Κώστας Γιαννακίδης: Μπορεί να υπάρξει νέο δεξιό κόμμα; Παραπονούμενοι δεξιοί, ένθερμοι υπερπατριώτες, αντιεμβολιαστές...

Αυτή η διακήρυξη των 160 κατά του γάμου μεταξύ ομοφύλων δεν προκάλεσε μόνο χάχανο. Κάποιοι στην κυβέρνηση την αντιμετώπισαν και με προβληματισμό, πράγμα διόλου παράλογο, καθώς οι υπογράφοντες απευθύνονται στο εκλογικό της ακροατήριο. Κάπως έτσι, επιβλήθηκε σιωπητήριο επί του θέματος, αντέδρασε μόνο ο υφυπουργός Πολιτισμού Νικόλας Γιατρομανωλάκης.

Εδώ που τα λέμε, ίσως και να μην αξίζει να ασχοληθείς με μία διακήρυξη από την οποία αφαιρούνται υπογραφές. Πολιτικά, όμως, η υπόθεση ενδέχεται να έχει ενδιαφέρον, αν τη δεις ως ψηφίδα σε μία συζήτηση που αποκτά όλο και μεγαλύτερη ένταση. Θα μπορούσε, αλήθεια, να δημιουργηθεί ένα κόμμα στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας; Ενα κόμμα που θα εγκαλεί τον Μητσοτάκη επειδή παίρνει αποστάσεις από τα ιερά και τα όσια της παράταξης, τοποθετώντας γκέι και κεντροαριστερούς στα υπουργεία; Με κορνίζα του Παπάγου και αναφορές στον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Με το τρίπτυχο «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια» στην παραδοσιακή εκδοχή του. Και ατζέντα που χωράει αρκετό κόσμο.

Ας πούμε, τους ανησυχούντες για την αλλοίωση του πολιτισμού μας από τους μετανάστες, αλλά και εκείνους που, για λόγους πίστης βρε αδερφέ, αρνούνται να εμβολιαστούν και οφείλουμε να τους σεβαστούμε. Με συστήματα Apple στα γραφεία γιατί ο Μπιλ Γκέιτς είναι νεοταξίτης. (Λάθος, ο Τιμ Κουκ της Apple είναι γκέι, καλύτερα κάτι σε Linux). Και φυσικά, με εχθρική διάθεση απέναντι στην παγκόσμια διακυβέρνηση, τα Πρωτόκολλα της Σιών, τις συνωμοσίες εις βάρος του ελληνισμού. Μεταξύ μας, θα χωρούσαν και οι οπαδοί της επίπεδης Γης, γιατί όλοι πλέον έχουν δικαίωμα στην εναλλακτική πραγματικότητα, όπως έλεγε και ο πρόεδρος Τραμπ. Εδώ είμαστε.

Ενα κόμμα Τραμπ στην Ελλάδα. Κάποιοι θα έσπευδαν να το χαρακτηρίσουν νέα εκδοχή της Χρυσής Αυγής. Αλλά κάτι τέτοιο θα το απέρριπταν μετά βδελυγμίας. «Είναι ακροδεξιό να αγαπάς την πατρίδα σου και να υπερασπίζεσαι τις παραδόσεις του λαού της, κύριε Παπαδάκη μου;» – απόσπασμα τηλεοπτικής συνέντευξης. 

Κόσμος υπάρχει για να μπει στο μπλέντερ. Κάτι ξέμπαρκοι απογοητευμένοι της ΝΔ που βρίσκουν ως και τον Μπογδάνο πολύ light, ο Αντώναρος (μία τάση από μόνος του), ο Τράγκας με τον Πετράκο (αν και το κοινό τους κινδυνεύει από Covid και στη ΜΕΘ δεν ψηφίζεις), μερικοί πολιτευτές του Θεού που ισχυρίζονται ότι κουβαλούν γκρουπαρισμένες ψήφους παραεκκλησιαστικών οργανώσεων. Από δίπλα και ο Κασιδιάρης με μερικά ορφανά της Χρυσής Αυγής. Ενδεχομένως στην κουβέντα να έμπαινε και ο Βελόπουλος αν έβλεπε ότι κινδυνεύει από αφαίμαξη, γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης στο protagon.gr.

Ο Τζήμερος και ο Φαήλος Κρανιδιώτης είναι αδύνατο να έκαναν χωριό με όλους αυτούς, συνεπώς τους αφήνουμε στην άκρη. Aνθρωποι υπάρχουν. Oπως και δύο εφημερίδες που θα στήριζαν μια αντίστοιχη πρωτοβουλία. Να προσθέσω και το «Μακελειό» ή δεν είναι πρέπον; Και είναι αυτονόητο ότι η απλή αναλογική ανοίγει την όρεξη. Κάποιοι από αυτούς μπορεί να ονειρεύονται πρόσβαση στην εξουσία, κάποιοι άλλοι ανταλλάγματα προκειμένου να μην κατέβουν στο εκλογικό γήπεδο. Το ερώτημα είναι αν όλοι οι παραπάνω μπορούν να χωρέσουν κάτω από μια τραμπική, αντιεμβολιαστική, «πατριωτική» ομπρέλα που θα επιτρέπει και στα σταγονίδια του «ψεκασμού» να διαπερνούν την επιφάνειά της.

Αυτή τη στιγμή δείχνει δύσκολο να συμφωνήσουν σε κοινή στέγη και ηγεσία. Αλλωστε, προς το παρόν δεν συνομιλούν καν μεταξύ τους. Το θέμα ίσως έχει δρόμο. Σίγουρα θα έχει και γέλιο. Απλώς ακόμα δεν ξέρω για ποιους. Από πού θα αντλούσαν ψηφοφόρους; Σίγουρα πρώτα από τη Νέα Δημοκρατία, αλλά μη νομίζετε ότι και οι άλλοι θα έμεναν αλώβητοι. Η Χρυσή Αυγή τσιμπούσε ψήφους ακόμα και από το ΚΚΕ. Ωστόσο, ναι, η ΝΔ έχει να χάσει τα περισσότερα. Γι’ αυτό και τα «κεντροαριστερά» ανοίγματα του Μητσοτάκη περιέχουν ρίσκο. Το ερώτημα είναι αν θα το εκτιμήσουν αυτό οι ψηφοφόροι του Κέντρου.