοιμάζει βάφλες και ζεστό καφέ για τους επισκέπτες που μπορεί να έρθουν στη φάρμα της. Τους αρέσει να πιάνουν μια θέση στα ξύλινα τραπεζάκια και να την ακούν να τους λέει ιστορίες της περιοχής πριν βγουν έξω για να θαυμάσουν τη θέα: τα καταγάλανα νερά του φιόρδ κάτω από τους απότομους λόφους και τα τριγύρω καταπράσινα βουνά με τα ρυάκια και τους καταρράκτες. Μπορεί η φάρμα της Alvhilda να μην έχει καλλιεργηθεί τα τελευταία 50 χρόνια αλλά η παράδοση της οικογένειάς της έχει ιστορία 400 ετών. Η ίδια θυμάται κάθε λεπτομέρεια από τις ιστορίες των προγόνων της. Μέχρι το 1974 δεν υπήρχαν δρόμοι που να οδηγούν στο λόφο και η οικογένειά της μετέφερε όλες τις προμήθειες στην πλάτη, από φαγητό και εργαλεία μέχρι αρνιά και μοσχαράκια. Κι όταν ήθελαν να πουλήσουν τα αγαθά τους, τα φόρτωναν σε μια βάρκα και τραβούσαν κουπί ως τις αγορές του Μπέργκεν, περίπου 200 χιλιόμετρα μακριά, και επέστρεφαν ξανά.


 
“Συχνά κάθομαι εδώ και κοιτάω τα απέναντι βουνά και σκέφτομαι την γιαγιά μου. Άραγε τι σκεφτόταν κι εκείνη για τη ζωή εδώ πάνω; Κοιτούσε κι εκείνη τα βουνά όπως εγώ;” αναρωτιέται η Alvhilda καθισμένη στα σκαλιά που οδηγούν στην αγροικία της. Ακουμπάει στους αγκώνες, γυρίζει το κεφάλι προς τον ήλιο και μοιάζει να γίνεται ένα με το παλιό αγροτόσπιτο και το άγριο τοπίο στην άκρη του βουνού.

Credits photos: visitnorway.com


Για πολλούς, η διαδρομή των 500 χιλιομέτρων με το τρένο από το Όσλο στο Μπέργκεν είναι η πιο γραφική του κόσμου περνώντας μέσα από τοπία μοναδικής ομορφιάς. Συνταξιδιώτες μας, τουρίστες με τα πρόσωπα και τις φωτογραφικές μηχανές τους κολλημένες στα τζάμια αλλά και ντόπιοι εργαζόμενοι που “τολμούν” να αγνοήσουν το τοπίο κι αφοσιώνονται στo laptop τους ή κοιμούνται.   - See more at: http://www.arttravel.gr/index.php?category=1&article=4783#sthash.frLDUU…