Οι Τρεις Χάριτες της μυθολογίας: Oι θεότητες της χάρης & της ομορφιάς - Ποια ήταν τα ταλέντα τους;

Υπάρχουν αρκετοί μύθοι και ιστορίες γύρω από τις Χάριτες, τόσο για τον αριθμό τους, όσο και για την καταγωγή τους.

Η επικρατέστερη εκδοχή είναι αυτή του Ησίοδου, σύμφωνα με την οποία ήταν κόρες του Δία και της Ωκεανίδας Ευρυνόμης και ήταν 3: η Αγλαΐα, η Ευφροσύνη και η Θάλεια.

Αγλαΐα: η νεότερη από τις 3 Χάριτες, θεότητα  της χάρης, της ομορφιάς και του μεγαλείου.

Ευφροσύνη: θεότητα της ευθυμίας, του κεφιού και της χαράς.

Θάλεια: θεότητα των εορταστικών εκδηλώσεων και της ανθοφορίας.

Άλλοι μύθοι, λένε ότι οι Χάριτες ήταν κόρες του Διόνυσου και της Αφροδίτης ή του Ήλιου και της Ναϊάδας Αίγλης. Ο Όμηρος στα έπη του, ανέφερε δύο Χάριτες: τη Χάρις, σύζυγο του Ηφαίστου και την Πασιθέα, σύζυγο του θεού Ύπνου. Οι Αθηναίοι, πάλι, τιμούσαν δύο άλλες Χάριτες: την Αυξώ και την Ηγεμόνη. Στη Σπάρτη τις δύο αυτές Χάριτες, τις αποκαλούσαν Κλήτα και Φαέννα, ενώ στην Αίγινα και την Επίδαυρο, τις ονόμαζαν Αυξησία και Δαμία.

Ποια ήταν τα ταλέντα και οι χάρες τους;

Οι Χάριτες συμβόλιζαν την ευγένεια, την ομορφιά και την αγνότητα πάνω στη Γη. Ήταν η προσωποποίηση της χάρης και της ευθυμίας, αρχικά στη φύση και στη συνέχεια στη ζωή των ανθρώπων.

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η ομορφιά, η διασκέδαση, η δημιουργικότητα και η ευτυχία στη ζωή τους, οφείλονταν στις Χάριτες. Κυρίως, όμως, ήταν για αυτούς οι θεές της σωματικής χάρης και ομορφιάς και αυτές που έδιναν στους ανθρώπους τα χαρίσματά τους. Πολύ συχνά αναφέρονταν μαζί με τις Μούσες, με τις οποίες έδιναν το παρών σε κάθε γιορτή του Ολύμπου. Επίσης, οι Χάριτες αποτελούσαν μέρος της συνοδείας της θεάς Αφροδίτης, μαζί με τον Έρωτα και την Πειθώ αναφέρει το tsemperlidou.

Πού ξεκίνησε η λατρεία τους;

Οι Χάριτες λατρεύονταν σε όλη την Ελλάδα, με αρχικό τόπο λατρείας τον Ορχομενό Βοιωτίας. Εκεί υπήρχε το αρχαιότερο ιερό τους, το οποίο λέγεται ότι χτίστηκε από το βασιλιά του Ορχομενού, Ετεοκλή. Αρχικά, οι πιστοί λάτρευαν ως Χάριτες τρεις μαύρους άμορφους μετεωρόλιθους που έπεσαν από τον ουρανό και τους θεωρούσαν ως τις προσωποποιήσεις τους. Στα χρόνια του Παυσανία, όμως, έδωσαν μορφή στις Χάριτες και τους αφιέρωσαν αληθινά αγάλματα.

Προς τιμήν τους, γίνονταν τριήμεροι ποιητικοί και μουσικοί αγώνες, τα Χαριτήσια, στους οποίους συμμετείχαν κιθαριστές, αυλητές, κήρυκες, ραψωδοί, τραγωδοί και καλλιτέχνες από όλα τα μέρη της Ελλάδας, της Ιωνίας και της Ιταλίας.