”Όταν παραπονιέσαι για το κακό, το διπλασιάζεις, όταν το περιγελάς, το διώχνεις” - Ρητό του Κομφούκιου

Ο Κομφούκιος επηρέασε αποφασιστικά την ιστορία της μεγαλύτερης χώρας του κόσμου, της Κίνας, γνωστής για το φιλοσοφικό έργο που έχει παραχθεί σε αυτήν. Αν αναζητούμε τη γαλήνη και την ηρεμία, τότε ο Κομφούκιος μπορεί να μας φωτίσει ώστε να τις συναντήσουμε. Τώρα που είναι καλοκαίρι, έχουμε την ευκαιρία να … “αποτοξινωθούμε”. Ας ξεκινήσουμε με την γκρίνια!

Όταν όλα τα βλέπουμε σε μαύρο φόντο.

Δικαιολογίες θα βρούμε πάρα πολλές ώστε να βλέπουμε τα πράγματα μέσα από μαύρα γυαλιά. Δε μας πηγαίνουν όλα καλά και δε γίνεται να μας πάνε, καθώς οι υποχρεώσεις σε συνδυασμό με το άγχος διεκπεραίωσής τους, μας οδηγούν συχνά σε αδιέξοδα. Η εύκολη λύση είναι να ξεσπάσουμε, έστω και προσωρινά. Να τα βάλουμε με την τύχη μας, με τις δυσκολίες μας κλπ. Είναι όμως έστω και παρηγοριά η γκρίνια;

Όταν άσχημα σκεφτόμαστε, όλα άσχημα θα τα κάνουμε. Είναι πλέον κοινό μυστικό πως η πραγματικότητα διαμορφώνεται από εμάς τους ίδιους. Η προηγούμενη διαπίστωση δεν είναι “μεταφυσική” ούτε “αμπελοφιλοσοφική”.

Η οπτική που έχουμε πάνω στις καταστάσεις, είναι εκείνη που καθορίζει όχι μόνο τη διάθεσή μας, αλλά και την κατάληξη (σε μεγάλο βαθμό) των ίδιων των καταστάσεων. Αν γκρινιάζουμε και παραπονιόμαστε για κάτι άσχημο που συμβαίνει, τότε…αυτό το άσχημο, μας κυριεύει.

Λειτουργούμε για χάρη του και τελικά μας κερδίζει κατά κράτος. Φωλιάζει μέσα μας και καθορίζει τον τρόπο δράσης μας και το αποτέλεσμα αυτού. Δεν είναι καν ωραίο να φανταστούμε την καθημερινότητά μας έτσι. Το να αφήνουμε να  διαδέχεται η μια αρνητική σκέψη την άλλη, σημαίνει πως δε θέλουμε να απολαύσουμε τη ζωή!

Τίποτε δεν είναι τέλειο.

Τις περισσότερες φορές, ρέπουμε προς την γκρίνια λόγω της συνειδητής ή ασυνείδητης, τελειομανίας μας. Βαθμολογούμε την καθημερινότητά μας με αρνητική βαθμολογία. Τι γίνεται με αυτόν τον τρόπο βαθμολογίας και αξιολόγησης;

Κατ’ αρχάς, θεωρούμε από την αρχή ως δεδομένα όλα τα καλά, όμορφα και ομαλά πράγματα που συμβαίνουν μέσα σε μια μέρα. Με το που δούμε το “στραβό”, αμέσως εστιάζουμε σε αυτό και κρίνουμε όλη την υπόλοιπη μέρα με βάση αυτό. Είναι σα να έχουμε τα 80 από τα 100 “καλά” στη ζωή μας και να “κλαίμε” για τα 20 που λείπουν.

Το κακό πολλαπλασιάζεται εδώ, επειδή εμμένουμε σε αυτό. Καθόμαστε και το εξετάζουμε και το σκεφτόμαστε συνέχεια. Ο χρόνος δε γυρίζει πίσω για να αλλάξει, κι όμως, εμείς καθόμαστε και κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα. Η γκρίνια υποχωρεί μόνο όταν δεχτούμε ότι δεν θα έχουμε ποτέ κάτι τέλειο.

Δε θα έχουμε ποτέ την ευκαιρία να αποκτήσουμε κάτι χωρίς να έχει λάθη και χωρίς να τύχουν πράγματα που είναι αρνητικά. Χάνουμε το νόημα της ζωής μας αν περιμένουμε την τελειότητα να έλθει μέσα μας. Είναι η πρώτη καλή αρχή για να περιφρονήσουμε τα όσα στραβά συμβαίνουν.

Το καλό του ”ε δεν έγινε και τίποτε”.

Αν η οπτική μας είναι θετική, τότε κάνουμε το αντίθετο από αυτό που περιγράψαμε παραπάνω. Κοιτάμε με ευγνωμοσύνη τα όσα έχουμε και τα όσα ζούμε. Η ευγνωμοσύνη για κάθε πράγμα που καταφέρνουμε ή έχουμε στην φαρέτρα μας, είναι η “μονάδα μέτρησης” και αξιολόγησης της ζωής μας. Για όλα όσα δεν πάνε καλά, πίστη, υπομονή και περιφρόνηση όπως μας συμβουλεύει ο Κομφούκιος. Να τα περιγελάσεις!

Η πραγματικότητα είπαμε πως διαμορφώνεται από μας. Είναι θέμα επικέντρωσης. Όσο περισσότερο εστιάζουμε στο κακό που συμβαίνει, τόσο πιο πολύ θα το βρίσκουμε μπροστά μας.

Μην συγχέουμε την περιφρόνηση προς ένα αρνητικό συμβάν, με κάποια φυγόπονη στάση ή με κάποια άρνηση πραγματικότητας και αποφυγή ευθυνών. Μια συνειδητή περιφρόνηση απέναντι στα αρνητικά, σημαίνει πως είμαστε δυνατοί και πως πιστεύουμε πως τα πράγματα θα διορθωθούν. Η βελτίωση όσων μας ενοχλούν σήμερα, είναι ο σημαντικός μας στόχος σύμφωνα με το tsemperlidou. 

Λάθη και αστοχίες, θλίψη και δυσκολίες, θα βρίσκονται συνεχώς στη ζωή μας. Αυτό που μας διακρίνει από άλλους ανθρώπους, είναι η στάση που έχουμε απέναντι σε οτιδήποτε μας πάει κόντρα. Περιφρονούμε την γκρίνια και τα παράπονα λοιπόν. Αντίθετα, αγκαλιάζουμε με κάθε θετικό και αισιόδοξο πράγμα που έχουμε στη ζωή μας!