6 τρόποι που οδηγούν σε εκτόξευση την καριέρα μας

Αν κάτι βαριόμαστε περισσότερο στην εργασιακή μας ρουτίνα, είναι η στασιμότητα. Αν δεν εξελισσόμαστε, τότε έρχονται μαζεμένα όλα τα δεινά. Η διάθεσή μας πορεύεται προς το μηδέν. Τα κίνητρα παύουν να υπάρχουν και τότε όλα απλώς, στηρίζονται στην ανοχή μας.

Με άλλα λόγια, υπάρχουμε αλλά…δεν ζούμε. Όταν παραπονιόμαστε πως η καριέρα μας δεν έχει μέλλον και ότι λιμνάζει, καλό είναι να σκεφτόμαστε τους τρόπους εκείνους που μπορούν να την εκτοξεύσουν. Ποιοι είναι αυτοί;

Ακολουθούμε στρατηγική.
Ειδικά στη χώρα μας, πρέπει να παραδεχτούμε πως είμαστε ανυπόμονοι και δεν στηρίζουμε τη ζωή μας σε στρατηγική. Στρατηγική σημαίνει εμπιστοσύνη στις ικανότητές μας και στον χρόνο. Σημαίνει πως έχουμε σχεδιάσει τον δρόμο που θέλουμε να ακολουθήσουμε και μετά ψάχνουμε το πώς θα τον ακολουθήσουμε.

Κάθε έτος πρέπει να μελετάται με βάση την εξέλιξη και τη βελτίωσή μας. Ένα σημειωματάριο που αναγράφει τους στόχους μας οι οποίοι γράφτηκαν στο τέλος της προηγούμενης σεζόν, είναι καλό να ελέγχεται στο τέλος της επόμενης. Μέχρι τότε, ένας εβδομαδιαίος έλεγχος, ένας μηνιαίος και ένας τριμηνιαίος, όλοι τους, είναι απαραίτητοι!

 Η πενταετία αποτελεί μια ικανή χρονική διάρκεια για συνολικό έλεγχο στόχου!

Κλείνουμε τα αυτιά μας στο…πλήθος.

Μια παγίδα που εν πολλοίς οφείλεται στην ίδια τη λειτουργία του μυαλού μας, εγκυμονεί. Οι άνθρωποι τείνουμε να πιστεύουμε πως Ο,ΤΙ κάνουν όλοι είναι και το σωστό. Το ότι κάτι είναι σωστό, δεν σχετίζεται με το αν το κάνουν όλοι ή λίγοι.

Το μόνο σίγουρο είναι πως προσαρμόζουμε τη ζωή μας στα δικά μας “θέλω” και στα δικά μας “μπορώ”. Πάμπολλοι θα σας πουν ότι η εκτόξευση που ονειρεύεστε είναι αδύνατη. Το ”δεν γίνεται” ακούγεται όλο και πιο συχνά, όταν ακολουθούμε το μέγα πλήθος. Η επιτυχία εκτόξευσης της καριέρας μας χρειάζεται καλή επιλογή περιβάλλοντος και σωστούς ανθρώπους γύρω μας.

Να μη μας νικήσει η επιτυχία.
Από μικροί στο σχολείο ακούμε το ”μην επαναπαύεσαι”. Η αξία αυτού του ”κλισέ” φαίνεται στην ενηλικίωσή μας. Δεν είναι λίγες οι φορές που η στασιμότητα στην καριέρα μας, οφείλεται στην απουσία νέων στόχων στον ορίζοντα. Είναι τότε που νιώθουμε φουσκωμένοι και πως όλα όσα θέλουμε τα έχουμε πετύχει.

Αυτό συμβαίνει πάντα όταν βλέπουμε την καριέρα μας με “αρχή και τέλος”. Στην πραγματικότητα, η ανέλιξη και η εξέλιξη δεν έχουν τέλος! Η συνεχής αναζήτηση νέων κινήτρων και φιλοδοξιών, μάς απομακρύνει από τη στασιμότητα και το τέλμα.

Η διάρκεια πάντα κερδίζει.
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω για τα περί στρατηγικής, έτσι συμβαίνει και εδώ. Η στρατηγική αποβλέπει στη διάρκεια. Δεν αποβλέπει στο ”τώρα”. Να είμαστε οπλισμένοι με υπομονή και με κουράγιο, ειδικά όταν περνάμε φάσεις που τα πράγματα δεν μας πάνε όπως τα θέλουμε. Αυτό που έχουμε σπείρει, δεν θα φυτρώσει άμεσα.

Χρειάζεται χρόνο και πολλές εξελίξεις. Η επαγγελματική μας ζωή μοιάζει με Μαραθώνιο και όχι με κούρσα της μιας ανάσας. Προοδεύει εκείνος που έχει υπομονή και αντοχή και κυρίως, εκείνος που κάνει οικονομία δυνάμεων!

Θυσίες.
Δεν γίνεται να ζητάμε εκτόξευση καριέρας και να μην είμαστε έτοιμοι να κάνουμε κάποια πράγματα που δεν κάνουν όλοι. Η επιτυχία χρειάζεται θυσίες και να προβαίνουμε σε πράγματα που κάποιοι τα βρίσκουν ”ακραία”.

Οι θυσίες μας δημιουργούν ένα πλαίσιο πειθαρχίας. Αν επιθυμούμε να αποφύγουμε το τέλμα και να δώσουμε νέα πνοή στην καριέρα μας, τότε να είμαστε έτοιμοι για μάχες  και για στερήσεις πραγμάτων που μας αρέσουν σύμφωνα με το tsemperlidou. 

Δεκτικοί στην κριτική.
Πρόκειται για κάτι πολύ σημαντικό: Να διακρίνουμε την καλοπροαίρετη από την κακόπιστη κριτική. Όσο κακή και αν είναι βέβαια η κριτική, το μόνο βέβαιο είναι πως κάνουμε κακό αν τα παρατήσουμε. Η ανεκτικότητα στην κριτική μας χαρίζει δυο πολύ σημαντικά πράγματα που φέρνουν εκτόξευση στην καριέρα μας.

Πρώτον, την αυτοπεποίθηση. Δεύτερον, η ανεκτικότητα ανοίγει την πόρτα στην βελτίωση. Όταν μπορούμε να κατανοήσουμε αυτό που μας λένε άλλοι, τότε μπορούμε να το διορθώσουμε. Η πρόοδος στην καριέρα μας συχνά οφείλεται σε διόρθωση λαθών!