20 Απριλίου 1974: 45 χρόνια, μετά τη θλιβερή επέτειο της εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο, ο Ερντογάν συνεχίζει να προκαλεί (φωτό &βίντεο)

Μητσοτάκης: Δεν ξεχνάμε την Κύπρο και τα θύματα του κυπριακού ελληνισμού
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ανέβασε στο λογαριασμό του στο twitter ένα χάρτη με ματωμένο το υπό κατοχή τμήμα της Κύπρο επί της συμπλήρωσης 45 χρόνων από την τουρκική εισβολή στο νησί.
Συγκεκριμένα έγραψε τα εξής: «45 χρόνια μετά. Δεν ξεχνάμε τα θύματα του κυπριακού ελληνισμού. Είμαστε πάντα στο πλευρό των Κυπρίων αδερφών μας στον αγώνα για επανένωση της Κύπρου».

Τσίπρας:  Δεν ξεχνάμε την εισβολή στην Κύπρο
«Δεν ξεχνάμε την εισβολή στην Κύπρο. Δεν σταματάμε, 45 χρόνια μετά, να αγωνιζόμαστε για την ειρήνη στην περιοχή μας. ... να διεκδικούμε τη μόνη δίκαιη και βιώσιμη λύση: την επανένωση της Νήσου, στο πλαίσιο των αποφάσεων του ΟΗΕ, χωρίς εγγυητές και κατοχικά στρατεύματα», επισημαίνει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σε δυο διαδοχικές αναρτήσεις του στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter
Συγκεκριμένα, ο τέως πρωθυπουργός γράφει: «Δεν ξεχνάμε την εισβολή στην Κύπρο, τους νεκρούς και αγνοούμενους, την παράνομη κατοχή του 37% της Νήσου. Δεν σταματάμε, 45 χρόνια μετά, να αγωνιζόμαστε για την ειρήνη στην περιοχή μας. Δεν σταματάμε, 45 χρόνια μετά, να διεκδικούμε τη μόνη δίκαιη και βιώσιμη λύση: την επανένωση της Νήσου και του συνόλου του Κυπριακού λαού, στο πλαίσιο των αποφάσεων του ΟΗΕ, χωρίς εγγυητές και κατοχικά στρατεύματα.»

Τι δήλωσε ο Ρεντζέπ Ταγίπ Ερντογάν για τη θλιβερή επέτειο της εισβολής

Ο Τούρκος Πρόεδρος ισχυρίστηκε ότι «η Τουρκία είχε πραγματοποιήσει την ‘ειρηνική επιχείρηση’ (εισβολή) με στόχο την προστασία των δικαιωμάτων και συμφερόντων του ‘τουρκοκυπριακού λαού’ που είναι ένας από τους ίσους ιδιοκτήτες του νησιού».

«Σε αυτό το θέμα όλος ο κόσμος βλέπει την αποφασιστικότητά μας και σήμερα. Ο τουρκικός στρατός, ο οποίος δεν διακρίνει την Κύπρο από τη δική του πατρίδα, όταν πρόκειται για την ασφάλεια των Τουρκοκυπρίων, στην περίπτωση που πρέπει να κάνει το ίδιο βήμα που έκανε πριν από 45 χρόνια, να μην αμφιβάλλει ότι δεν θα διστάσει να το ξανακάνει», ανέφερε.

Ο Τούρκος Πρόεδρος στο μήνυμά του ανέφερε ότι η «‘ειρηνική επιχείρηση’ στις 20 Ιουλίου 1974 πραγματοποιήθηκε με βάση το διεθνές δίκαιο αφού προηγουμένως εξαντλήθηκαν όλες οι διπλωματικές οδοί», υποστηρίζοντας ότι η διεθνής νομιμότητα στο Κυπριακό θα είναι βασική αρχή της Τουρκίας, όπως ήταν και μέχρι σήμερα.

Είπε ότι «μια πιθανή λύση στο Κυπριακό μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με την εγγύηση της πολιτικής ισότητας των Τουρκοκυπρίων, υπό τον όρο της αντίκρiσης των ανησυχιών της για την ασφάλεια».

