Ο ορφανός πρίγκιπας Μιχαήλ παραιτήθηκε για να παντρευτεί τον μεγάλο του έρωτα, την Μαρίνα Καρέλλα - Οι κόρες τους & τα best sellers μυθιστορήματα του (Φωτό & Βίντεο)

Ο πρίγκιπας Μιχαήλ της Ελλάδος, παντρευόταν την Μαρίνα Καρέλλα. Ένας πρίγκιπας παντρευόταν μια «κοινή θνητή». Αλλά ο πρίγκιπας Μιχαήλ, δεν ήταν ένας απλός πρίγκιπας. Γεννήθηκε στη Ρώμη, στις 7 Ιανουαρίου 1939, γιος του πρίγκιπα Χριστόφορου της Ελλάδος και της πριγκίπισσας της Ορλεάνης, Φραγκίσκης ντε Γκιζ, αδελφής του Ερρίκου, Κόμη των Παρισίων.

Ο πατέρας του, που ήταν το στερνοπαίδι του βασιλιά Γεωργίου Α’, πέθανε όταν ο Μιχαήλ ήταν μόλις ενός έτους. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μετακόμισε με την μητέρα του στο Ισπανικό Μαρόκο, στο σπίτι της μητέρας της Φραγκίσκης. Από το 1945 ως το 1948 έζησαν στην Μάλαγα της Ισπανίας, πριν μετακομίσουν τελικά στο Παρίσι. Όταν το 1953 η Φραγκίσκη πεθαίνει, ο πρίγκιπας Μιχαήλ ζει με τον οικογένεια του θείου του, Κόμη των Παρισίων. Φοιτά σε ιδιωτικό σχολείο στη Γαλλία και αποφοιτά με 2 πτυχία. Λαμβάνει το πτυχίο του από το πανεπιστήμιο Πολιτικών επιστημών της Ρώμης το 1960.

Κατόπιν, πηγαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, όπου υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία για 4 χρόνια στο Ιππικό-Τεθωρακισμένα, στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Ο βασιλιάς Παύλος τον δέχεται σαν δικό του παιδί και ζει μαζί με την υπόλοιπη Ελληνική βασιλική οικογένεια στο Τατόι και στα Ανάκτορα Αθηνών.

Αλλά ο πρίγκιπας Μιχαήλ, όπως προαναφέραμε, δεν ήταν ένας απλός πρίγκιπας. Αν και εκ φύσεως ευγενής, δεν ήταν διατεθειμένος να περάσει μια ζωή με βασιλικά καθήκοντα, ανάμεσα σε στρατιωτικές επιθεωρήσεις και πρωτόκολλα. Το 1965, παντρεύεται την Μαρίνα Καρέλλα, κόρη του βιομηχάνου Θεόδωρου Καρέλλα και της Ελένης Χαλικιοπούλου.

Καθώς η Μαρίνα Καρέλλα δεν προήρχετο από βασιλική οικογένεια, ο πρίγκιπας Μιχαήλ παραιτήθηκε από τα δικαιώματα του στον Ελληνικό θρόνο. Από το 1965 ως το 1972, το ζευγάρι ζει στο Μαρούσι, σε ένα ωραίο σπίτι στα σύνορα με τη Κηφισιά, πίσω από το Κτήμα Συγγρού. Ήταν εκείνη την περίοδο κατά την οποία ο πρίγκιπας Μιχαήλ αρχίζει τη συγγραφική του καριέρα, γράφοντας το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Ιστορία, αδερφή μου, υπάρχει μέλλον;» το οποίο λαμβάνει το βραβείο λογοτεχνία Cazes.

Η Μαρίνα Καρέλλα, σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1960-3). Μαθήτρια του Γ. Τσαρούχη αλλά και του σπουδαίου ζωγράφου Όσκαρ Κοκόσκα. Συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι, στην Ecole des beaux-arts (1963-5) και στο Σάλτσμπουργκ, στην Σχολή Kokoschka.

Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της το 1966, όταν παρουσίασε την πρώτη έκθεση ζωγραφικής της στο Φεστιβάλ των Δύο Κόσμων στην Ιταλία.

Έργα της παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στη Galleria Levi στο Μιλάνο το 1971. Τη δεκαετία του 1970 εξέθεσε στην Gallery Iolas τους Λευκούς Πίνακές της, οι οποίοι θεωρούνται πλέον από τα διασημότερα κομμάτια της δουλειάς της. Αργότερα ασχολήθηκε με την αποτύπωση πτυχώσεων σε γύψο, μάρμαρο και μέταλλο, μεταφέροντας ένα προσφιλές της θέμα από τη ζωγραφική στη γλυπτική. Τη δεκαετία του 1980, κατά τη διαμονή της στη Νέα Υόρκη, οι πίνακές της χαρακτηρίζονται πιο «σκοτεινοί», ενώ τα πιο πρόσφατα έργα της είναι προσωπογραφίες ή εικόνες εμπνευσμένες από τη φύση.

Κατά την επιτυχημένη σταδιοδρομία της η Μαρίνα Καρέλλα έχει εκθέσει σε διάφορες πόλεις του κόσμου, όπως η Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες, η Μαδρίτη, οι Βρυξέλλες, η Ρώμη, και το Λονδίνο, ενώ έργα της φιλοξενούνται σε σημαντικά μουσεία και ιδρύματα. Στο ενεργητικό της καταγράφονται πάνω από τριάντα ατομικές εκθέσεις, στην Ελλάδα (Αθήνα, Χανιά, Θεσσαλονίκη) και στο εξωτερικό . Το 2005 οργανώθηκε αναδρομική έκθεση του έργου της στο Μουσείο Μπενάκη.

Αξιοσημείωτη είναι επίσης η ενασχόληση της καλλιτέχνιδας με τη σκηνογραφία και τα κουστούμια για φιλμς και θεατρικές παραστάσεις. Ενδεικτική είναι η συνεργασία της με τον γνωστό γλύπτη Τάκη για την παράσταση της Ηλέκτρας (Επίδαυρος, 1984), με τη Niki de Saint – Phalle στο φιλμ Un reve plus long que la nuit (1976), με το Εθνικό Θέατρο Πειραιά για την παράσταση Δωδέκατη Νύχτα του Σαίξπηρ (1979), με τη Λυρική Σκηνή για τις όπερες Don Juan (1972) και L’ Incoronazione di Poppea (1977) κ.ά. Oι αναζητήσεις της στον σκηνικό χώρο επηρέασαν αναπόφευκτα τη ματιά και τις εικαστικές επιλογές της.

Ο πρίγκιπας Μιχαήλ κι η πριγκίπισσα Μαρίνα έζησαν στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη, και τώρα μοιράζουν το χρόνο τους μεταξύ των Παρισίων και της Ελλάδας, στην Αθήνα και την Πάτμο. Μια τραγική εμπειρία που βίωσαν στη Νέα Υόρκη, με ένα κοριτσάκι του οποίου την εκπαίδευση είχαν αναλάβει και το οποίο δολοφονήθηκε από την ναρκομανή μητέρα του, τους ώθησε το 2008 στη δημιουργία στην Ελλάδα του Ιδρύματος Ελίζα, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού για την προστασία κακοποιημένων παιδιών προσχολικής ηλικίας, καθώς και τη δημιουργία ενός ξενώνα στο Μαρούσι.

