Εσύ ξέρεις ποια είναι η ιστορία του τζιν; - Είναι πιο ενδιαφέρουσα απ' ό,τι νομίζεις

Δεν υπάρχει σαιζόν που το τζην να μην παίζει το ρόλο του στους designers. Η ιστορία αυτού του τζην, που ξεκίνησε από ένα παντελόνι, είναι υπέροχη και μπορεί να μας δείξει πως ορισμένα πράγματα που φτιάχτηκαν για άλλους σκοπούς, έγιναν τελικά ανάρπαστα και δημοφιλή σε όλη την κοινωνία!

Το “φορούσε” ο Χριστόφορος Κολόμβος.

Όταν το 1492 ο Χριστόφορος Κολόμβος ξεκινούσε για να ανακαλύψει μέσα από ένα λάθος την Αμερική, το βασιλικό ζεύγος της Ισπανίας, δεν περίμενε καν να γυρίσει πίσω! Εκείνος ανακάλυψε την Αμερική αλλά και κάτι ακόμη!

Τα πασίγνωστα πλοία Νίνα, Πίντα και Σάντα Μαρία, εκτός από το πλήρωμα, έφεραν και πανιά φτιαγμένα από τύπο καραβόπανου, το οποίο ήταν αυτό που θα φοράγαμε όλοι, μετά από αρκετούς αιώνες. Το συγκεκριμένο είδος καραβόπανου ήταν αρκετά ανθεκτικό για ένα ταξίδι στον Ατλαντικό Ωκεανό!

Μετά από 358 χρόνια.

Η Καλιφόρνια κάπου στο 1850 είχε γίνει πόλος έλξης για χρυσοθήρες. Πολλοί άνθρωποι πίστευαν οτι το χρυσάφι στην Καλιφόρνια είναι άφθονο και έτσι έσπευδαν για έρευνες που θα τους έκανε πάμπλουτους. Μέσα σε αυτούς, ήταν και ένας γερμανικής καταγωγής μετανάστης, ο Levi Strauss.

Η ανθεκτικότητα του καραβόπανου του Χριστόφορου Κολόμβου είχε επιβιώσει για 4 αιώνες περίπου και έτσι, βρήκε τρόπο να αναζητήσει το δικό του χρυσάφι καθώς πωλούσε καραβόπανο, του τύπου που χρησιμοποίησε ο Κολόμβος στα πλοία του. Η ανθεκτικότητα του υφάσματος αυτού, ήταν αναγκαία για να ντυθούν με ανθεκτικά υφάσματα οι χρυσοθήρες. Γιατί; Γιατί θα πήγαιναν να ζήσουν σε μια περιοχή που έχει ακραίες καιρικές συνθήκες και που η έρευνα για χρυσό απαιτούσε ανθεκτικά ρούχα.

Έτσι ο Levi Strauss δημιούργησε μια επιχείρηση βασισμένη στην ανθεκτικότητα του καραβόπανου και το πωλούσε μαζικά σε παντελόνια. Μάλιστα, για τα εργατικά αυτά ρούχα, ο Strauss πρόσθεσε χάλκινα πριτσίνια στις ραφές, για να τις ενισχύσει να μην σκίζονται.

Τα καραβόπανα του Κολόμβου είχαν προέλευση από τη Γένοβα της Ιταλίας και οι Αμερικανοί, για λόγους συντομίας τα αποκαλούσαν “jeans”. Το καραβόπανο ήταν σκληρό και ελαφρώς ακατάλληλο για ρούχο και έτσι ο Strauss έκανε μια μετατροπή παραγγέλνοντας γαλλικό (βαμβακερό) ύφασμα το οποίο ονομάστηκε ”denim”.

Στις ντουλάπες μας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το τζην δεν ήταν τίποτε παραπάνω από μια ”στολή εργασίας” και μάλιστα για δύσκολα χειρωνακτικά επαγγέλματα. Το πρώτο χρώμα του ολοκληρωμένου παντελονιού, ήταν το ζαχαρί γιατί λερωνόταν λιγότερο. Αυτός ο κωδικός χρώματος λεγόταν ”501″. Ο Levi Strauss είχε φτιάξει εταιρεία από το 1853. Όμως, για να κάνει διαφήμιση στα προϊόντα του, έβαλε το 1886 μια δερμάτινη ετικέτα πίσω στο παντελόνι όπου δύο άλογα το τραβούν από τη μια και από την άλλη πλευρά, χωρίς αυτό να σκίζεται…

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η νεολαία άρχισε να υιοθετεί αντιπολεμικά ιδεώδη και να έρχεται πιο κοντά στα καθημερινά προβλήματα σύμφωνα με το tsemperlidou.

Το να φορέσει κάποιος τζην τότε, σήμαινε ότι συμπαραστέκεται σε ανθρώπους που κάνουν δύσκολα επαγγέλματα και που θα έπρεπε να έχουν καλύτερες συνθήκες εργασίας! Με αυτόν τον τρόπο, τα παντελόνια, από επαναστατική κοινωνική στάση, έγιναν σταδιακά μόδα. Σε αντίθεση με άλλες μόδες, παραμένει ως τώρα δημοφιλής, καθώς δεν υπάρχει ντουλάπα που σέβεται τον εαυτό της, που να μην έχει όχι ένα, αλλά αρκετά τζην σε διάφορα χρώματα!