Αποκλειστικό: η Top Woman Λευκαδίτισσα, διεθνής συγγραφέας Ιουστίνη Φραγκούλη Αργύρη μιλάει για το νέο της βιβλίο «Ψηλά Τακούνια για πάντα» – ένα τέλειο εγχειρίδιο για άνδρες…

·         Είναι ακατανίκητη η επιθυμία μου να επανεφευρίσκω διαρκώς τον εαυτό μου!

·         Ευτύχησα να μεγαλώσω ανέμελα στο νησί που λέγεται Λευκάδα.

·         Ασχολούμαι με την δυστυχία της μεταφεμινιστικής εποχής

·         Μην πιστέψεις πως εγώ απαξιώνω την αισθητική της μόδας, αντίθετα την δοξάζω.

·         Το βιβλίο μου είναι ένα τέλειο εγχειρίδιο για τους άνδρες καθώς αποκαλύπτει τα μικρά ανομολόγητα μυστικά του γυναικείου ψυχισμού.

·         Τα ψηλά τακούνια είναι ταυτόχρονα τα σύμβολα της αιώνιας νεότητας των γυναικών

·         Η απόσταση έχει ηττηθεί κατά κράτος από την ηλεκτρονική εποχή μας, που στην περίπτωση μου είναι λυτρωτική και σωτήρια

Αποκλειστικό: Η Top Woman διεθνής συγγραφέας Ιουστίνη Φραγκούλη Αργύρη μιλάει για το νέο της μυθιστόρημα ‘’Ψηλά τακούνια για πάντα’’




Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη σε Ψηλά Τακούνια Για Πάντα

Της Ειρήνης Νικολοπούλου

Με ένα μαχαίρι που τέμνει εγκάρσια και κάθετα ζωές προβάλλοντας  υπαρξιακά ερωτήματα  η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη στο νέο της μυθιστόρημα «Ψηλά Τακούνια Για Πάντα» (εκδόσεις Αρμός) παρακολουθεί μακροσκοπικά έξι φίλες από την ημέρα της αποφοίτησής τους μέχρι την ενηλικίωση και την ωριμότητα. Εκεί στο προαύλιο του λυκείου ενός μικρού νησιού τις στήνει αρχιτεκτονικά να χορεύουν χιαστί το χορό της απελευθέρωσης από τα δεσμά του σχολείου, της ποδιάς και της ίδιας της εφηβείας. Τις σφραγίζει με την υπόσχεση να βρεθούν στη στροφή για τα 40.



Μετά απο 22 χρόνια οι έξι ξανασμίγουν στο Μόντρεαλ, Αμήχανες αλλά  σημαδεμένες από τους ακατάλυτους δεσμούς της κοινής ιστορίας οι έξι ξεδιπλώνουν τις ζωές τους αποκαλύπτοντας η μια στην άλλη όσα δεν τόλμησαν ποτέ να ξεστομίσουν. Γέλια, χαρές, πίκρες, απογοητεύσεις, φθαρμένοι έρωτες, ανεκπλήρωτα όνειρα, τολμηρές αποφάσεις συνθέτουν τη συνεύρεση που κορυφώνεται με μιά λαμπρή γιορτή σε ψηλά τακούνια.

-Ιουστίνη  ξεκίνησες την καριέρα σου με μια βιογραφία του πρώην Αρχιεπισκόπου Αμερικής Σπυρίδωνος. Και μετά πέρασες από το μυθιστόρημα, από την ταξιδιωτική Αβάνα, από τις Αγορές του Κόσμου, ακόμη και από τον χώρο του παιδικού βιβλίου . Πώς συγκεντρώνεις μέσα σας τόσα επίπεδα; Και πώς τα διαχειρίζεσαι;

