Όταν η Χίλαρι Κλίντον απολάμβανε την φιλοξενία της Grecotel - Αναμνήσεις από το επίσημο γεύμα με το άγνωστο τότε σταμναγκάθι (φώτο)

Ο κ. Δημήτρης Καλαϊτζιδάκης, Director of Operations  της Grecotel Hotels & Resorts, αναμφισβήτητα αποτελεί μία ισχυρή προσωπικότητα που έχει ήδη σφραγίσει τον χώρο της γαστρονομίας στη φιλοξενία, τιμώντας στο έπακρο την ελληνική παράδοση και την άφθαρτη ποιότητα.

Πάντοτε πρωτοπόρος, δημιουργικός και άριστος γνώστης των πολυδιάστατων αντικειμένων του, ο κ. Καλαϊτζιδάκης έχει πολλές ανεκτίμητες ιστορίες να διηγηθεί από την μακρόχρονη πορεία του σε έναν από τους κορυφαίους ξενοδοχειακούς ομίλους της χώρας.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Tornos News και στη Σοφία Κοντογιάννη, ο Director of Operations  της Grecotel Hotels & Resorts επεσήμανε αρχικά ότι, αν και έχει κάθε δυνατότητα, η Grecotel δεν επιδιώκει το catering εκτός ξενοδοχείων, παρά μόνο εάν αυτό γίνεται για εθνικούς λόγους προάγοντας την αγάπη για την πατρίδα, τη φροντίδα σημαντικών προσωπικοτήτων και την παρουσίαση της καλύτερης εικόνας της Ελλάδας στο εξωτερικό.

Μία από τις πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες που χαρακτηρίζει και το δικό του "success story', είναι και το επίσημο γεύμα που παρετέθη στην επίτιμη προσκεκλημένη Χίλαρι Κλίντον, την Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ, το 1996 στην Αρχαία Ολυμπία, με αφορμή την Αφή της Ολυμπιακής Φλόγας.

Όπως διηγείται ο κ. Καλαϊτζιδάκης, στις 6 Απριλίου του 1996, συμπληρώνονταν 100 χρόνια από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παναθηναϊκό Στάδιο.

Το επίσημο γεύμα το οποίο θα λάμβανε χώρα στο πλαίσιο των εκδηλώσεων, θα γινόταν στην Αρχαία Ολυμπία, στις  30 Μαρτίου του 1996: «30 Μαρτίου του 1996 λοιπόν, που θα γινόταν το επίσημο γεύμα, ήταν ημέρα Σάββατο.

Εμείς θυμάμαι μάθαμε για το event, δηλαδή η κα Μάρι Δασκαλαντωνάκη το έμαθε και με ενημέρωσε αμέσως, μόλις μερικές ημέρες πριν, που ήταν το τριήμερο της 25ης Μαρτίου, ημέρα Δευτέρα-ούτε καν μια εβδομάδα πριν.

Είχαμε μόνο δύο ημέρες για να προετοιμάσουμε το ταξίδι μας και να σχεδιάσουμε την εκδήλωση.

Γιατί η ομάδα μας, η Dream Team, προερχόταν ουσιαστικά από τα ξενοδοχεία του Ρεθύμνου και από το Corfu Imperial της Κέρκυρας.

Για τα ξενοδοχεία του Ρεθύμνου ναυλώσαμε λεωφορείο, ώστε να μεταβεί η Dream Team μας στην Αρχαία Ολυμπία, μαζί με ότι χρειαζόταν από την Κρήτη, είτε ήταν κουζίνα, είτε ήταν σέρβις, είτε προσωπικό.

Πολύ δυνατή ομάδα, ήταν τότε εκτός από εμένα που ήμουν διευθυντής στο Creta Palace, ο Δημήτρης Σταϊκόπουλος, Executive Chef Grecotel Creta Palace και στην υπηρεσία του σέρβις ο κ. Μιχάλης Μηναδάκης, ο σημερινός διευθυντής Cape Sounio, που εκείνη την περίοδο ήταν F&B Manager στο Creta Palace.