Ο Μιχαήλ ήταν το μόνο μέλος της Ελληνικής Βασιλικής οικογένειας που δεν έφυγε από την Ελλάδα, μετά το αποτυχημένο Κίνημα της 13ης Δεκεμβρίου 1967, που επιχείρησε ο βασιλιάς Κωνσταντίνος για να ανατρέψει την Χούντα. Είναι επίσης το μόνο μέλος της Ελληνικής Βασιλικής Οικογένειας που έχει Ελληνική υπηκοότητα, καθώς είναι εγγεγραμμένος στο δημοτολόγιο του Δήμου Αθηναίων, ως «Μιχαήλ Ντε Γκρες».

Έχουν δύο κόρες:

-την Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα, (γεν. 15 Οκτωβρίου 1968) παντρεύτηκε τον Νικόλαο Μιρζαγιάντζ και απέκτησαν δύο παιδιά, τον Τιγκράν και τον Δαρείο.

-την Πριγκίπισσα Όλγα Ελισάβετ, (γεν. 17 Νοεμβρίου 1971) παντρεύτηκε τον μακρινό της συγγενή Πρίγκιπα Αϊμόνε, γιό του Δούκα της Αόστης Αμαντέο, ο οποίος είναι γιος της κόρης του Βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄ Πριγκίπισσας Ειρήνης. Η Όλγα είναι δισέγγονη και ο Αϊμόνε τρισέγγονος, του Βασιλιά Γεωργίου Α΄. Έχουν τρία παιδιά, τον πρίγκιπα Ουμπέρτο, τον πρίγκιπα Αμαντέο της Σαβοΐας, και την πριγκίπισσα Ισαβέλλα, σύμφωνα με το royalchronicles.gr.

Το συγγραφικό έργο του πρίγκιπα Μιχαήλ

Ο Μιχαήλ έχει πλούσιο συγγραφικό έργο. Έχει εκδώσει πάνω από 20 βιβλία, ιστορικές βιογραφίες και μυθιστορήματα. Γαλλική εφημερίδα τον αποκαλούσε, τη δεκαετία του 1980, «συγγραφέα των αεροπορικών μπεστ-σέλερ», με την έννοια του ότι δεν υπήρχε επιβάτης αεροπλάνου, που να μην είχε μαζί του το περίφημο μυθιστόρημα «La nuit du serail», την ιστορία της μικρής Γαλλίδας Αιμέ Ντυμπύκ, που την έπιασαν οι πειρατές και έφθασε να γίνει βαλιντέ-σουλτάνα, δηλαδή βασιλομήτωρ. Δύο εκατομμύρια αντίτυπα έχει πουλήσει ως τώρα αυτό το ιστορικό μυθιστόρημα. Έχει παντού διαβαστεί πολύ - και στην Ελλάδα. Στη Γαλλία οι περισσότεροι αναγνώστες νομίζουν, ότι το Michel de Grèce είναι απλώς ένα συγγραφικό ονοματεπώνυμο.

Η περιπέτεια της γραφής άρχισε για τον Μιχαήλ στις αρχές της δεκαετίας του 1970 με ιστορικά δοκίμια ή ιστορικές βιογραφίες. Ένα δοκίμιο για την Ατλαντίδα, μια βιογραφία του Αυτοκράτορα Ανδρόνικου Α΄ Κομνηνού, ένα δοκίμιο για τον Ναπολέοντα Α΄ με τίτλο «Ο δράκος· όταν ο Ναπολέων έκανε την Ευρώπη να τρέμει», που εκνεύρισε πολύ τους Γάλλους και μια βιογραφία του Λουδοβίκου ΙΔ΄ με τον ειρωνικό τίτλο «Η ανάποδη όψη του ήλιου», ήταν από τα πρώτα βιβλία του.

Και από την ιστορία πέρασε στο ιστορικό μυθιστόρημα με έναν τρόπο σχεδόν φυσιολογικά επαγωγικό. Κάνοντας τις έρευνες για τον Ναπολέοντα έπεσε πάνω στην Αιμέ Ντυμπύκ. Τον ενδιέφερε η περίπτωσή της και όπου δεν έβρισκε στοιχεία συμπλήρωνε τις «τρύπες» με τη φαντασία του. Αργότερα διαπίστωνε την παράξενη λεπτομέρεια: κάτι που είχε επινοήσει, ήταν τελικά αληθινό. «La fiction rejoint la verité» («Η μυθοπλασία συναντά την αλήθεια»).