«Η φύση μου είναι πολυσχιδής. Με τη βιογραφία και την εργογραφία του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος ολοκλήρωσα μια αποτίμηση των ημερών και των οραμάτων του πρώην Αμερικής. «Η Μοναξιά Ενός Ασυμβίβαστου» ήταν ένα χρονικό, «Η Παρακαταθήκη» ήταν μια κριτική θεώρηση των συλλογικών οραμάτων του για την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό. Το «Πετάει, πετάει το σύννεφο» ήταν μια επιταγή που εξαργύρωσα στον αείμνηστο παππού μου και στην ευρύτερη οικογένεια της μάνας μου. Υστερα «Στις Αγορές του Κόσμου» και στις πόλεις των διηγημάτων του βιβλίου είχα πλανηθεί με την αδελφή μου που αναχώρησε ξαφνικά εκείνη τη χρονιά της συγγραφής. Πέρασα από την Αβάνα, την οποία λάτρεψα και την απέδωσα σε  ημερολογιακή γραφή. Υστερα εξακοντίσθηκα στη Νίσυρο, όπου έγραψα την ιστορία της μητέρας του Τζόν Κατσιματίδη με τίτλο «Για την Αγάπη των Άλλων», συνέθεσα την αινιγματική ιστορία της Αμαλίας στον «Έρωτας στην Ομίχλη» και επανέρχομαι στα «Ψηλά Τακούνια Για Πάντα» , που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Αρμός».

Δεν μπορώ να μένω στάσιμη σε ένα είδος γραφής. Θέλω διαρκώς να εξαντλώ με διάφορους τρόπους το χάρισμα που μου έδωσε η φύση. Άλλωστε, όπως γνωρίζεις, δημοσιογραφώ καθημερινά σε διάφορα επίπεδα, ανταποκρίσεις, άρθρα γνώμης, βιβλιοκριτικές... Είναι ακατανίκητη η επιθυμία μου να επανεφευρίσκω διαρκώς τον εαυτό μου!

Τί σε ώθησε σ’ αυτή τη μυθοπλασία;

«Ευτύχησα να μεγαλώσω ανέμελα στο νησί που λέγεται Λευκάδα. Ευτύχησα να ενηλικιωθώ με αμυχές στην πόλη που λέγεται Αθήνα. Κι ανάμεσα στους χρόνους της ενηλικίωσης ευτύχησα να γνωρίσω τις συμμαθήτριες , τις συμφοιτήτριες, τις φίλες μου. Τούτες οι γυναίκες- δεν γνώρισα άλλες στον Καναδά όσο κι αν προσπάθησα-  εξακολουθούν να είναι πολύτιμες υπάρξεις της ζωής μου, αγαπημένες, κοντινές και μακρινές. Αποφάσισα λοιπόν να τις πάρω μαζί μου σε ένα μυθιστορηματικό τόπο και χρόνο, συνοδοιπόρες της ενηλικίωσής μου. Αυτός είναι ο καμβάς του μυθιστορήματος: Οι αναμνήσεις από τη γενέθλια γη. Οι πινελιές της φοιτητικής ζωής. Στις έξι πρωταγωνίστριες, που διάλεξα συμβολικά για την πλοκή του μύθου, προστέθηκαν κι άλλα πρόσωπα γυναικών που σημάδεψαν τις μέρες μου στην Ελλάδα.


O καμβάς του έργου σου είναι η ελληνική μεταδικτατορική εποχή, δική μας εποχή... Τι σε ελκύει σε αυτή την περίοδο, που σήμερα έχει συντριβεί;

Διάλεξα ως καμβά της ιστορίας μου τη μεταδικτατορική εποχή, γιατί αναφέρομαι στη δική μου μεταδιδακτορική γενιά. Πιστεύω ότι η ελληνική λογοτεχνία μάς έχει βάλει στη γωνία, επειδή η εποχή δεν παρέχει  κορώνες ηρωισμού και θυματοποίησης. Εξάλλου, μετά το πέρας της δικτατορίας μόλις είχε απεχονοποιηθεί η γενιά του εμφυλίου, που δρα στη λογοτεχνία ακόμη μέχρι σήμερα αναμασώντας ένα παρωχημένο κλισέ.
Υστερα, ενηλικιώθηκε η γενιά της δικτατορίας, η οποία επίσης έχει πέσει στο δίχτυ της απαισιοδοξίας και δη του βραχύβιου ηρωισμού της.