«Αυτός ο στόχος, ο οποίος είναι αναγκαία πραγματικότητα στο νησί, δεν θα εγκαταλειφθεί υπό κανέναν όρο.

Σε κάθε περίπτωση η Τουρκία θα συνεχίσει να εγγυάται την ευημερία, την ασφάλεια και το μέλλον των Τουρκοκυπρίων. Αυτοί που νομίζουν ότι ο πλούτος της περιοχής ανήκει μόνο στους ίδιους, θα βρουν απέναντί τους την Τουρκία και τους Τουρκοκύπριους στο μέλλον, όπως και μέχρι σήμερα», ανέφερε.

Ο Τούρκος Πρόεδρος αναφέρει ακόμη ότι «αυτοί που αμφισβητούν την αλληλεγγύη της Τουρκία και της ‘ΤΔΒΚ’, τη δύναμη των δεσμών του τουρκικού λαού και του ‘τουρκοκυπριακού λαού’ έχουν αντιληφθεί με πικρές εμπειρίες πόσο μεγάλο λάθος κάνουν.

Αυτοί που ονειρεύονται να αλλάξουν αυτή την πραγματικότητα, θα αντιληφθούν αργά ή γρήγορα ότι οι στόχοι τους είναι μάταιοι», αναφέρει ο Τούρκος Πρόεδρος και εύχεται ειρήνη, γαλήνη και ευτυχία στους Τουρκοκύπριους.

Το χρονικό:

Τουρκική εισβολή στην Κύπρο 1974: Η ανακήρυξη του ψευδοκράτους

Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο με την κωδική ονομασία «Αττίλας» ξεκίνησε την αυγή της 20ης Ιουλίου 1974, με αποβατικές και αεροπορικές επιχειρήσεις.

Συμμετείχαν συνολικά γύρω στους 40.000 άνδρες υπό τη διοίκηση του αντιστρατήγου Νουρετίν Ερσίν.

Η ελληνική πλευρά πιάστηκε στον ύπνο και η αντίδρασή της εκδηλώθηκε με μεγάλη καθυστέρηση.

Η Τουρκία υποστήριξε ότι δεν επρόκειτο για εισβολή, αλλά για «ειρηνική επέμβαση», με σκοπό την επαναφορά της συνταγματικής τάξης στην Κύπρο, που είχε καταλυθεί από το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου (15 Ιουλίου 1974).

Τα τουρκικά αποβατικά σκάφη άρχισαν να αποβιβάζουν δυνάμεις ανενόχλητα στην περιοχή Πέντε Μίλι, οκτώ χιλιόμετρα δυτικά της Κερύνειας, λίγο μετά τις 5 το πρωί της 20ης Ιουλίου.

Σχεδόν ταυτόχρονα, σμήνη τουρκικών αεροπλάνων άρχισαν τις επιθέσεις, συνεχώς και κατά κύματα κατά της ευρύτερης περιοχής της Κερύνειας και της Λευκωσίας, ενώ άλλα αεροσκάφη και ελικόπτερα επιχειρούσαν ρίψεις αλεξιπτωτιστών σε επίκαιρα σημεία. Οι κάτοικοι βρέθηκαν στο έλεος των εισβολέων.

Άοπλοι πολίτες δολοφονήθηκαν, γυναίκες βιάστηκαν και αιχμάλωτοι στρατιώτες εκτελέστηκαν.

Τον Νοέμβριο του 1983, η Τουρκία υποκίνησε και επιδοκίμασε τη «μονομερή ανακήρυξη ανεξαρτησίας» στην κατεχόμενη περιοχή από την τουρκοκυπριακή ηγεσία.

Η ούτω καλούμενη «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» («ΤΔΒΚ») δεν έχει αναγνωριστεί από κανένα άλλο κράτος, πλην της Τουρκίας, η οποία ασκεί τον ουσιαστικό έλεγχό της.