Η ομάδα μας, φόρτωσε επίσης τον απαραίτητο εξοπλισμό, καθώς και πρώτες ύλες που δεν θα υπήρχαν εκεί, με ειδικά ψυγεία και τη λοιπή οργάνωση, κι έτσι ξεκίνησε το λεωφορείο από την Κρήτη με το πλοίο, κι από την Αθήνα έφτασε στην Αρχαία Ολυμπία.

Εκεί, στους χώρους της  Ολυμπιακής Ακαδημίας,  θα διεξαγόταν η εκδήλωση. Εντός της Ακαδημίας,  παρέχονταν και χώροι για την προετοιμασία και διαμονή του προσωπικού.

Πραγματικά το γεύμα, το φαγητό και η δημιουργία  του, έγιναν στο πουθενά, στο φουαγιέ της Ολυμπιακής Ακαδημίας, με μηδενική υποστήριξη κουζίνας.

Γι’ αυτό λοιπόν, στις συνεννοήσεις που είχα κάνει όταν έλαβα το μήνυμα ότι προχωράμε, μαθαίνοντας ότι δεν έχει τίποτα εκεί, υποστήριξη, κουζίνα και άλλο εξοπλισμό, κυριολεκτικά στήσαμε το μενού για το πουθενά.

Ουσιαστικά αυτό το επίσημο γεύμα των περίπου 120 ατόμων, βγήκε με δύο τηγάνια, όσο και να φαίνεται περίεργο.

Κατ’ αρχάς, το κυρίως πιάτο, ήταν φιλέτο αρνιού. Φαντάζεται λοιπόν κανείς πόσα παϊδάκια χρειάζονταν για να πάρουμε το φιλέτο και επειδή είναι τόσο τρυφερό και τόσο μικρό, έγινε σοτέ, με σάλτσα πορτοκάλι.

Το δημιουργικό μέρος του μενού,   που ήταν και παραμένει ένα έργο τέχνης, το επιμελήθηκε προσωπικά η κα Μάρι Δασκαλαντωνάκη,  που μεταξύ άλλων είναι και πολύ δυνατή γνώστρια της ιστορίας.

Αφού συνεργαστήκαμε ως προς το μενού, η κα Δασκαλαντωνάκη, έγραψε και το story telling, βάζοντας όλα τα στοιχεία από την μυθολογία και την αρχαιότητα.

Από τη μία πλευρά, σκέφτηκα το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε χωρίς κουζίνα και χωρίς υποδομή.

Από την άλλη, είναι πολύ σημαντικό ότι από τότε, πίστευα στη χρήση των παραδοσιακών προϊόντων και την ανάδειξη και προβολή τους με το δημιουργικό γράψιμο. 

Τότε,  25 χρόνια πριν,  δεν υπήρχε τεχνογνωσία, πώς πρέπει να γράφεται ένα μενού, ούτε υπήρχαν οι μόδες και οι τάσεις που εξελίχθηκαν στη συνέχεια.

Εμείς, από «πιστεύω» και φιλοσοφία στην χρήση των παραδοσιακών προϊόντων, παρουσιάσαμε παραδοσιακά προϊόντα,  άγρια αγκινάρα Κρήτης που ήταν και της εποχής,  σταμναγκάθι που ήταν άγνωστο τότε στην Αθήνα, μετά πολυφορέθηκε και μάλιστα όχι το άγριο, αλλά το τύπου σταμναγκάθι.

Σαν πρώτο πιάτο, είχαμε θαλασσινά, ένα πουγκί, «οι Θησαυροί του Αλκιβιάδη»,  όπως το ονομάσαμε, το οποίο θα μπορούσαμε να το φτιάξουμε εκεί.

Και το επιδόρπιο πάλι, αποτελούνταν από πολύ παραδοσιακά ελληνικά προϊόντα, ήταν πάρα πολύ δυνατό και συνοδευόταν από δημιουργικό γράψιμο, story telling.

Όσον αφορά στα εκλεκτά κρασιά που συνόδευαν το επίσημο γεύμα, τιμής ένεκεν στα τοπικά οινοποιεία, επιλέξαμε το λευκό κρασί «Τα Δώρα του Διονύσου», το οποίο ανήκει στον Θανάση Παρπαρούση, έναν από τους πρώτους μικρούς παραγωγούς, ενώ το κόκκινο κρασί μας ήταν το «Κτήμα Μαρκούρη», του ομώνυμου κτήματος.