Δυστυχώς, η γενιά αυτή που ξεκίνησε με υψηλά οράματα, απολογείται σήμερα για την κρίση της Ελλάδας. Αλλά η δική μας γενιά, εν μέρει υπεύθυνη για την κρίση, πέρασε περίοδο μαχητικότητας και ηρωισμού κατακτώντας όχι μόνο πολιτικά , αλλά και κοινωνικά δικαιώματα. Πιστεύω ότι αξίζει μια ιστορική μνεία στη δική μας γενιά, παρά τα λάθη της. Άλλωστε, είμαι κομμάτι της...

Τι εννοείς προσδιορίζοντας το μυθιστόρημά σας ως μεταφεμινιστικό;

Ασχολούμαι  με τη δυστυχία της μεταφεμινιστικής εποχής που θεωρεί πως η γυναίκα έχει κατακτήσει την ισότητα στη σχέση με τον άνδρα και τώρα πρέπει να εγκαταλείψει τα όπλα του κυνηγιού (να πάψει δηλαδή να είναι μαχητική για τα δικαιώματά της με ό, τι συνεπάγεται αυτό ) και να προσέξει αυστηρά την εμφάνισή της αστυνομεύοντας προπάντων τα όρια του σώματος και της ηλικίας της.

Η μεταφεμινιστική εποχή αποτελεί μια ατυχή φάση για το γυναικείο φύλο, καθώς στρέφει τη γυναίκα προς την απόλυτη θηλυκότητα με τεράστιες προσωπικές και οικονομικές θυσίες. Στην πραγματικότητα η μεταφεμινιστική εποχή αποθεώνει τα περιοδικά της μόδας , την ανορεξία, την πλαστική χειρουργική και όλες τις πολυεθνικές επιχειρήσεις της κοσμετολογίας και της αισθητικής που χορεύουν χορό εκατομμυρίων ορίζοντας και καθορίζοντας την εικόνα του σύγχρονου θηλυκού.

Μην πιστέψεις πως εγώ απαξιώνω την αισθητική της μόδας, αντίθετα τη δοξάζω (εσύ γνωρίζεις το προηγούμενο βιβλίο μου «Στις Αγορές του Κόσμου»), αλλά δε γίνεται να μην καταγράψω αυτό το φαινόμενο που καταντάει δόκανο για την κοπέλα που χαράσσει πορεία στη ζωή της τώρα στον 21ο αιώνα.

 
Στο βιβλίο ασχολείσαι με το υπαρξιακό κάνοντας αναγωγές στον Νίτσε και τον Καζαντζάκη. Σε όλα σου τα πονήματα βλέπω να επανέρχεται ο Καζαντζάκης. Γιατί;

Στο βιβλίο αυτό θέτω το προαιώνιο και διηνεκές υπαρξιακό ερώτημα, αυτό που έχει βασανίσει  τους περισσότερους συγγραφείς ανά τους αιώνες : Από πού ερχόμαστε και πού οδεύουμε; Ποιοί είμαστε εμείς οι μονάδες, οι κουκίδες που ασχημονούμε έναντι των συνανθρώπων μας με την αλαζονική ψευδαίσθηση πως θα κρατήσουμε για πάντα;
Ο Νίτσε σαφώς έχει επηρεάσει τη φιλοσοφική μου τοποθέτηση, καθώς μου έχει χαρίσει το υπόβαθρο για την αμφισβήτηση των δεδομένων μου. Υστερα, ο άλλος ο μεγάλος Καζαντζάκης με την Ασκητική του με οδήγησε σε άλλους δρόμους, τους οποίους αναφέρω μέσα στο βιβλίο. Υπήρξαν και οι δύο δάσκαλοι της σκέψης μου, μακρινοί, αόρατοι καθοδηγητές του νου μου.
Πάντως, παλεύω να δώσω απαντήσεις για την προέλευσή μου και για τον τελικό προορισμό μου και αυτή την κραυγή της αγωνίας καταθέτω με σπαραγμό στο λογοτεχνικό μου έργο.


