Ο δημοφιλής κωμικός ηθοποιός: "Δεν αποκλείω να χειροτονηθώ ιερέας - Πήγα σε ιερατική σχολή για 5 χρόνια"

Ο Πάνος Σταθακόπουλος, έκανε το κοινό να τον αγαπήσει με τις ερμηνείες του σε γνωστές τηλεοπτικές σειρές όπως "Λάκης ο γλυκούλης' και "Οι συμμαθητές'. Ο δημοφιλής κωμικός ηθοποιός, έδωσε μία πολύ αποκαλυπτική συνέντευξη στο περιοδικό "Λοιπόν" και στη Ρενέ Σαραντινού.

Σε αυτή μίλησε για το πιο συγκλονιστικό συμβάν της ζωής του και αποκάλυψε ότι δεν αποκλείει το γεγονός να χειροτονηθεί ιερέας, παρότι από μικρό παιδί ήξερε ότι αυτό που θέλει να κάνει είναι να γίνει ηθοποιός.

Είσαι θρήσκος, πιστεύεις στον θεό;

«Ήμουν στην Ιερατική Σχολή στην Τήνο, για 5 χρόνια. Πέρασα δύσκολα, γιατί πήγα σε ηλικία 13 χρονών, από ένα καπρίτσιο δικό μου, να σηκωθώ να φύγω από το σπίτι μου, από ζήλια για το μεγαλύτερο αδελφό μου, που έφευγε για την Αθήνα εκείνη τη χρονιά.

Ζήτησα να φύγω κι εγώ να πάω στην Αθήνα, δεν μπορούσα. Επίσης, ένας ξάδελφος μου είχε πάει στην Πάτμο, για να γίνει παπάς, κι εκεί ζήτησα να πάω μαζί του, να γίνω κι εγώ παπάς, μόνο και μόνο για να φύγω»

Παρ' όλα αυτά έμεινες στην Τήνο 5 χρόνια

«Το έβλεπα κι εκεί σαν θέατρο, περνούσα καλά. Όπου πάω δημιουργώ το κλίμα για να περάσω καλά. Πολλοί φίλοι μου είναι ιερείς, δάσκαλοι μου είναι μητροπολίτες, ένας άλλος βρίσκεται στο Άγιο Όρος και ήταν διευθυντής στην Αθωνιάδα Σχολή.

Αρκετοί συμμαθητές μου είναι ιερείς στην Τήνο. Εκεί ήταν η εφηβεία μου, γαλουχήθηκα, έκανα φίλους. Εκεί οφείλω την καλλιέργεια μου, πέρα από την οικογένεια μου, από τους δασκάλους μου και τα Χρόνια που έμεινα στην Τήνο. Μου έκανε καλό που «πάτησα πόδι» στους δικούς μου τότε και είπα ότι θα πάω εκεί, ασχέτως αν ήξερα ότι θα ακολουθήσω ένα άλλο επάγγελμα.

Εκεί κάναμε όλα τα μαθήματα που έκανε το κλασικό σχολείο, αλλά τα περισσότερα ήταν σε θρησκευτικά, βυζαντινή μουσική, δογματική, τελετουργική. Είχα πείσει το διευθυντή, που ήταν ιερομόναχος, πολύ ανοιχτό μυαλό, να κάνω θέατρο, παραστάσεις.

Έκανα μιμήσεις, έκανα και τον ίδιο τον διευθυντή και το δεχόταν, του άρεσε. Φεύγαμε Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρι, ενώ τις απόκριες έφευγαν μόνο όσοι είχαν συγγενείς και σπίτι στην Αθήνα κι ερχόμουν. Μια φορά με είχε παρακαλέσει ο διευθυντής να μείνω, να κάνω κάτι για τις απόκριες, παρόλο που ήταν ιερατική σχολή, μου είπε να ντυθώ, να διασκεδάσω τους υπόλοιπους. Αυτός μου έλεγε να πάω σε μια θεατρική σχολή να βρω το δρόμο μου»

