Η μητέρα της Μυρτώς: "Σαν σήμερα πριν 8 χρόνια, καταστράφηκε η ζωή σου.Το κράτος σε ξέχασε χωρίς ντροπή, δυστυχώς γεννήθηκες Ελληνίδα"

Πριν 8 χρόνια η ζωή της Μυρτώς Παπαδομιχελάκη άλλαξε για πάντα. Η τότε 15χρονη κοπέλα δέχθηκε άγρια επίθεση από έναν Πακιστανό σε παραλία της Πάρου, και από τότε ανεβαίνει έναν Γολγοθά.

Στις 22 Ιουλίου 2012, η 15χρονη Μυρτώ βρέθηκε ημίγυμνη και χτυπημένη βαριά σε παραλία της Πάρου. Η άτυχη 15χρονη βρισκόταν στο νησί για διακοπές με την οικογένειά της. Η μητέρας της, τη βρήκε κακοποιημένη και χτυπημένη και έκτοτε συνεχίζουν μαζί τον αγώνα για την αποκατάστασή της.

Το απόγευμα της Τετάρτης, η μητέρα της Μυρτώς, Μαρία Κοτρώτσου, με αφορμή τη συμπλήρωση οχτώ χρόνων από το τραγικό περιστατικό, έκανε μία σπαρακτική ανάρτηση στον λογαριασμό της στο facebook, συνοδευόμενη από φωτογραφίες της κόρης της από την εποχή πριν την επίθεση, αλλά και από πρόσφατες. 

"Σαν σήμερα ακριβώς 22 Ιουλίου πριν 8 χρόνια, ένα τέρας κατέστρεψε την ζωή σου. Έτσι χωρίς λόγο όπως κάνουν όλοι οι εγκληματίες. Σου πήρε την ζωή, την κίνηση, την ξεγνοιασιά των 15 χρόνων, την ευτυχία και σε άφησε να χαροπαλεύεις για χρόνια μέσα στα νοσοκομεία και τα κέντρα αποκατάστασης", γράφει μεταξύ άλλων.

 Η ανάρτηση της μητέρας της Μυρτώς:

ΜΥΡΤΩ ΜΟΥ,
Σαν σήμερα ακριβώς 22 Ιουλίου πριν 8 χρόνια, ένα τέρας κατέστρεψε την ζωή σου. Έτσι χωρίς λόγο όπως κάνουν όλοι οι εγκληματίες. Σου πήρε την ζωή, την κίνηση, την ξεγνοιασιά των 15 χρόνων, την ευτυχία και σε άφησε να χαροπαλεύεις για χρόνια μέσα στα νοσοκομεία και τα κέντρα αποκατάστασης. Η χαρά της ζωής σταμάτησε για σένα και έμεινε ο πόνος, η πίκρα, η τυραννία, ο αγώνας για καλυτέρευση και η ελπίδα.

Ζεις γιατί ο Θεός το θέλει και σε βοηθά.

Όχι το κράτος, αυτό σε ξέχασε, σε άφησε στην άκρη να ξεχαστείς, ανεύθυνα χωρίς ντροπή να πολεμάς μόνη σου, λες και δεν έφταιξε αυτό για ό,τι συνέβη. Δυστυχώς γεννήθηκες Ελληνίδα!
Όσο ζω θα φωνάζω για εσένα, θα παλεύω για εσένα και θα ελπίζω να σε δω έστω λίγο καλύτερα. Όχι όπως ήσουν, όχι όπως σε γέννησα αυτό χάθηκε 22-7-2012 απο ένα κτήνος, αλλά για αυτό το χαμόγελό σου που μου δίνει δύναμη, για την ψυχή σου που την μαύρισε ένα καταραμένο χέρι και μαζί με εσένα μαύρισε τις ζωές όλων μας.
 

Δεν ξεχνώ, δεν συγχωρώ. Πιστεύω στην θεία δίκη. Παλεύω διεκδικώ το δίκιο σου και ίσως κάποτε να τα καταφέρω για εσένα και μόνο ζωή μου.
Αυτός ζει μια χαρά και τον πληρώνουμε όλοι εμείς και εγω μαζι, το κράτος καλά κρατεί και εσυ μωρό μου εξακολουθείς να τυραννιέσαι. Έτσι είναι σε αυτήν την χώρα που λέγεται ΕΛΛΑΔΑ, οι αθώοι πληρώνουν, τα θύματα, όχι οι θύτες. Οι θύτες αποφυλακίζονται, γιατί τα ισόβια δεν είναι ισόβια, το κράτος κάνει τον τυφλό και κουφό, που δεν θυμάται τίποτε, και οι αθώοι πονούν, αγωνίζονται,υποφέρουν, ματώνουν για το αυτονόητο που ούτε αυτό δεν τους αναγνωρίζουν.

Όσο για όλες αυτές τις οργανώσεις για τα δικαιώματα των ανθρώπων, αυτές μάνα μου δεν έγιναν για εσένα έγιναν για να υποστηρίζουν τους θύτες, τους εγκληματίες αυτού του τόπου. Δικαιοσύνη δεν υπάρχει την κουρέλιασαν, την ξέφτισαν και έμειναν οι δικαστές να προσπαθούν να δικάσουν με νόμους που έχουν 100 παραθυράκια.

ΕΛΛΑΔΑ η χώρα που τρώει τα παιδιά της. Δεν το λέω εγώ το έχουν πει άλλοι πολύ πριν και είναι αλήθεια.