Αποστολή στην Χίο - Μέρος Β: Από την Καστροπολιτεία στα Μεστά, το Πυργί με τα γενοβέζικα ξυστά, ως τον μεγαλοπρεπή Κάμπο των αρχόντων (φωτο - βίντεο)

Το Α' μέρος της καταγραφής του οδοιπορικού μας στην Χίο με δημοσιογραφική αποστολή και πρόσκληση της περιφέρειας Βορείου Αιγαίου ήταν σκληρό και πικρό.

Ο Κώστας Μουτζούρης και η Δήμητρα Μουτζούρη σκέφτηκαν σωστά, ανατρεπτικά για να μας μυήσουν σε αυτή τη Μεγαλόνησο των αντιθέσεων. 

Μας πήγαν πρώτα, μόλις φτάσαμε και πατήσαμε το πόδι μας στο αεροδρόμιο «Όμηρος», ένα δύσκολο ταξίδι μέσα στη νύχτα.

Με πούλμαν στον Βολισσό. Στο βόρειο άκρο του νησιού. Ένα άγονο μέρος, μια ανάβαση χωρίς τέλος όπου μέσα από τα πετρώματα της αετοφωλιές και το πιο άνυδρο μέρος του νησιού, ξεπρόβαλε ένα συγκλονιστικό ηλιοβασίλεμα.

Στην Βολισσό. Ο ήλιος είχε ξεχάσει να δύσει.

Το λιμανάκι ήταν γραφικό, μοναχικό και θα έλεγε κανείς carte postale άλλης εποχής όπου ο χρόνος είχε σταματήσει. Η Βολισσός είναι ζωγραφιά. Κάποιος έγραψε για τον άγριο τούτο τόπο που πρωτο-επισκεφθήκαμε: Αυθεντική, αρχοντική, αφημένη, όμορφη σαν μια ωραία εξηντάρα γυναίκα, σαν τη Μέριλ Στριπ ή τη Βανέσα Ρεντγκρέηβ. 

Μας περίμενε μια σπιτική λεμονάδα εκεί πάνω στο ξενοδοχείο Volissos Holiday Homes & μια θέα έως τα Ψαρά.

Σειρά είχε το πρώτο μας δείπνο με σπιτικούς παραδοσιακούς μεζέδες της κυρίας Σοφίας καθώς και τα ψητά του κυρίου Δημήτρη στην Fabrica , ένα παλιό ελαιοτριβείο του 1887. Οι μερίδες ήταν για γίγαντες και κύκλωπες αλλά νομίζω τα καταφέραμε….

Το Β μέρος όμως θα είναι χαρούμενο, παιχνιδιάρικο, ευωδιαστό σαν το νησί και τους πορτοκαλεώνες του. 

Την όμορφη νεανική (δεν θέλω σχόλια ) δημοσιογραφική μας παρέα, συμμετείχαν δύο δημοφιλέστατοι και πολύ αγαπημένοι σεφ. Η Αργυρώ Μπαρμπαρίγου και ο Βασίλης Καλλίδης, κάτι που έδωσε νοστιμιά αλλά και «σπίρτο» στην όλη ατμόσφαιρα της εκδρομής.

Έτσι την άλλη μέρα η …… μύτη μου με οδήγησε να είμαι κοντά στους δύο και να κάνουμε και οι τρεις μαζί σαν μικρά παιδιά όταν βρεθήκαμε στο μεσαιωνικό χωριό Πυργί . Αφού καταλάβαμε ότι έχουμε να κάνουμε με έναν υπαίθριο χώρο Τέχνης, ενα ατέλειωτο καμβά με γεωμετρικά σχέδια,τα περίφημα ξυστά που καλύπτουν κάθε επιφάνεια, κάθε τοίχο, κάθε μπαλκόνι των σπιτιών, ξεκινήσαμε live βόλτα στο Instagram.

Ξεσηκώσαμε τα σοκάκια του χωριού ανακαλύψαμε τις νοικοκυρές δηλαδή η Αργυρώ και ο Βασίλης , εγώ ακολουθούσα κάνοντας την ρεπόρτερ κάμεραγούμαν .

