Έφυγε από τη ζωή η Νινή Τζανέτ, αδελφή του Αλέκου Τζανετάκου: Η δύσκολη ζωή για τα 5 φτωχά αδέρφια απ’ τα Μανιάτικα του Πειραιά – Πώς τα κατάφεραν;

Σε ηλικία 86 ετών έφυγε από τη ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας η μικρότερη αδερφή του Αλέκου Τζανετάκου, Νινή Τζάνετ.

Η τέταρτη κατά σειρά αδερφή του ηθοποιού η οποία ήταν επίσης ηθοποιός άφησε την τελευταία της πνοή τη Δευτέρα (9/8) και έπασχε από άνοια και Πάρκινσον όπως αποκάλυψε ο γιος της.

Η ταλαντούχα καλλιτέχνης είχε κάνει καριέρα στο Ακροπόλ και ήταν πολύ καλή φίλη του Μάνου Κατράκη, της Λίντα Αλμα, της Ρένας Βλαχοπούλου, της Ελένης Προκοπίου και πολλών άλλων μεγάλων εκείνης της εποχής.

«Ευχαριστώ τον Θεό που μου έστειλε μια τέτοια μητέρα. Ήταν τόσο σπουδαία γυναίκα που έμεινε χήρα πολύ νέα και δεν ξαναπαντρεύτηκε για να μην πάρει άλλο επώνυμο. Πιστεύω από εκεί πάνω που βρίσκεται, στον θίασο του ουρανού, θα τους κάνει όλους να χορεύουν και να γελάνε», ανέφερε μιλώντας στην εφημερίδα «Espresso» και όπως μεταδίδει το espressonews.gr ο μοναχογιός της Γρηγόρης Αποστολίδης.

«Η οικογένεια της μητέρας μου μεγάλωσε πολύ φτωχικά στα Μανιάτικα του Πειραιά. Με στερήσεις, τα τέσσερα από τα πέντε παιδιά της οικογένειας σπούδασαν υποκριτική τέχνη και κατάφεραν να θριαμβεύσουν σε όλα τα είδη του θεάτρου αλλά και της μουσικής, καθώς όλα τα παιδιά είχαν και μουσικές γνώσεις», εξηγεί ο γιος της.

«Η μητέρα μου, αφού πήγε για πέντε χρόνια στη Δράμα, όπου ήταν με τον μπαμπά μου και γέννησε εμένα, επέστρεψαν στην Αθήνα και από εκεί και πέρα ξεκίνησε η μεγαλειώδης πορεία της. Δούλεψε σε όλα τα θέατρα από το Ακροπόλ και το Μετροπόλιταν. Μέχρι και σε τεράστιες περιοδείες σε όλη τη γη που διήρκεσαν μήνες πήγε», αναφέρει.

Αν και η ίδια είχε μπει από πολύ νωρίς στον χώρο του θεάματος, την κέρδισε κυρίως το θέατρο, με ελάχιστες εξαιρέσεις σε ελληνικές ταινίες, όπως «Φωνάζει ο κλέφτης», «Ο Ιππόλυτος και το βιολί του», «Ένα έξυπνο έξυπνο μούτρο», «Εφοπλιστής με το ζόρι» και «Τρελά κορίτσια – απίθανα αγόρια».

«Νομίζω έφυγε ευτυχισμένη. Αναπολούσε πολλές φορές τα παλιά και μου έλεγε διάφορες ιστορίες εκείνης της εποχής. Η μητέρα μου ήταν ένας πολύ συνεσταλμένος άνθρωπος. Από το θέατρο έφυγε πριν από περίπου 25 χρόνια, πάνω στο απόγειο. Ήθελε να τη θυμούνται όπως παλιά. Το μόνο πικρό είναι ότι τα τελευταία χρόνια έπασχε από άνοια και Πάρκινσον, και αυτό την είχε δυσκολέψει πολύ στην επικοινωνία μας», επισημαίνει ο Γρηγόρης Αποστολίδης.