Θλίψη στην Πάτρα: Έφυγε από τη ζωή η Παναγιώτα Λαζάρη, η «μάνα» εκατοντάδων παιδιών (φωτό & βίντεο)

Απέραντη θλίψη έχει προξενήσει στην Πάτρα ο θάνατος της συνταξιούχου εκπαιδευτικού Παναγιώτας Λάζαρη.

Η συνταξιούχος δασκάλα πλήρης ημερών, άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 91 ετών, στον ύπνο της, τα ξημερώματα του Σαββάτου. Η Παναγιώτα Λάζαρη έχει χαραχτεί στη μνήμη εκατοντάδων παιδιών ως η δική τους “μάνα”, η δική τους αγκαλιά…

Από τις αρχές του 1970 ίδρυσε τη “Φωλιά του Παιδιού”, το ίδρυμα στο οποίο εκατοντάδες μεγάλωναν με την φροντίδα, τη στοργή και την αγάπη της, μέχρι την ενηλικιωσή τους.

Όπως αναφέρει το pelop.gr η κυρία Παναγιώτα, παρά τις δυσκολίες, έγινε η μεγάλη αγκαλιά και η “οικογένεια” σε κοντά διακόσια παιδιά, τα οποία τα μεγάλωσε, τα στήριξε, τα δίδαξε τις αρχές του ήθους, της ευπρέπειας και της ευγένειας και εκείνα μετά ενήλικα πια έβρισκαν τον δρόμο τους φτιάχνοντας τις δικές τους οικογένειες και ακολουθώντας τους δικούς επαγγελματικούς δρόμους.

«Είμαι η πιο ευτυχισμένη γυναίκα και μάνα στη ζωή. Μπορεί να μην γέννησα αυτά τα παιδιά αλλά τα αγάπησα και τα κράτησα στην αγκαλιά μου σαν να είναι δικό μου κομμάτι. Να έχουν βγει από τα σπλάχνα μου. Κάθε μέρα ζω με την αγωνία τους. Θέλω να α βλέπω να προοδεύουν και να μαθαίνω τα καλά τους νέα όπου κι αν βρίσκονται».

Με αυτά τα λόγια η πιο ξακουστή μάνα της πόλης, η δασκάλα, Παναγιώτα Λάζαρη, είχε μιλήσει στην «Π» για την «ευλογία» όπως η ίδια τη χαρακτήριζε που είχε στη ζωή της να μεγαλώσει 200 ορφανά παιδιά. «Πάει η μάνα μας. Τη χάσαμε. Ορφανέψαμε» μας είπε χθες το πρωί ένας από τα παιδιά της ο Σταύρος Μπαλοδήμας όταν μας κάλεσε για να μας ενημερώσει για τον θάνατό της. «Ηταν το Α και Ω στη ζωή μου, όπως και για κάθε ορφανό παιδί. Αυτή δεν μας πρόσφερε απλώς ένα σπίτι αλλά ήταν η μάνα μας.

Στην αγκαλιά της κουρνιάζαμε όταν είχαμε κάποιο πρόβλημα. Αυτή μας χτένιζε και μας έντυνε. Αυτή καθόταν ξάγρυπνη στο προσκεφάλι μας όταν είχαμε πυρετό. Αυτή μας διάβαζε. Αυτή μας έβγαζε βόλτα για να μας διασκεδάσει. Αυτή μας περίμενε με λαχτάρα στην πόρτα να γυρίσουμε στο σπίτι μας από το σχολείο ή όπου αλλού βρισκόμαστε» είχε πει ο ίδιος με δάκρυα στα μάτια.

Η Δασκάλα Παναγιώτα Λάζαρη πρόσφερε την πιο ανόθευτη και ανιδιοτελή αγάπη στα ορφανά που βρέθηκαν στη «Φωλιά του Παιδιού» που στεγάζεται στο κτίριο της οδού Μαιζώνος και Γκότση

Οπως τα ίδια τα παιδιά μας είπαν, ποτέ δεν αισθάνθηκαν ότι είναι ορφανά. Ποτέ δεν αισθάνθηκαν ότι δεν ανήκαν σε οικογένεια. Ποτέ δεν αισθάνθηκαν εγκαταλελειμμένα. Ποτέ δεν στερήθηκαν κάτι γιατί ο «φύλακας άγγελός τους» φρόντιζε πάντα να τους καλύπτει τις ανάγκες τους πριν προλάβουν να τις εκφράσουν.

Το 2019, η Παναγιώτα Λαζαρή είχε βραβευθεί ως Πρόσωπο της Χρονιάς από την «Π».

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ

Η ιστορία της Παναγιώτας Λάζαρη ξεκινάει πριν από πολλά χρόνια. Υπηρέτησε ως Δασκάλα σε διάφορα σχολεία. Διετέλεσε διευθύντρια στο οικοτροφείο Κωφών και Βαρηκόων παιδιών. Οταν αποφάσισε, το 1970, να αναλάβει εθελοντικά τη «Φωλιά του Παιδιού», όπου κατέληγαν παιδιά από το Δημοτικό Βρεφοκομείο που δεν τα έπαιρνε κανείς για υιοθεσία, διέθεσε όλο της το είναι. Κι αυτό έκανε μέχρι την τελευταία της στιγμή.

«Ξεκινάει από το πρωί με τις μαγειρικές της, το μεσημέρι στρώνεται, όπως πάντα το οικογενειακό τραπέζι και περνάει όλη της τη μέρα με το να μας φροντίζει» είχε περιγράψει ένα από τα παιδιά της το 2019 όταν η «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» της απέδωσε τη δέουσα τιμή στα «Πρόσωπα της Χρονιάς».

Καθημερινά τους έδινε συμβουλές για αξιοπρέπεια, σεβασμό στον συνάνθρωπο, ευγένεια και αγάπη. «Της αρέσουν πάρα πολύ τα λουλούδια. Παντού υπάρχουν ανθισμένα λουλούδια στο σπίτι μας κι όπως συνηθίζει να μας λέει, έτσι θέλει να είναι και ζωή μας, ανθισμένη».