Η αντίδραση της ελληνικής πλευράς ήταν ανεξήγητα αργοπορημένη.

Παρ' ότι το ελληνικό Πεντάγωνο γνώριζε τις κινήσεις των Τούρκων, θεωρούσε ότι μπλοφάρουν.

Μόλις στις 8:40 το πρωί δόθηκε επισήμως από την Αθήνα η εντολή εφαρμογής των πολεμικών σχεδίων, ενώ το ελληνικό ραδιόφωνο (το ΕΙΡΤ εν προκειμένω), μετέδωσε την είδηση γύρω στις 11 το πρωί.

Η καθυστερημένη κινητοποίηση έδωσε τη δυνατότητα στους Τούρκους εισβολείς να παγιώσουν τις θέσεις τους και να δημιουργήσουν προγεφύρωμα από το Πέντε Μίλι της Κερύνειας προς τον Άγιο Ιλαρίωνα, έχοντας ως αντικειμενικό στόχο τη σύνδεσή του με τον τουρκοκυπριακό θύλακο της Λευκωσίας.

Οι μονάδες της Εθνικής Φρουράς και της ΕΛΔΥΚ, όταν κινητοποιήθηκαν άρχισαν να πολεμούν με ηρωική αυτοθυσία, χωρίς μάλιστα να διαθέτουν αεροπορική κάλυψη και σύγχρονο οπλισμό.

Αριθμούσαν γύρω στους 12.000 άνδρες (Ελληνοκύπριους και Ελλαδίτες), υπό τη διοίκηση του ταξιάρχου Μιχαήλ Γεωργίτση, που είχε το γενικό πρόσταγμα στο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου.

Στο μεταξύ, άρχισε να κινητοποιείται και ο ελληνοκυπριακός ανδρικός πληθυσμός και να μετέχει στον άνισο αγώνα με ό,τι διέθετε ο καθένας, πυροβολώντας από τις στέγες των σπιτιών του κατά των εισβολέων αλεξιπτωτιστών.

Στην Αθήνα, η κυβέρνηση αιφνιδιασμένη από την εξέλιξη των γεγονότων αρχίζει να παρουσιάζει εικόνα διάλυσης.

Κηρύσσει γενική επιστράτευση, η οποία εξελίσσεται σε φιάσκο.

Την επομένη, 21 Ιουλίου, οι μάχες στην Κύπρο συνεχίζονται με ιδιαίτερη σφοδρότητα.

Στόχος των ελληνικών δυνάμεων στην Κύπρο είναι να αποκόψουν τον τουρκοκυπριακό θύλακο της Λευκωσίας από το προγεφύρωμα της Κερύνειας.

Οι Έλληνες στρατηγοί απορρίπτουν εισήγηση για επέμβαση στην Κύπρο, προβλέποντας αποτυχία του σχετικού εγχειρήματος.

Δύο ελληνικά υποβρύχια που πλέουν προς την Κερύνεια διατάσσονται να επιστρέψουν στην Ελλάδα.

Οι Τούρκοι εισβολείς, παρά την αριθμητική τους υπεροχή και την ποιοτική υπεροχή του οπλισμούς τους, αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα.

Μάλιστα, από ασυνεννοησία η τουρκική αεροπορία βυθίζει το αντιτορπιλικό Κοτσατεπέ (D-354), το οποίο εξέλαβε για ελληνικό πλοίο και προκαλεί ζημιές σε άλλα δύο τουρκικά αντιτορπιλικά.

Την ίδια μέρα, σημειώνεται δραστηριοποίηση του αμερικανικού παράγοντα για την επίτευξη ανακωχής.

Ο Σίσκο, που πηγαινοέρχεται μεταξύ Αθηνών και Άγκυρας, δεν βρίσκει κάποιον αρμόδιο στην Αθήνα να διαπραγματευτεί, καθώς όλοι οι αρμόδιοι έχουν εξαφανιστεί. Την ευθύνη αναλαμβάνει τελικά ο αρχηγός του Ναυτικού, ναύαρχος Πέτρος Αραπάκης, ο οποίος σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Κίσινγκερ συμφωνεί η ανακωχή να ισχύσει από τις 4 το απόγευμα της 22ης Ιουλίου.

Στις 2 το πρωί της 22ας Ιουλίου, 12 ελληνικά μεταγωγικά τύπου Νοράτλας, που μετέφεραν καταδρομείς στο νησί, βάλλονται, κατά λάθος, από φίλια πυρά πλησίον του αεροδρομίου της Λευκωσίας, με αποτέλεσμα το ένα από αυτά να καταρριφθεί (4 μέλη του πληρώματος και 27 καταδρομείς έχασαν τη ζωή τους), ενώ άλλα δύο να πάθουν σοβαρές ζημιές.

Την ίδια ημέρα, οι Τούρκοι εισβολείς εντείνουν τις επιχειρήσεις τους. Αποβιβάζουν άρματα μάχης και το μεσημέρι καταλαμβάνουν την πόλη της Κερύνειας.

Στις 4 το απόγευμα αρχίζει να τηρείται η ανακωχή κατά τα συμφωνηθέντα, η οποία όμως θα παραβιασθεί αρκετές φορές από τους εισβολείς.

Σ' αυτό το χρονικό σημείο, οι Τούρκοι ελέγχουν το 3% του Κυπριακού εδάφους, έχοντας δημιουργήσει ένα προγεφύρωμα, που συνδέει την Κερύνεια με τον τουρκοκυπριακό θύλακο της Λευκωσίας.

Τα ψηφίσματα 541 (1983) και 550 (1984) του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ καταδίκασαν με κατηγορηματικό τόπο τη μονομερή αυτή ενέργεια, την κήρυξαν άκυρη, ζήτησαν την απόσυρσή της και κάλεσαν όλα τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ να μην αναγνωρίσουν την παράνομη αυτή οντότητα.

Η ΕΕ και άλλοι διεθνείς και περιφερειακοί οργανισμοί έχουν υιοθετήσει παρόμοιες θέσεις.

Για όλους τούς νομικούς και πολιτικούς λόγους, η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει μόνον την Κυπριακή Δημοκρατία, που δημιουργήθηκε το 1960 και την κυβέρνησή της, ακόμη κι αν η κυβέρνηση δεν μπορεί να ασκήσει εξουσία σε περιοχές, που βρίσκονται υπό την στρατιωτική κατοχή της Τουρκίας.

Τουρκική εισβολή στην Κύπρο 1974: Προκλητικά πανηγύρια στο ψευδοκράτος

Στα κατεχόμενα γιορτάζουν με την 20ή Ιουλίου, ως μέρα ελευθερίας, όπως την αποκαλούν οι λεγόμενες “αρχές”.

Στους εορτασμούς εκπροσωπείται και η τουρκική κυβέρνηση δια του Αντιπροέδρου Φουάτ Οκτάι.

Λίγες μόνο ώρες πριν από την άφιξή του στα κατεχόμενα, ο κ. Οκτάι δήλωσε πως “ό,τι απόφαση και να πάρει οποιοσδήποτε, η Τουρκία θα συνεχίσει τις δραστηριότητές της στην Ανατολική Μεσόγειο”.

Στο πλαίσιο των εορτασμών θα γίνει επίδειξη από τα σμήνος επιδείξεων «Τουρκικά Αστέρια» της Πολεμικής Αεροπορίας.

Για πρώτη φορά φέτος, τουρκικά πολεμικά F-16 πέταξαν στις 2.15 τα ξημερώματα πάνω από την παραλία στο Πέντε Μίλι, όπου είχε γίνει η απόβαση του τουρκικού στρατού κατά την εισβολή της 20ής Ιουλίου 1974. 

Αργότερα θα γίνει η παρέλαση στη λεωφόρο Φαζίλ Κιουτσιούκ στη κατεχόμενη Λευκωσία, στην παρουσία του Τούρκου Αντιπροέδρου.