Η δημοσιογράφος Δάφνη Καραβοκύρη γράφει για την πιο εφιαλτική μέρα της ζωή της – Μας καλεί η Πυροσβεστική λέγοντας ότι δεν μπορεί να βρει τον πατέρα μου (βίντεο)

Η γνωστή δημοσιογράφος Δάφνη Καραβοκύρη, η οποία διατηρεί το δικό της κανάλι στο YouTube, δημοσίευσε μία συγκλονιστική αφήγηση σχετικά με τις δύσκολες ώρες που πέρασε με τον πατέρα της μετά το ξέσπασμα της πύρινης λαίλαπας στην Εύβοια.

Υπενθυμίζεται ότι η ίδια είχε μιλήσει παλαιότερα στην εκπομπή «Μετά τα Μεσάνυχτα», με την Ελεωνόρα Μελέτη, για τη μάχη της με τη νευρική ανορεξία σε ηλικία 14 ετών. Ο πατέρας της ήταν ο άνθρωπος που τη βοήθησε να ξεφύγει από αυτή την κόλαση.

Συγκεκριμένα η νεαρή δημοσιογράφος ανήρτησε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram:

«Ξημερώνει 4/8/21 Η ΠΙΟ ΕΦΙΑΛΤΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ.

Με καλεί ο πατέρας μου στις 08.30.
«Δάφνη δεν μπορώ να δω το σπίτι του γείτονα από τους καπνούς. Η φωτιά κατευθύνεται προς το σπίτι μας».

Ξαναμιλάμε στις 11.15
«Βλέπω τις φλόγες. Είναι στα 400 μέτρα από εμάς. Δεν μπορώ να αναπνεύσω αλλά δεν θέλω να φύγω ακόμη».

Στις 12.00
«Οι φλόγες είναι δίπλα στο σπίτι καλώ την πυροσβεστική εδώ και ώρα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΔΩ ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ».

«Μπαμπά κλείσε σε παίρνω»

Καλώ την πυροσβεστική κλαίγοντας και ουρλιάζοντας καλεί και μια στενή μου φίλη μου παράλληλα εκλιπαρώντας τους να στείλουν οχήματα.

Μας καλεί η πυροσβεστική ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ.

Μετά από 20 λεπτά με παίρνει ο μπαμπάς μου φωνάζοντας: «ΔΑΦΝΗ ΟΙ ΚΟΠΟΙ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΈΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΦΩΤΙΑ ΈΧΕΙ ΤΥΛΙΧΤΕΙ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΠΛΕΟΝ ΤΙΠΟΤΑ» ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΚΟΥΓΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΟΥΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΕΙΧΑΝ ΦΤΑΣΕΙ ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΜΕΣΩΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΔΙΟΤΙ ΘΑ ΕΓΚΛΩΒΙΣΤΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΟΥΝ ΟΛΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ.

Στις 14.00 έπαθα νευρικό κλωνισμό με την κλινική έννοια του όρου. Για 2 ώρες κοιτούσα το κενό. Έκλαιγα με λυγμούς. Δεν ανταποκρινόμουν σε αυτά που μου έλεγαν – δεν άκουγα. Τα μάτια μου είχαν πρηστεί τόσο από το κλάμα που πλέον δεν άνοιγαν. Έλεγα ασυναρτησίες – πράγματα που δεν έβγαζαν νόημα. Έκλεινα τα μάτια μου για κλάσματα και μου ερχόντουσαν οι εικόνες του σπιτιού, οι στιγμές μας, η απελπισία και οι φωνές του πατέρα μου – έβλεπα τη φωτιά να μπαίνει μέσα και να καίει όλον τον κόπο αυτού του ανθρώπου που ξεκίνησε από το μηδέν και έφτιαξε το σπίτι του και στα 70 του χρόνια το έβλεπε να τυλίγεται στις φλόγες.

Ένιωθα ανήμπορη. Δεν μπορούσα να πάω στην Εύβοια ήταν κλειστά τα πάντα. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ – ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΩ.

Σήμερα στις 08.00 με πήρε μέσω facetime να περάσουμε μαζί και να αντικρύσουμε μαζί τα απομεινάρια της ανείπωτης αυτής καταστροφής».