Δηλαδή, αν δεν ήσουν ηθοποιός, θα γινόσουν ιερέας;

«Το καλοκαίρι είχα πάει στη Μονή της Δίβρης, στην Ηλεία, σε ορεινό χωριό, όπου ήταν εκεί ο Μητροπολίτης Ηλείας Γερμανός, ο οποίος με είχε χειροτονήσει αναγνώστη, το έχω ακόμη αυτό που δίνουν και τώρα πάλι μου είπε τρεις φορές; «θέλεις να σε χειροτονήσω;». Αν έλεγα το «ναι», αυτή τη στιγμή μπορεί να ήμουν με εγκόλπιο. Το ήθελε από τότε να χειροτονηθώ και να με στείλει να έχω σαν έδρα μου την Ανδραβίδα. Το τελετουργικό το ξέρω, να ψέλνω ξέρω... ποτέ δεν είναι αργά»

Δεν το αποκλείεις;

«Όχι, τίποτα δεν αποκλείω σε αυτή τη ζωή. Έχω πολύ καλή σχέση με την Εκκλησία και με τους ανθρώπους της, πιστεύω, αλλά δεν είμαι εκείνος που θα πάει κάθε Κυριακή στην εκκλησία».

Η πιο τραγική στιγμή της ζωής του

Ο Πάνος Σταθακόπουλος που στην ζωή του είναι ένας άνθρωπος με πολύ χιούμορ, πάντα γελαστός, αποκάλυψε  επίσης,ότι την περίοδο που ήταν στον στρατό, διαμελίστηκαν δύο φαντάροι μπροστά στα μάτια του

Ποιες αναμνήσεις ξεπήδησαν εντονότερες στο χωριό σου;

Κοιτώντας φωτογραφίες, μία από αυτές με έφερε χρόνια πίσω, συγκεκριμένα με πήγε στις 7 Νοεμβρίου 1983, όταν ήμουν φαντάρος στην Καλαμάτα. Ήμουν στην αρχή της θητείας μου, γύρω στον ένα μήνα, κι έπρεπε να πάμε να κάνουμε ασκήσεις με πραγματικά πυρά, να ρίξουμε χειροβομβίδα. Ένας φίλος, όσο προλάβαμε να γίνουμε φίλοι  στις 30 μέρες που είχαμε γνωριστεί, γιατί κοιμόταν στο διπλανό κρεβάτι, ενώ ήταν η σειρά μου να ρίξω τη χειροβομβίδα, με παρακάλεσε να πάει εκείνος γιατί στο δίπλα “Π” θα πήγαινε ένας άλλος φίλος που κάναμε πλακίτσα. Μου είπε «σε παρακαλώ, άσε με να πάω στη σειρά σου να ρίξω εγώ» κι εγώ θα ήμουν στην επόμενη τετράδα. Το λέω κι ανατριχιάζω, γιατί στη θέση του θα βρισκόμουν εγώ.

Τι θέλεις να πεις;

Για ένα λάθος που δεν καταλάβαμε και δεν μάθαμε ποτέ, ενδεχομένως να ήταν ελαττωματική η χειροβομβίδα ή να την άνοιξαν πριν πάρουν τις εντολές από τον υπεύθυνο, η χειροβομβίδα έσκασε μπροστά στα μάτια μου και σκοτώθηκε ο φίλος μου, ο Γιάννης Ηγεμόνας, όπως και ο ανθυπολοχαγός που ήταν μαζί του.

Διαμελίστηκαν οι δύο άνθρωποι μπροστά στα μάτια σου;

Ακριβώς, δύο θάνατοι μπροστά στα μάτια μου. Δύο άνθρωποι διαμελίστηκαν. Εμείς ήμασταν η επόμενη τετράδα και ξαφνικά ακούσαμε τον κρότο, είδαμε καπνό. Είδαμε τι συνέβη, σταμάτησαν τα πάντα και αμέσως μας πήραν όλους για το σύνταγμα.