Ένα βιβλίο που μιλάει για γυναίκες είναι μόνο για το γυναικείο κοινό;

Θεωρώ ότι το βιβλίο μου είναι ένα τέλειο εγχειρίδιο για τους άνδρες, καθώς αποκαλύπτει τα μικρά ανομολόγητα μυστικά του γυναικείου ψυχισμού.

Πιστεύεις στην περίφημη ισότητα των δύο φύλλων;

Πιστεύω πως τα δύο φύλα αλληλοσυμπληρώνονται. Θεωρώ πως η γυναίκα είναι το άρτιο πλάσμα και ο άντρας εξακολουθεί απο εποχής Παραδείσου να παραμένει ημιτελής . Πολύ σωστά το έχουν σχηματοποιήσει οι πανέξυπνοι Εβραίοι στη Βίβλο τους :πως δηλαδή οι άντρες έχασαν το πλευρό τους (ιδού η ημιτέλεια!) ενώ οι Εύες πλάστηκαν εξ  ολοκλήρου απ’ αυτό.(ιδού η αρτιότητα!).


Τελικά πώς προέκυψε ο τίτλος «Ψηλά τακούνια για πάντα»;

Τα ψηλά τακούνια είναι ο συμβολισμός της ακατανίκητης επιθυμίας των κοριτσιών να μεγαλώσουν πιο γρήγορα κι απ’ τη βιολογική τους προδιαγραφή. Τα ψηλά τακούνια  είναι ταυτόχρονα τα σύμβολα της αιώνιας νεότητας των γυναικών. Γι αυτό πρόσθεσα αυτό τον χρονικό προσδιορισμό :Για Πάντα!

-Πολλές νέες εκδόσεις κατακλύζουν τα βιβλιοπωλεία από επώνυμους και μη Ελληνες συγγραφείς. Εσύ έχεις  τεράστια επιτυχία στις πωλήσεις των βιβλίων της παρότι ζεις στον Καναδά.. 

Σίγουρα στην Ελλάδα κυριαρχεί μια κλίκα κριτικών, κονδυλογράφων και συγγραφέων που μέχρι πρότινος έλεγχε απόλυτα τη δημοσιότητα των βιβλίων. Σήμερα όμως με τη διάδοση των κοινωνικών μέσων, μπορείς να επιβληθείς στη δημοσιότητα έστω και μακρόθεν. Η απόσταση έχει ηττηθεί κατά κράτος από την ηλεκτρονική εποχή μας, που στην περίπτωσή μου είναι λυτρωτική και σωτήρια!

Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη γεννήθηκε στη Λευκάδα, όπου τελείωσε τη δημοτική και μέση εκπαίδευση.

Απόφοιτος του Πολιτικού Τμήματος της Νομικής Αθηνών, δημοσιογραφεί από το 1983 σε ημερήσιες εφημερίδες και περιοδικά της Ελλάδας.

Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και έχει εργαστεί κατά διαστήματα σε ραδιοφωνικούς σταθμούς καθώς και στην Ελληνική Τηλεόραση (ΕΤ).

Από το 1989 ζει και εργάζεται στο Μόντρεαλ του Καναδά ως ανταποκρίτρια του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, και διαφόρων εντύπων. Απασχολείται ταυτόχρονα στα διάφορα ομογενειακά μέσα του Καναδά και της Αμερικής