Αφιέρωμα στον Ντίνο Χριστιανόπουλο: Ο «αιρετικός» ποιητής της Θεσσαλονίκης μέσα από τα δικά του λόγια (βίντεο)

Σήμερα η Ελλάδα αποχαιρετά για πάντα έναν από τους σπουδαιότερους σύγχρονους ποιητές της, τον Ντίνο Χριστιανόπουλο, που "έφυγε" από τη ζωή την Τρίτη σε ηλικία 89 ετών... 

Ο Κωνσταντίνος Δημητριάδης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, υπήρξε ιδιόμορφος χαρακτήρας: χαρακτηρίστηκε "αιρετικός", ο ίδιος δήλωνε "στριμμένος", ενώ αποστρεφόταν κάθε μορφή τιμητικής διάκρισης.

Το είχε, άλλωστε, δηλώσει ήδη από το 1979, με το ποιήμα του "Εναντίον".

«Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης απ' όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία από το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε. Αυτό το απαίσιο "ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων", που μας άφησαν οι αρχαίοι» είχε γράψει. 

Ο ίδιος είχε δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξή του στο TV 100 «Εγώ είμαι εχθρός των βραβείων από νήπιο... Λέω συνέχεια "όχι" γιατί διάφοροι καλοπροαίρετοι μου δίνουν βραβεία, πιθανά και απίθανα και διάφοροι κακοπροαίρετοι, δίνοντάς μου βραβεία, θέλουν και να με φυλακίσουν κιόλας, όπως η Χούντα... 4 φορές κινδύνευσα να συλληφθώ από τη Χούντα επειδή είχα αρνηθεί βραβεία που μου έδιναν...». 

Ο Χριστιανόπουλος πέρα από σπουδαίος ποιητής, ήταν, επίσης, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, ερευνητής, εκδότης και βιβλιοκριτικός.

Διαβάστε επίσης: Πέθανε ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, μεγάλη μορφή της ελληνικής λογοτεχνίας (φωτό)

Το 1958 ίδρυσε και ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού Διαγώνιος, που κυκλοφόρησε ως το 1983 με ολιγόχρονες παύσεις, και τον εκδοτικό οίκο Εκδόσεις Διαγωνίου. Εκείνη την περίοδο, αναπτύχθηκε ο λεγόμενος «κύκλος των λογοτεχνών της Διαγωνίου».

Δεν αγαπούσε τις συνεντεύξεις και πάντα τον χαρακτήριζε το αιχμηρό και κάπως ειρωνικό ύφος, τόσο στα ποιήματά του, όσο και στον προσωπικό του λόγο. 

Έγραψε τις ποιητικές συλλογές: «Εποχή Των Ισχνών Αγελάδων», «Ξένα Γόνατα», «Ανυπεράσπιστος Καημός», «Ο Αλλήθωρος», «Το Κορμὶ & Το Σαράκι», «Νεκρὴ Πιάτσα», «Το Αιώνιο Παράπονο» & «Η Πιο Βαθιὰ Πληγή».

Μας χάρισε υπέροχα ποιήματα, κάποια από τα οποία μελοποιήθηκαν, όπως το "Ενός λεπτού σιγή".

«Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά, έναν ώμο ν’ ακουμπάτε την πίκρα σας, ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας, κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά; Είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή για τους απεγνωσμένους;» αναφέρουν οι στίχοι του, που θεωρούνται πλέον "κλασικοί". 

«Το φιλί ενώνει πιο πολύ από το κορμί, γι' αυτό το αποφεύγουν οι πιο πολλοί» είχε γράψει. 

Ο έρωτας - ο συχνά ανεκπλήρωτος - αποτελούσε σε μεγάλο βαθμό κύριο θέμα της ποίησής του. 

«Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα: μπαίνεις καὶ δὲν ξέρεις ἂν θὰ βγεῖς. Πόσοι δὲν ἔφαγαν τὰ νιάτα τους – μοιραῖες βουτιές, θανατερὲς καταδύσεις, γράμπες, πηγάδια, βράχια ἀθέατα, ρουφῆχτρες, καρχαρίες, μέδουσες. Ἀλίμονο ἂν κόψουμε τὰ μπάνια, μόνο καὶ μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι. Ἀλίμονο ἂν προδώσουμε τὴ θάλασσα. Γιατὶ ἔχει τρόπους νὰ μᾶς καταπίνει. Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα: χίλιοι τὴ χαίρονται – ἕνας τὴν πληρώνει». 

Ο Χριστιανόπουλος ήταν σίγουρα μοναδική περίπτωση ανθρώπου: Ιδιαίτερος, ταλαντούχος και με χαρακτηριστική ευφυία, έμοιαζε να αντιμετωπίζει τα πάντα με ελαφρά ειρωνία, "βγάζοντας τη γλώσσα" στο κατεστημένο στα μικρό παιδί. 

Η κηδεία του, που θα γίνει δημοτική δαπάνη, πρόκειται να τελεστεί σε λίγη ώρα στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στις 40 Εκκλησίες, της Θεσσαλονίκης και θα ακολουθήσει η ταφή στο νεκροταφείο Αναστάσεως του Κυρίου, στη Θέρμη.

Αντίο σας κύριε, Χριστιανόπουλε...