Πέθανε ο δημοσιογράφος Δημήτρης Λυμπερόπουλος - Ο άνθρωπος - σκιά του Αριστοτέλη Ωνάση - Έκλεισε μια ολόκληρη εποχή (φώτο)

Πέθανε σε ηλικία 95 χρόνων ο δημοσιογράφος Δημήτρης Λυμπερόπουλος. Γεννήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1925 και υπήρξε από τους πιο διάσημους κοσμικογράφους και ρεπόρτερ ενώ υπήρξε φίλος με τις πιο διάσημες προσωπικότητες της δεκαετίας του 1960.

Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή ο Νίκος Μαστοράκης με ανάρτησή του στο facebook.Σύμφωνα με πληροφορίες ο δημοσιογράφος και συγγραφέας νοσηλευόταν στο νοσοκομείο, μετά από κάταγμα στο πόδι

«Γνώρισα διασημότητες, που μόνο ως ρεπόρτερ θα μπορούσα να πλησιάσω. Κάποιες, όπως ο Αριστοτέλης Ωνάσης, η Μαρία Κάλλας, ο Μάνος Χατζιδάκις, η Μελίνα Μερκούρη, ο Τέλης Σαβάλας, με τίμησαν με τη φιλία τους» είχε πει σε συνέντευξή του.

«Υπήρξα ένας ρεπόρτερ που κωπηλάτησε σε ήρεμες θάλασσες με γοργόνες και δελφίνια, αλλά και σε επικίνδυνα περάσματα με πιράνχας και σε αγριεμένους ωκεανούς με καρχαρίες», είχε γράψει ο ίδιος στην επίσημη ιστοσελίδα του.

Έχει γράψει αρκετά βιβλία, ανάμεσά τους και τις βιογραφίες Ωνάση και Νιάρχου.

Το βιογραφικό του Δημήτρη Λυμπερόπουλου

Ο Δημήτρης Λυμπερόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Ξεκίνησε τις αρχές της δεκαετίας του 50 κάνοντας σκίτσα και γράφοντας στην Αθλητική Ηχώ των Θ. Σέμπου - Γ. Γεωργαλά. Δημιούργησε αθλητική σελίδα στο Εμπρός του Καλαποθάκη. Ταξίδεψε με εθνικές ομάδες στίβου και ποδοσφαίρου στο εξωτερικό και γράφει εντυπώσεις από τις χώρες που έχει επισκέφτει. Το 1951 σκιτσάρει και παίρνει συνέντευξη από τον Μορίς Σεβαλιέ στην Αλεξάνδρεια.

Τον Σεπτέμβριο του 1959, όταν ο Ωνάσης έχει απαγάγει την Μαρία Κάλλας (οικειοθελώς) και τον πολιορκούν στη Γλυφάδα δεκάδες ρεπόρτερ και παπαράτσι από όλο τον κόσμο, κατορθώνει και ανεβαίνει στη θαλαμηγό του Χριστίνα και παίρνει από τον Έλληνα κροίσο παγκόσμια αποκλειστική συνέντευξη, για την εφημερίδα Έθνος.

Το 1960 πηγαίνει στη Νάπολι (χωρίς την αρχική έγκριση της εφημερίδας του) κάνει καθημερινή περιγραφή των επτά ολυμπιακών ιστιοδρομιών του διαδόχου Κωνσταντίνου και μετά την τελευταία, το Έθνος βγάζει παράρτημα. Το 1962 είναι ο μοναδικός Έλληνας δημοσιογράφος, ανάμεσα στους ελάχιστους ξένους, καλεσμένος της Τουέντιθ Σέντσουρυ Φοξ, στα γυρίσματα της Κλεοπάτρας με την Λιζ Τέηλορ στην Σινετσιτά.

Το 1966, μεσολαβεί η Μις Υφήλιος Κορίνα Τσοπέη και τον καλεί ο τσέρμαν της FOX Σπύρος Σκούρας να επισκεφθεί το Χόλιγουντ, αλλά στο Μπρόντγουεη γίνονται οι πρόβες του μιούζικαλ των Ντασέν - Χατζιδάκι Ίλυα Ντάρλινγκ και κολλάει στη παρέα του Μάνου και της Μελίνας. Μένει στη Νέα Υόρκη, όπου κάνει παρέα με γίγαντες ως τον Οκτώβρη του 1968. Τότε ο Ωνάσης του λέει ότι σε λίγες ημέρες όλα τα ειδησεογραφικά πρακτορεία θα στείλουν απεσταλμένους στο Σκορπιό που θα πλημμυρίσει από παπαράτσι. Επιστρέφει στην Ελλάδα για τον «γάμο του αιώνα».

Εργάζεται σε αρκετές εφημερίδες και περιοδικά, αλλά συνεννοείται απόλυτα μόνο με δύο «εφημεριδάδες»: τον Στέφανο Κρανιώτη στο Έθνος των Νικολόπουλου - Κυριαζήδων και τον Αλέκο Φιλιππόπουλο στην Απογευματινή του Μπότση και αργότερα στο νέο Έθνος και στις Εικόνες του Μπόμπολα.

Κάνει και τηλεόραση, στον "Ελεύθερο ρεπόρτερ" παίρνει συνεντεύξεις από διάσημους ή εντελώς άσημους και στο "Αθώος ή ένοχος" "δίκαζει" τον Θανάση Βέγγο (γιατί τόλμησε να συναγωνιστεί στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης σταρ ηθοποιούς και να τους πάρει το πρώτο βραβείο...) τον Φέρεντς Πούσκας και τον πατέρα της Μαρίας Κάλλας! Σε χαλεπές ημέρες (όπου είχε να πληρωθεί αρκετά 15νθήμερα ή του έδιναν διατακτικές...) παρουσιάζει χορευτικούς διαγωνισμούς και σόου μόδας.

Σε 15 χρόνια έχει γράψει δέκα βιβλία (βιογραφίες Ωνάση, Νιάρχου και μυθιστορήματα) αλλά αυτή την εποχή τον ενδιαφέρει η δημιουργία της προσωπικής του ιστοσελίδας που με τον καιρό θα περιλάβει εκατοντάδες κείμενα και πάνω από χίλιες φωτογραφίες. Και κυρίως δεν θα έχει κανένα εκδότη που να τον υποχρεώνει σε αυτολογοκρισία. Η αγγλική, η γαλλική, η γερμανική και η ιαπωνική τηλεόραση του έχουν κάνει αφιερώματα, αλλά όχι και τα ελληνικά κανάλια, που συνήθως τον θέλουν στα πάνελ και στα παράθυρα για την αυθεντικότητα και τον αυθορμητισμό του. Από το 2000 και μετά αποφεύγω να εκτεθώ σ΄αυτά.