Topwoman η Eileen Kramer: Χορεύτρια 106 ετών δραστήρια σαν έφηβη - Συμμετέχει σε διαγωνισμούς, δημιουργεί βίντεο, γράφει βιβλία (φωτό & βίντεο)

Η Eileen Kramer στα 106 της παραμένει δραστήρια αψηφώντας τα γηρατειά. Η ηλικιωμένη χορεύτρια και χορογράφος γάφει μια ιστορία την ημέρα από το κέντρο φροντίδας ηλικιωμένων στο Σίδνεϊ, δημοσιεύει βιβλία και έχει δηλώσει συμμετοχή στον πιο διάσημο διαγωνισμό ζωγραφικής της Αυστραλίας.

«Από τότε που επέστρεψα στο Σίδνεϊ έχω υπάρξει πολύ απασχολημένη – έχω χορέψει τρία κομμάτια στο National Institute for Dramatic Art και σε ανεξάρτητα θέατρα», λέει σε συνέντευξη της στο BBC η  Eileen Kramer που μετά από χρόνια στο εξωτερικό επέσυρεψε στην Αυστραλία σε ηλικία 99 ετών και έκτοτε συνεργάστηκε με καλλιτέχνες για τη δημιουργία βίντεο που αναδεικνύουν το βασικό ταλέντο και πάθος της ζωής της: τον χορό.

«Έχω συμμετάσχει σε δύο μεγάλα φεστιβάλ χορού, σε μια ταινία, έχω κάνει πολλές μικρότερες παραστάσεις, έχω γράψει τρία βιβλία και σήμερα έχω μια ελεύθερη μέρα για να μιλήσω μαζί σου» είπε ακόμα στη συνέντευξή της. Αυτό που τη ρωτούν συχνά είναι από πού προέρχεται όλη η ενέργειά της – και αν υπάρχει κάποιο μυστικό που της δίνει τη δύναμη να χορεύει ακόμη. Η απάντησή της είναι ότι έχει καταργήσει τις λέξεις «μεγάλη» και «ηλικία» από το λεξιλόγιό της.

«Λέω: Δεν είμαι μεγάλη, απλώς είμαι εδώ πολύ καιρό και έμαθα κάποια πράγματα στη διαδρομή. Δεν αισθάνομαι όπως λένε οι άνθρωποι ότι πρέπει να αισθάνεσαι όταν μεγαλώνεις. Η τάση μου να δημιουργώ πράγματα είναι ίδια με όταν ήμουν παιδί».

Η  Eileen Kramer γεννήθηκε στο Σίδνεϊ και σπούδασε χορό. Στη συνέχεια, έκανε περιοδεία στην Αυστραλία με το μπαλέτο Bodenwieser για μια δεκαετία. Ταξίδεψε στην Ινδία και αργότερα εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και στη συνέχεια στη Νέα Υόρκη – όπου έζησε μέχρι την ηλικία των 99 ετών. Η καριέρα της στον χορό ξεδιπλώνεται σε τέσσερις ηπείρους και έναν αιώνα και ήταν πάντα ο πρώτος της έρωτας.

«Δεν ένιωσα μόνη καθώς ήμουν στην παρέα χορευτών το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου. Σε αντίθεση με εμένα, κάποιοι παντρεύτηκαν, έκαναν παιδιά ή επέστρεψαν στην Ευρώπη. Άντεχα την έλλειψη των ανέσεων στη ζωή ενός χορευτή»,  Ζώντας στο Παρίσι για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της, η Κρέιμερ λέει ότι ο μοναδικός τρόπος για να μπορέσει να πληρώσει το νοίκι ήταν να γίνει το μοντέλο ενός καλλιτέχνη. «Ήταν ελάχιστα επικίνδυνο να ποζάρεις, αλλά ήξερα τους πελάτες και τους τρόπους τους», λέει.

Συνεργάστηκε και έμαθε από διάσημους καλλιτέχνες στο Παρίσι. Επιστρέφοντας στην Αυστραλία, χάρηκε που κάποια πράγματα δεν είχαν αλλάξει και που άλλα είχαν αλλάξει.

«Είναι μια φιγούρα που μας συνδέει με τις πρώτες μέρες του σύγχρονου χορού στην Αυστραλία και για μένα, ως χορογράφος, αυτό είναι ανεκτίμητο», λέει σύμφωνα με την ΕΡΤ η συνεργάτης της, Σου Χίλυ, επίτιμος συνεργάτης στο Τμήμα Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης.