Άννα Διαμαντοπούλου: Έκλαψα, έπαιρνα χαπάκια για να κοιμηθώ, δεν έτρωγα, το στομάχι μου είχε κλείσει, αλλά ποτέ δεν είπα "Θα τα παρατήσω"

Σε μία εκ βαθέων εξομολόγηση προχώρησε η πρώην υπουργός και επίτροπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Άννα Διαμαντοπούλου, σε πρόσφατη συνέντευξή της.

Η γνωστή πολιτικός αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων και στις προσωπικές επιθέσεις που είχε δεχθεί στο παρελθόν, αλλά και το πως εκείνη αντέδρασε σε αυτές.

«Υπήρξαν πολλές στιγμές που έκλαψα, που έπαιρνα χαπάκια για να μπορέσω να κοιμηθώ, που δεν έτρωγα μέρες γιατί το στομάχι μου είχε κλείσει, αλλά ποτέ δεν είπα "θα τα παρατήσω"» τόνισε η ίδια στη συνέντευξή της στο περιοδικό "Marie Claire".

Αναφερόμενη στην περίοδο που ήταν Υπουργός Παιδείας και τις απειλές που δέχθηκε όταν επιχείρησε κάποιες μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση, τις οποίες και αποκαλύπτει στο νέο της βιβλίο "Από το Ντεσεβό στο Drone: Πρόοδος και ειρήνη για τον 21ο αιώνα - Συνομιλώντας με τον Μάκη Προβατά", είπε «Και βόμβες μού βάλανε, και απειλητικά μηνύματα είχα, και το γιο μου παρενοχλούσαν. Ήταν μια εποχή όπου οι μεταρρυθμίσεις δεν είχαν μόνο λεκτική βία, είχαν και πραγματική βία...».

«Όταν έκλεισα τα πρώτα 35 Τμήματα μπροστά στο σπίτι μου άδειαζαν απορριμματοφόρα δήμων. Ήταν πολύ μεγάλη η σύγκρουση. Άξιζε όμως τον κόπο.Πολλοί και σημαντικοί άνθρωποι σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης, της κοινωνίας και της πολιτικής συνασπίστηκαν για να πετύχουμε κάτι νέο και μεγάλο για την Παιδεία. Προσωπικά, έκανα την υπέρβαση του φόβου για το πολιτικό κόστος. Ο φόβος αυτός εμποδίζει τους πολιτικούς να φύγουν μπροστά, απαξιώνει εν τέλει την πολιτική επιτρέποντας σε πολλούς να ισοπεδώνουν κάθε προσπάθεια, αλλά και να τσακίζουν ανθρώπους και υπολήψεις» συμπλήρωσε η ίδια. 

Η Άννα Διαμαντοπούλου μίλησε και για την περίοδο, στα 26 της μόλις χρόνια, που υπηρέτησε την τοπική αυτοδιοίκηση. 

«Όταν πήγα ως νομάρχης στην Καστοριά και επισκέφτηκα ένα μοναστήρι, ο ηγούμενος σήκωσε το ποτήρι του και είπε: "Κυρία νομάρχης, αν και γυναίκα, αν και νεοτάτη, αν και ΠΑΣΟΚ, εμείς σας καλωσορίζουμε". Για να καταλάβετε το πνεύμα της εποχής.

Τη δεκαετία του ’80 ερχόταν ένας καινούριος άνεμος, αλλά οι κοινωνίες δεν ήταν έτοιμες. Αργότερα, όταν έφτιαξα τα πρώτα γραφεία μου ως υποψήφια βουλευτής στη Κοζάνη και με τους φίλους μου βάψαμε έναν ισόγειο χώρο, την επόμενη μέρα τα βρήκα όλα σπασμένα και στον τοίχο έγραφε: "Έξω οι π****νες από την πολιτική". Δεν θα το ξεχάσω ποτέ...» κατέληξε.