ΥΓΕΙΑ _ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Το ξέρετε ότι η αγουρίδα αντικαθιστά το «λεμόνι»; Και να γιατί λέμε αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι

Πριν αγάλια αγάλια γίνει μέλι, είναι το «λεμόνι» του καλοκαιριού…

9 Αυγούστου 2019 - 12:57 μμ

Παλαιότερα, αλλά πολύ συχνά και τώρα, η σκιά στις αυλές και τις βεράντες των σπιτιών της ενδοχώρας εξασφαλιζόταν με κρεβατίνες αντί με πέργκολες και τέντες. Οι κρεβατίνες σταφυλιών είναι κλήματα αμπελιού στηριγμένα κατάλληλα και σε μεγάλο ύψος έτσι ώστε ο τρυγητής να στέκεται από κάτω και να κόβει τους καρπούς.

Έτσι λέμε τεράστιες στρεμματικές καλλιέργειες επιτραπέζιων σταφυλιών αλλά και τις κληματαριές που έχουμε στις αυλές. Οι ποικιλίες που χρησιμοποιούνται στις κρεβατίνες της αυλής είναι κυρίως ποικιλίες επιτραπέζιων σταφυλιών λευκών, ροζέ και κόκκινων. Νυχάτο, εφτάκιλο (ή εφτάκοιλο;), ροζακί και άλλα ανθεκτικά σταφύλια.

Οι κρεβατίνες -κληματαριές είχαν το πλεονέκτημα ότι το καλοκαίρι έδιναν αρκετή σκιά αλλά το χειμώνα έριχναν τα φύλλα τους και δεν εμπόδιζαν το χειμωνιάτικο ήλιο να μπαίνει στα σπίτια. Είχαν βέβαια και πολλά μειονεκτήματα. Μόλις ωρίμαζαν τα σταφύλια, μαζεύονταν έντομα , σφίγγες και μύγες κυρίως.

«Μαρτυρικό» ήταν το διάστημα στο τέλος του φθινοπώρου που έπρεπε οι νοικοκυρές να είναι με τη σκούπα στο χέρι αφού οι αυλές γέμιζαν κιτρινισμένα φύλλα.

Πολλές ποικιλίες ήταν ανθεκτικές και αρκετά όψιμες. Θυμάμαι ένα γείτονά μου να προφυλάσσει τα τελευταία σταφύλια της κρεβατίνας του με σακούλες για να τα διατηρήσει μέχρι τα Χριστούγεννα!

Μόνο με τον τσιφτέ (είδος όπλου) δεν κυνηγούσε όσους τα γλυκοκοίταζαν όπως κρεμόταν όλο το χειμώνα (αν και κάποιοι ισχυρίζονται ότι είχαν απειληθεί…)!

Εκτός από την σκιά και τα σταφύλια τους, οι κρεβατίνες ήταν οι εναλλακτικές …λεμονιές του καλοκαιριού. Τα άγουρα σταφύλια, οι αγγουρίδες, αυτές που αγάλια αγάλια γίνονται μέλι, πριν να ωριμάσουν χρησιμοποιούνταν όπου χρειαζόταν λεμόνι. Βλέπετε, τους καλοκαιρινούς μήνες ακόμη και στις δίφορες λεμονιές μένουν λίγα λεμόνια. Τότε βέβαια δεν εισήγαγαν λεμόνια Αργεντινής και Ισραήλ.

Ο χυμός της αγγουρίδας είναι αρκετά ξινός και επιπλέον είναι πολύ αρωματικός. Ταιριάζει θαυμάσια με βραστά χόρτα (βλίτα , στίφνο , πατάτες και κολοκυθάκια που είναι η κορυφαία μας βραστή σαλάτα εδώ στην Κρήτη το καλοκαίρι), με ψητά ψάρια και κρέατα και είναι το καλύτερο άρτυμα για τις μπάμιες. Εκτός από τις παραδοσιακές χρήσεις μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε σε διάφορα ντρέσιγκ σαλάτας. Δίνει πολύ ιδιαίτερη γεύση.

Ακόμη και σήμερα, οι σύγχρονες μαγείρισσες, φροντίζουμε να βρούμε αγγουρίδα για να μαρινάρουμε τις μπάμιες στο χυμό τους . Όπως δείχνω στην σχετική συνταγή τις αφήνουμε για 1-2 ώρες στον ήλιο αφού τις περιχύσουμε με την αγγουρίδα και την ντομάτα, σκεπασμένες με κάποιο τούλι. Μετά τις μαγειρεύουμε σκέτες ή με κρέας. Έχουν άλλη

γεύση!

Ας δούμε πώς παρασκευάζουμε τον εύγευστο αυτό χυμό.

Υλικά:

Άγουρα σταφύλια

Επί το έργον:

Αφαιρούμε τις κακές ρόγες από τις αγγουρίδες και τις πλένουμε πολύ καλά.Τις αφήνουμε σε μπόλικο νερό για λίγο, μετά τις μπαινοβγάζουμε μέσα στο νερό, τις ξεπλένουμε πολλές φορές και τις αφήνουμε να στραγγίξουν. Χρειάζονται καλό πλύσιμο γιατί μαζεύουν έντομα.

Σε ξύλινο ή σε πέτρινο γουδί βάζουμε λίγες λίγες τις ρόγες και τις κοπανίζουμε.

Δεν πειράζει αν μας ξεφύγει κάποιο τσαμπάκι με το κοτσανάκι.

Αδειάζουμε σε σουρωτήρι και πιέζουμε με τα χέρια μας να βγεί όσο το δυνατόν περισσότερος χυμός. Χρησιμοποιούμε το χυμό όπου μας χρειάζεται, όπου θα βάζαμε λεμόνι.

Παρατηρήσεις:

Μπορούμε να διατηρήσουμε για λίγες μέρες το χυμό στο ψυγείο , ή σε ένα καθαρό μπουκάλι εκτός ψυγείου πού όμως θα προσθέσουμε ένα δάκτυλο ελαιόλαδο.
Εγώ προτιμώ να διατηρήσω τα άγουρα σταφύλια στο ψυγείο και να παρασκευάζω φρέσκο χυμό όταν χρειάζεται.
Εννοείται ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε άγουρο σταφύλι από αμπέλι. Αναφέρω τις κρεβατίνες γιατί τις είχαν στην πόρτα τους κι έτσι τις χρησιμοποιούσαν συχνότερα.
Είναι καλύτερα να κοπανίσουμε τις ρόγες παρά να τις αλέσουμε στο multi. Ο χυμός είναι πιο διαυγής,. Επί πλέον, αν το σταφύλι έχει κουκούτσια κι έχουν μεστώσει, έχω την αίσθηση ότι με το άλεσμα αφήνουν μια στιφάδα στο χυμό. Δεν χρησιμοποιούμε όμως μεταλλικό γουδί γιατί οξειδώνεται (και το γουδί και ο χυμός…).