4 τύποι θλίψης για τους οποίους δεν σας προειδοποίησε κανείς

Όταν ακούμε την λέξη «θλίψη» αμέσως σκεφτόμαστε μια συναισθηματική κατάσταση που εμφανίζεται μετά τον θάνατο κάποιου αγαπημένου μας. Ωστόσο, αυτή είναι μόνο μια περιορισμένη ερμηνεία επειδή δεν συμπεριλαμβάνει όλες τις καταστάσεις και τις εμπειρίες που προκαλούν θλίψη στους ανθρώπους.

Παρακάτω βρίσκονται 4 τύποι θλίψης που βιώνουμε ως άνθρωποι, κι όμως κανείς δεν μιλά γι αυτούς.

1. Θλίψη για την απώλεια της ταυτότητας/ Χάσιμο του εαυτού

Παραδείγματα αυτού του τύπου θλίψης: όταν ένα άτομο βιώνει έναν χωρισμό ή ένα διαζύγιο και δεν αναγνωρίζεται πλέον ως «σύντροφος» ή «σύζυγος» κάποιου. Όταν ένας γονιός αποχωρίζεται τα παιδιά του επειδή έχουν μεγαλώσει και έχουν φύγει. Όταν μια γυναίκα ξεπερνά τον καρκίνο του μαστού. Όταν κάποιος έχει χάσει την δουλειά του κτλ.

Όταν χάνουμε την αρχική μας ταυτότητα, θρηνούμε για το ότι χάσαμε την αίσθηση του εαυτού μας. Θρηνούμε γι αυτό που νομίζαμε ότι ήμασταν και αρχίζουμε να δημιουργούμε μια καινούργια ιστορία για τον εαυτό μας που περιέχει την απώλεια μας. Σε μερικές περιπτώσεις ωστόσο, νιώθουμε ότι έχει κλαπεί η ταυτότητα μας- όπως στο παράδειγμα του καρκίνου του μαστού ή του διαζυγίου.

Γι αυτά τα άτομα, η θλίψη που περνούν εντείνεται λόγω της έλλειψης ελέγχου που υπάρχει στην κατάσταση. Από την άλλη πλευρά, αυτά τα άτομα που επιλέγουν να προστατεύσουν την ταυτότητα τους αλλάζοντας δουλειές και καριέρες νιώθουν λες και η θλίψη τους αποτελείται από την αβεβαιότητα του να αφήνουν κάτι που ξέρουν πως για το οποίο θα θρηνήσουν αργότερα. Αλλά ίσως νιώσουν πως δεν θα έπρεπε να στεναχωριούνται επειδή δεν ήταν δική τους απόφαση εν τέλει.

2. Θλίψη για την απώλεια της ασφάλειας/ απώλεια σωματικής, συναισθηματικής και ψυχικής ευεξίας

Παραδείγματα αυτού του τύπου θλίψης: όταν οι οικογένειες βιώνουν αστάθεια. Όταν τα μέλη μιας κοινότητας νιώθουν ανασφάλεια και απροστάτευτοι λόγω της βίας που συμβαίνει. Όταν παιδιά χωρισμένων γονιών στεναχωριούνται για την απώλεια ασφάλειας. Όταν τα θύματα σεξουαλικής, συναισθηματικής ή σωματικής βίας δεν νιώθουν πλέον ασφαλείς. Όταν κάποιος ανακαλύπτει πως ο σύντροφος τους είναι άπιστος/η και δεν νιώθουν πλέον ασφαλείς στην σχέση τους.

Μία από τις βασικές μας ανάγκες είναι να νιώθουμε ασφαλείς στο σπίτι μας, στην σχέση, στην δουλειά και στην κοινωνία μας. Όταν νιώθουμε πως δεν είμαστε ασφαλείς είτε συναισθηματικά είτε σωματικά, αναπόφευκτα έχουμε αισθήματα θλίψης ακόμα και αν δεν περιέχεται κίνδυνος.

3. Θλίψη για την απώλεια της αυτονομίας

Παραδείγματα αυτού του τύπου θλίψης: όταν ένα άτομο περνά μια δύσκολη οικονομική κατάσταση και νιώθει πως έχει χάσει την αυτονομία του επειδή τώρα πρέπει να βασίζεται σε κάποιον άλλον. Όταν ένα άτομο υποφέρει από μια ασθένεια που έχει επιδεινωθεί θρηνεί για την απώλεια των γνωστικών και σωματικών του ικανοτήτων. Όταν ένας ηλικιωμένος δεν μπορεί πλέον να φροντίσει τον εαυτό του.

Αυτού του είδους θλίψης αγγίζει την βασική ανάγκη του καθενός να μπορεί να διαχειρίζεται το σώμα και την ζωή του. Όταν βιώνουμε αυτού του είδους θλίψης, θρηνούμε για την απώλεια του ελέγχου προς τον εαυτό και την ζωή μας. Επιπλέον, θρηνούμε για την απώλεια της ικανότητας να λειτουργούμε και να είμαστε ανεξάρτητοι. Σταδιακά αποδεχόμαστε την σκληρή αλήθεια πως απλώς είμαστε άνθρωποι και αυτό μας αφήνει με συναισθήματα απογοήτευσης και αποτυχίας.

4. Θλίψη για την απώλεια των ονείρων και των προσδοκιών/ανεκπλήρωτες ελπίδες και όνειρα.

Παραδείγματα αυτού του τύπου θλίψης: όταν ένα ζευγάρι δεν μπορεί να κάνει παιδιά. Όταν η καριέρα κάποιου δεν εκπληρώνει τις προσδοκίες του. Όταν ένας άριστος μαθητής δυσκολεύεται να βρει την θέση του στον κόσμο.

Όταν βιώνουμε αυτού του είδους θλίψης, συχνά νιώθουμε αποπροσανατολισμένοι. Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε στην ζωή με ένα όραμα για το πώς θα είναι η ζωή μας. Ωστόσο, όταν τα γεγονότα της ζωής πηγαίνουν προς το χειρότερο και οι προσδοκίες μας διαλύονται, νιώθουμε μια βαθιά αίσθηση αποτυχίας, αδικίας και θλίψης. Για παράδειγμα, ο άριστος μαθητής που δεν μπορεί να βρει την θέση του στον πραγματικό κόσμο ίσως αρχίσει να συγκρίνει τον εαυτό του με τους άλλους και νιώσει πως έχει αποτύχει επειδή δεν πήγαν τα πράγματα όπως θα ήθελε αναφέρει το awaken.

Το να θρηνούμε για τέτοιες απώλειες είναι μια φυσιολογική διαδικασία που μπορεί να μας βοηθήσει να επεξεργαστούμε το χάος και να βγούμε από εκεί δυνατότεροι και ανθεκτικότεροι. Επομένως, είναι ουσιώδες να καταλάβουμε πως έχουμε το δικαίωμα να νιώθουμε λυπημένοι, θυμωμένοι ή αποπροσανατολισμένοι.

Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε να είμαστε ευγενικοί και συμπονετικοί προς τους άλλους ανθρώπους που θρηνούν.

Δώστε τους την άδεια να θρηνήσουν. Η απώλεια τους είναι αληθινή. Η απώλεια σας είναι αληθινή.