Στέλλα Γκρέκα 100 ετών, γίνεται: Η γυναίκα που τραγούδησε τα «Δύο πράσινα μάτια με μπλε βλεφαρίδες» (φωτό & βίντεο)

Γεννημένη στις 1 Απριλίου 1922 η τραγουδίστρια Στέλλα Γκρέκα θα κλείσει σε λίγους μόνο μήνες τα 100 της χρόνια.

«Από σήμερα είναι η πρώτη μέρα του επόμενου αιώνα. Οδεύω λοιπόν για έναν ακόμα αιώνα στις πλάτες μου. Αισθάνομαι ότι είμαι πολύ τυχερή που έχω τόσες πολλές εμπειρίες στην πλάτη μου και μια ζωή πολύ γεμάτη. Ωστόσο η μεγαλύτερη ευτυχία είναι να βρίσκομαι πλέον στα 100 χρόνια και να έχω δίπλα μου τα παιδιά μου.

Αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπόρεσε να μου δωσει η ζωή” λέει συγκινημένη η θρυλική Στέλλα Γκρέκα και συνεχίζει: “πολλοί άνθρωποι στην ηλικία μου, μένουν μόνοι και πεθαίνουν μόνοι. Εγώ ήμουν πολύ τυχέρή. Έτσι αισθάνομαι» είχε πει η ίδια με αφορμή τα 99ά γενέθλιά της στο respectnews.gr.

Όσο για το αν η ζωή της πήγε έτσι όπως θα ήθελε είχε απαντήσει: «Η ζωή με πήγε όπως η ζωή με πάει, που λέει και το τραγούδι. Δεν προσπάθησα τίποτα, δεν πίεσα τίποτα ούτε για καριέρα ούτε για τίποτα. Όλα ήρθαν μόνα τους, όπως έπρεπε. Και ευτυχώς εγώ προτίμησα την οικογένειά από την καριέρα. Η επιλογή μου ήταν για μένα προσωπικά απολύτως σωστή».

Το who is who της Στέλλας Γκέκα - της γυναίκας που τραγούδησε τα «Δύο πράσινα μάτια με μπλε βλεφαρίδες»

Η Στέλλα Γκρέκα, γεννήθηκε στην Αθήνα την 1η Απριλίου 1922, ένα από τα εννέα παιδιά μιας φτωχής οικογένειας. Ο πατέρας της ήταν σκηνογράφος και είχε φιλικές σχέσεις με σημαντικούς ανθρώπους του χώρου, όπως ο Παντελής Χορν. Εμφανίστηκε νεαρή στη μουσική σκηνή της πρωτεύουσας και από την ηλικία ήδη των 8 ετών ο αθηναϊκός τύπος είχε αναφερθεί σε αυτήν.

Το 1942 παντρεύτηκε τον ποιητή και σκηνοθέτη Ορέστη Λάσκο, ο οποίος τη βάφτισε καλλιτεχνικά Στέλλα Γκρέκα, επειδή η ίδια δεν ήθελε να τραγουδά "ως Στέλλα Λάσκου".

Ηχογράφησε μια σειρά από επιτυχίες γνωστών δημιουργών όπως τα "Πάμε στο άγνωστο", "Χθες το βράδυ", "Γύρισε", "Τί κι αν χαθείς", "Το τραγούδι της Μαρίνας". Αρνήθηκε να δισκογραφήσει κάποια κομμάτια για τα οποία η μουσική μοίρα επεφύλαξε καλύτερη τύχη.

Το ένα ήταν το "Δυο πράσινα μάτια" του 1945, καθώς βρήκε σαχλούς τους στίχους του Κώστα Κιούση -κάτι που πολύ μετάνιωσε αργότερα- και το "Λίγες καρδιές αγαπούνε" το 1946, το οποίο ο δημιουργός του Μιχάλης Σουγιούλ πρότεινε στον άγνωστο τότε Τώνη Μαρούδα, και του χάρισε την πρώτη του επιτυχία.

Η δισκογραφική της παρουσία περιορίστηκε, ουσιαστικά, στη διετία 1946-1947. Την ίδια περίοδο τραγουδούσε και στο ραδιόφωνο, με τη συνοδεία του συνθέτη Κώστα Γιαννίδη, σαγηνεύοντας όπως λέγεται με τη φωνή της το βασιλιά Παύλο.

Ο Λάσκος την έπεισε να παίξει στην ταινία του Ραγισμένες καρδιές (1945). Αρχικά, η Γκρέκα επρόκειτο να πρωταγωνιστήσει στα Χειροκροτήματα του Γ. Τζαβέλλα, πλάι στον Αττίκ και τον Δημήτρη Χορν, αλλά ο σύζυγός της την απέτρεψε, ώστε να συμμετάσχει στο δικό του φιλμ.

