Ιερόθεος Παπαδόπουλος: Αν και οιονεί διπλωμάτης δεν τα μασά κι όταν συναπαντιέται με τον λαϊκισμό βαράει στο ψαχνό - ευγένεια έμφυτη & αβρότητα βαθιά καλλιεργημένου κοσμοπολίτη

Από την αρχή ήταν αλλιώτικος. Μιλούσε γρήγορα αλλά απλά και κατανοητά, με λόγο στρωτό και απαλό που σε ηρεμούσε αλλά ταυτόχρονα σε συνέπαιρνε, με ενθουσιασμό που σε παρέσερνε και σε ξεσήκωνε να κοιτάξεις τις αλήθειες  με τα δικά του μάτια, μάτια  που έλαμπαν κάθε φορά που αναφερόταν στην Ευρώπη, στην Ευρώπη του.

Επαγγελματίας με βιογραφικό βγαλμένο από την βαθιά βρυξελλιανή γραφειοκρατία, που όμως απαντά στις ερωτήσεις που του υποβάλλονται με τρόπο ευθύβολο, λιτό και τσεκουράτο. Αν και οιονεί διπλωμάτης δεν τα μασά, κι όταν συναπαντιέται με τον λαϊκισμό, τις ακραίες αντιλήψεις και τις κάθε λογής παραλλαγές της ανθρωποφοβίας, βαράει στο ψαχνό αλύπητα. Με ευγένεια έμφυτη και με την αβρότητα βαθιά καλλιεργημένου κοσμοπολίτη, αλλά χωρίς να συμβιβάζει το φως με το σκοτάδι, ούτε καν για το χατίρι της πολιτικής ορθότητας.

Με κέφι εφηβικό και αυθεντική πίστη στις ευρωπαϊκές αξίες, αναλύει με χειρουργική ακρίβεια αριθμούς, γεγονότα και δεδομένα και υπερασπίζεται με πάθος τον ορθολογισμό, το τελευταίο οχυρό της λογικής και της εχεφροσύνης στον πόλεμο με τα fake news και την παραφροσύνη, γράφει ο Μιχάλης Αντωνίου στo philenews.com.

Όχι στα πολυτελή δώματα των ευρωπαϊκών μεγάρων με τους λίγους μυημένους. Όχι εκεί, ή τουλάχιστον όχι μόνο εκεί, αλλά και στα σχολειά και στα εργοστάσια, με τους ανυποψίαστους, τους επιφυλακτικούς, τους καχύποπτους και τους ευρωσκεπτικιστές. Με ευπρέπεια, με ευφυές χιούμορ, με τεκμηριωμένες αποδείξεις για κάθε του ισχυρισμό προάγει τις αξίες της Ευρώπης, της Ευρώπης του, όχι μόνο με τον πραγματιστικό του λόγο αλλά κυρίως βιωματικά και έμπρακτα. Ζώσα απόδειξη ότι το να είσαι σεμνός δεν είναι συνώνυμο με το να είσαι αόρατος και ότι η διακριτικότητα μπορεί να συνυπάρχει με την αδιαπραγμάτευτη μαχητικότητα.

Ένας αξιωματούχος της Κοινοτικής ελίτ που τον συναντάς στον δρόμο, στο πάρκο και στο εμπορικό κέντρο όσο συχνά τον συναντάς σε πρεσβείες και επίσημες εκδηλώσεις, να περιγράφει το προνόμιο της ευρωπαϊκής ιδιότητας αλλά και τις υποχρεώσεις της κοινοτικής ταυτότητας. 

Είδα την επαγγελματική αυστηρότητα και αρτιότητα με τον ενθουσιασμό του ιδεαλιστή στο πρόσωπο του να συνυπάρχουν μαγικά, στην περίοδο που προηγήθηκε των εκλογών για ανάδειξη μελών στην Ευρωβουλή το 2019. Συνειδητά δημοκρατικός μάς μιλούσε σχεδόν φορτικά για την σημασία της συμμετοχής, για την αξία του θεσμού και για την ευκαιρία να φτιάξουμε μια Ευρώπη καλύτερη.

Και υποκλίθηκα στο τσαγανό του στην διάρκεια της μεγάλης κρίσης της πανδημίας. Την ώρα που φούντωνε η δυσαρέσκεια και που καλόπιστοι μαζί και ευρωφοβικοί προπηλάκιζαν την Ευρώπη ως υπαίτιο για τις καθυστερήσεις με τα εμβόλια, αυτός βγήκε μπροστά. Αναμετρήθηκε με οποιονδήποτε είχε κάτι αρνητικό να αποδώσει στην ΕΕ, δημόσια, ανοιχτά, σε πραγματικό χρόνο, κατ' αντιμωλία. Σε ένα περιβάλλον που κόχλαζε και αναζητούσε υπαίτιους για τον καλπασμό του ιού, σε ένα ακροατήριο ευάλωτο στην λαϊκίστικη ρητορική από την καταπόνηση της παρατεταμένης αναστολής της ζωής, αυτός τσαλακώθηκε υπερασπιζόμενος την αλήθεια. Ότι δηλαδή χωρίς την συγκεκριμένη διαχείριση των εμβολίων από την ΕΕ και την αρμόδια Κύπρια Επίτροπο, η Κύπρος θα έβλεπε το πρώτο εμβόλιο το 2023, μαζί με καμιά εκατοστή άλλες χώρες που ακόμα δεν έχουν στη διάθεσή τους ούτε μια δόση.

Ιερόθεος Παπαδόπουλος, Επικεφαλής της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Κύπρο - από την αρχή αλλιώτικος, ευρωπαϊστής εκ πεποιθήσεως, όχι εξ επαγγέλματος. Επιστρέφει στην έδρα του σε λίγες βδομάδες μετά από τρία χρόνια που πέρασε, άγγιξε και σε κάποια ζητήματα χάραξε βαθιά αξιοπρεπή σφραγίδα, περιποιώντας τεράστια τιμή στον θεσμό που υπηρέτησε και τα ιδεώδη που πρεσβεύει. Προσωπικά του χρωστώ μια φιλία ανεκτίμητης αξίας και ένα ολόψυχο ευχαριστώ που επί τρία χρόνια μου θύμιζε γιατί είμαι τόσο περήφανος που είμαι πολίτης της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας.