Πέθανε ο εφοπλιστής και ιδιοκτήτης της Χαλυβουργικής Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος

Πέθανε, σήμερα (24/5) ο επιχειρηματίας Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος ο οποίος νοσηλεύονταν σε ιδιωτικό θεραπευτήριο.

Ο πατέρας του Γιώργου και του Παναγιώτη Αγγελόπουλου - ιδιοκτητών της ΚΑΕ Ολυμπιακός - και αδερφός του Θεόδωρου Αγγελόπουλου «έσβησε» στα 77 του χρόνια μετά από προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια.

Ο Κ. Αγγελόπουλος έπασχε από νεαρή ηλικία από μια σπάνιας μορφής αρθρίτιδα που εμπόδιζε την κινητικότητά του με τον ίδιο να λέει σε συνέντευξή του στην Καθημερινή πριν από μερικά χρόνια ότι : «από την πρώτη στιγμή δεν το έβαλα κάτω. Πέρασα μια ολόκληρη ζωή παλεύοντας για να βγω από την ασθένεια. Επισκέφθηκα τους πιο εξειδικευμένους γιατρούς σε όλο τον κόσμο. Δοκίμασα φάρμακα που την εποχή εκείνη ήταν απαγορευμένα γιατί δεν είχαν ακόμη δοκιμασθεί.

Ταξίδεψα κρυφά από όλους μόνος μου με έναν σκαραβαίο στην Ελβετία και έκανα εγχείρηση για να μου βάλουν βίδες τιτανίου, την εποχή που ήταν ακόμη απαγορευμένες στην Αμερική. Γενικά ήμουν άφοβος απέναντι στην ασθένεια και αυτό με αντάμειψε. Οι εγχειρήσεις αυτές και τα φάρμακα με ανακούφισαν σημαντικά και διευκόλυναν τη ζωή μου».

Ο εφοπλιστής απέκτησε δυο γιους, τον Παναγιώτη και τον Γεώργιο. Σπούδασε στην ΑΣΟΕΕ και συνέχισε τις σπουδές του στην Ελβετία, πριν επιστρέψει στην Ελλάδα για να ασχοληθεί με τον επιχειρηματικό στίβο. Εκτός από τη χαλυβουργία, δραστηριοποιήθηκε και στο χώρο της εμπορικής ναυτιλίας.

Η οικογένεια Αγγελόπουλου είναι μια από τις μεγαλύτερες επιχειρηματικές οικογένειες της Ελλάδας. Η καταγωγή τηςείναι από το Βλαχόρραπτη Αρκαδίας ενώ υποστηρίζεται ότι ήταν συγγενική με τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε.

EUROKINISSI

Ο Κωνσταντίνος Π Αγγελόπουλος ήταν εφοπλιστής και επί σειρά ετών ιδιοκτήτης της Χαλυβουργικής. Ήταν επίσης  γνωστός για την χρηματοδότηση του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης, όντας συνεχιστής της δράσης του πατέρα του, Παναγιώτη ο οποίος είχε αναλάβει εξ ολοκλήρου την ανέγερση το 1987.

Σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις που είχε δώσει, μιλώντας στην Καθημερινή το 2018, είχε σημειώσει για την Χαλυβουργική: «Η ιστορία της Χαλυβουργικής είναι πράγματι αλληλένδετη με την ιστορία της χώρας. Από το πρώτο εργοστάσιο στην οδό Πειραιώς, όπου φτιάχνονταν σύρματα για καρφιά και πέταλα, μέχρι την ίδρυση του εργοστασίου στην Ελευσίνα και την τοποθέτηση των πρώτων ηλεκτρικών κλιβάνων, η συνδρομή της Χαλυβουργικής στην εθνική προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας ιδίως μετά το 1950 είναι καθοριστική, αφού η Ελλάδα είχε δική της παραγωγή σε χάλυβα για όλα τα μικρά και μεγάλα έργα που ξεκίνησαν την δεκαετία του ’50 και άλλαξαν το πρόσωπο της πατρίδας.

EUROKINISSI

Από τη δεκαετία του 1960, που ξεκίνησε τη λειτουργία της πρώτης υψικαμίνου μέχρι τη δεκαετία του 1980, η Χαλυβουργική διέθετε τη μοναδική υψικάμινο στη χώρα και αποτελούσε έναν από τους σημαντικότερους εργοδότες στην Ελλάδα. Τα χρόνια αυτά της ακμής, η Χαλυβουργική είχε τεράστιες εξαγωγές και αποτελούσε το κόσμημα της βιομηχανίας στην Ελλάδα, διότι όχι μόνο απασχολούσε πάρα πολλούς υπαλλήλους, αλλά όλοι οι εργαζόμενοι στην εταιρεία εθεωρούντο από τους ιδιοκτήτες συγγενείς και όχι υπάλληλοι. Ημασταν όλοι μια μεγάλη οικογένεια».