Ακολούθησαν ιστορικά μυθιστορήματα για τη μαχαρανή του Τζάνση, για τη Θεοδώρα, για τη Μπουμπουλίνα (που προκάλεσε και ένα ελληνικό -ερωτικό- σκάνδαλο), για τον τελευταίο σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ Β΄, όπου υποστηρίζεται ότι δεν ευθυνόταν για τη σφαγή των Αρμενίων, για την αυτοκράτειρα Καρλότα του Μεξικού, που έζησε 60 χρόνια μέσα στην τρέλα, τώρα για την Ιωάννα της Λωρραίνης, που την παρουσιάζει όχι ως αμόρφωτη βοσκοπούλα, αλλά ως νόθα κόρη κάποιου άρχοντα. Αλλά από όλους τους ήρωές του αγάπησε περισσότερο τη μαχαρανή του Τζάνση, που πολέμησε τους Άγγλους και είχε πλούσια ερωτική ζωή.

Ο Μιχαήλ έμεινε τρεις εβδομάδες στην Ινδία, σε μια απομονωμένη περιοχή, έξω από το τουριστικό κύκλωμα, όπου δούλεψε ως εθνολόγος για να συγκεντρώσει στοιχεία. Καθώς οι Άγγλοι είχαν κάψει όλα τα αρχεία, στηρίχθηκε στην πλούσια προφορική παράδοση για τη μαχαρανή. Τώρα, για να ξεκουραστεί, όπως λέει, δουλεύει για ένα glamorous book με θέμα τα Αυτοκρατορικά ρωσικά κοσμήματα.

Φωτογραφίες: royalchronicles.gr.

Το κοινό του στη Γαλλία είναι κυρίως γυναίκες, από όλες τις κοινωνικές τάξεις. Εκ φύσεως σεμνός, δεν παίρνει μέρος στα πάρτι υπογραφών και θεωρεί καλύτερες κριτικές τους επαίνους των αναγνωστών του. Από την άποψη αυτή, όπως έχει και ο ίδιος δηλώσει, το τιμητικότερο από όλα τα βραβεία με τα οποία έχει τιμηθεί, είναι το βραβείο των αναγνωστριών του περιοδικού «Elle», σύμφωνα με την wikipedia.

Άλλωστε, όπως υποστηρίζει, στη Γαλλία δεν υπάρχει συστηματική κριτική του είδους του ιστορικού μυθιστορήματος, που αυτός κάνει. Στην τηλεόραση εμφανίζεται σπάνια και πιστεύει, ότι στη Γαλλία «πουλάς» καλύτερα με τη δημοσιότητα του ραδιοφώνου, παρά με αυτή της τηλεόρασης.

Σύμφωνα με τον Μιχαήλ, ιδανικοί αναγνώστες του είναι ο εκδότης του Μπερνάρ Φιξό -που είναι και εκδότης του Κριστιάν Ζακ, του πιο επιτυχημένου συγγραφέα ιστορικών μυθιστορημάτων σήμερα στη Γαλλία, με θέματα από την Αρχαία Αίγυπτο- και η σύζυγός του Μαρίνα Καρέλλα. Δουλεύει συνεχώς και δεν διακόπτει το γράψιμο περισσότερο από δέκα ημέρες. Δουλεύει το πρωί και σε κάθε βιβλίο κάνει τρία ή τέσσερα γραψίματα. Στο πρώτο γράψιμο βαραίνει περισσότερο η ιστορική αλήθεια. Στα επόμενα γραψίματα, και φυσικά στην τελική εκδοχή, βαραίνει περισσότερο το μυθιστόρημα.