Ο Ορέστης Λάσκος

Κατόπιν, έπαιξε στην ταινία Πρόσωπα λησμονημένα (1946) του Τζαβέλλα, στο πλευρό των Αιμίλιου Βεάκη, Γιώργου Παππά και Λάμπρου Κωνσταντάρα. Ο σκηνοθέτης, που εμφανιζόταν σε μια σκηνή του έργου ως οδηγός αυτοκινήτου, αποκήρυξε το δημιούργημα του ως τη μεγαλύτερη του αποτυχία. Συνέχισε την κινηματογραφική της καριέρα με μια μόνο ακόμη ταινία, την Μαρίνα, όπου ανέλαβε πάλι τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Η ταινία, σε σενάριο των Αλ. Σακελλάριου - Χρ. Γιαννακόπουλου και σκηνοθεσία του πρώτου, ήταν μια παραγωγή του κουμπάρου της Φιλοπ. Φίνου και προβλήθηκε το Μάρτιο του 1947.  Η Γκρέκα είχε στο πλάι της τον Δημήτρη Μυράτ και τον Λ. Κωνσταντάρα. Ήταν ένα απλό ρομάντσο, που έγινε μεγάλη επιτυχία, λόγω της σκηνοθεσίας του Σακελλάριου και των τραγουδιών που ερμήνευε η Γκρέκα.

Φυγή στην Αμερική και επιστροφή

Η Γκρέκα, που είχε χωρίσει με τον Λάσκο, το φθινόπωρο του 1947 μετέβη στις ΗΠΑ, μένοντας με τον αδελφό της Άγγελο, στη Νέα Υόρκη. Το 1950 παντρεύτηκε τον Ελληνοαμερικανό Τζον Αυγερινό, ο οποίος ασχολείτο με τον εφοπλισμό. Αφιερώθηκε στην οικογένεια και άφησε πίσω το ζήτημα της καριέρας της, γι΄ αυτό και η ενασχόλησή της με το τραγούδι στην Αμερική ήταν περιορισμένη.

«Με τον Λάσκο νόμιζα πως ήμουν ερωτευμένη. Ήμουν άπειρη, ρομαντική και χαζή. Η μόνη φορά που ερωτεύτηκα πραγματικά ήταν μεταξύ των γάμων μου. Ήταν ψυχίατρος, τον γνώρισα στη Νέα Υόρκη, όταν ζούσα εκεί με τον αδελφό μου. Δεν ήταν εύκολη κατάσταση, γιατί ήταν παντρεμένος.

Ποτέ δεν του ζήτησα να χωρίσει, δεν βλεπόμασταν πολύ, αλλά και το ελάχιστο μου αρκούσε, γιατί ήμουν σίγουρη γι’ αυτό που αισθανόμασταν, όπως άλλωστε κι εκείνος. Τον εμπιστεύτηκα. Δεν το μετάνιωσα. Με αυτόν τον άνθρωπο ένιωσα κάτι που δεν πίστευα ότι υπήρχε. Το ξέρεις όταν συμβαίνει αυτό το μαγικό πράγμα. Κι όταν κάτι λείπει, πάλι δεν το νιώθεις; Από εκείνη τη σχέση δεν έλειπε τίποτα. Ήταν μια ολοκληρωμένη αγάπη. Τρία χρόνια διήρκεσε. Και μέχρι σήμερα ως γυναίκα αισθάνομαι fulfilled. Μολονότι δεν αγάπησα ποτέ ξανά» είχε πει σε συνέντευξή της στην Καθημερινή.

Στην Ελλάδα ερχόταν μόνο για καλοκαιρινές διακοπές στα νησιά, με το ιδιωτικό σκάφος της. Επισκέφθηκε επαγγελματικά τη χώρα κατά τη δεκαετία του 1970 για να ηχογραφήσει δυο άλμπουμ για την ελληνική Columbia-EMI:[α] τα Η Στέλλα Γκρέκα τραγουδάει Χρήστο Χαιρόπουλο (1975) και Η Στέλλα Γκρέκα τραγουδάει Αττίκ (1976).

Λίγο νωρίτερα η ίδια εταιρεία είχε συλλέξει όλα τα τραγούδια που η ερμηνεύτρια ηχογράφησε κατά τη διετή καριέρα της και τα κυκλοφόρησε σε ένα δίσκο με τον τίτλο Στέλλα Γκρέκα.

Το 1973 και το 1984 εμφανίστηκε στην ελληνική τηλεόραση, καλεσμένη του παραγωγού Γιώργου Παπαστεφάνου. Ο ίδιος επιμελήθηκε και μια συλλογή από ηχογραφήσεις της τραγουδίστριας στην Αμερική, η οποία κυκλοφόρησε από τη LYRA το 1990 με τίτλο Τα τραγούδια της Αμερικής. Στις 16 Δεκεμβρίου 2013 οργανώθηκε στην Αθήνα μια συναυλία-αφιέρωμα στη Στέλλα Γκρέκα, την επιμέλεια της οποίας είχε ο Μιχάλης Κουμπιός, με τη συμμετοχή διαφόρων τραγουδιστών, αλλά και της ίδιας της 92χρονης Στέλλας Γκρέκα.

Φωτογραφίες της Στέλλας Γκρέκα επελέγησαν από το θεατρικό σκηνοθέτη Γιώργο Μιχαηλίδη για να κοσμήσουν τα εξώφυλλα της μυθιστορηματικής τριλογίας του Της επανάστασης, της μοναξιάς και της λαγνείας (2002-2004). Η τραγουδίστρια επέστρεψε στην Ελλάδα το 1987 και ζει πλέον μόνιμα στο Διόνυσο.