Ο Βασίλης κάποια στιγμή μπήκε σε ένα σπίτι γιατί του μύρισαν, λέει κουκιά και ήθελε να δει πως τα φτιάχνουν. Κάναμε σαν μικρά παιδιά ,θα το καταλάβετε στο βίντεο που γυρίσαμε.

Τι είναι τώρα το χαρακτηριστικό του χωριού, που δεν απαντάται πουθενά αλλού στην Ελλάδα, ; Τα μοτίβα του που είναι γνωστά και ως «ξυστά». Χαράσσονται στον εξωτερικό σουβά ο οποίος σκεπάζει την πρόσοψη κάθε σπιτιού.

Η τεχνική αυτή βασίζεται στη μαύρη άμμο του επιχρίσματος, η οποία αφού ασπριστεί, ξύνεται ακολουθώντας τα μοτίβα, με αποτέλεσμα να δίνει μαύρα θέματα πάνω σε λευκό φόντο.

Η καταγωγή της τεχνικής, λέγεται ότι είναι ιταλική, φερμένη από τους Γενοβέζους στη μακρόχρονη κατοχή τους.

Στα Μεστά είμαστε λίγο πιο ήσυχοι, η τρελοπαρέα Αργυρώ, Βασίλης, Ειρήνη.

Με τους συναδέλφους μου Μαρία Ανδρέου και Γιάννη Χατζηγεωργίου

Μας συμμάζεψαν λίγο και οι δύο αρχηγοί της εκδρομής, η Μαίρη και η Γωγώ Αυγερινοπούλου …

Βέβαια τους δύο σεφ ,παιδιά αλλά και ενήλικες ,άνδρες και γυναίκες τους ακολουθούσαν για αυτόγραφα ,συγχαρητήρια ,επαίνους , ζητούσαν συνταγές selfies και όλα τα καλά αφού είναι συμπαθέστατoi και οι δύο ,εκτός από πολύ αξιόλογοι στις κουζίνες τους.

Tα Μεστά είναι ενα μεσαιωνικό χωριό, χαρακτηρισμένο ως διατηρητέο μνημείο με περίτεχνη ρυμοτομία και αρχιτεκτονική της Βυζαντινής εποχής .

Το χωριό χτισμένο σαν κάστρο με σπίτια, μικρά και πέτρινα, χτισμένα το ένα δίπλα στο άλλο, σχηματίζουν στην εξωτερική περίμετρο του οικισμού ένα ισχυρό προστατευτικό τείχος.

Το γεύμα της δεύτερης μέρας δίπλα στη θάλασσα (ή μήπως πάνω στο νερό ;)το τραπέζι που έστρωσαν έμοιαζε με εκείνα τα αρραβωνιάσματα ή τα γαμήλια τραπέζια εξάλλου η χαρά και το γέλιο περίσσευαν, έλειπαν μόνο η νύφη κι ο γαμπρός.

Κατά τα άλλα μια ατέλειωτη σειρά πιάτων έφτανε καταιγιστικά με επιφωνήματα θαυμασμού και ενθουσιασμού να ακούγονται από τη μία στην άλλη άκρη του τραπεζιού . Έχοντας μια ιστορία 93 χρόνων, η Ψαροταβέρνα - ΣΕΡΓΗΣ - στο Λιμάνι των Μεστών, ξεκίνησε το 1923  με ιδρυτή τον Σέργη Αυγουστίδη, προπάππου του σημερινού ιδιοκτήτη.

Την παράδοση συνέχισε με τον ίδιο ζήλο η κόρη του Ιωάννα  Αυγουστίδη, η οποία  έδωσε την σκυτάλη στα δισέγγονα του - ΣΕΡΓΗ - Κυριακή Αυγουστίδη και Παράσχου Ελευθερίου, διατηρώντας τις αρχές και τις αξίες της καλής λειτουργίας της επιχείρησης.

Η όμορφη οικογένεια παραταγμένη μέσα στο μαγαζί με μεγάλη ευγένεια και αρχοντιά μας υποδέχτηκαν όταν θελήσαμε να τους ευχαριστήσουμε για την φιλοξενία.

Θα μου μείνει αξέχαστο αυτό το γεύμα στο λιμάνι των Μεστών .

Ολα έμοιαζαν σαν σκηνικό απο μια ελληνική ταινία. Ξετυλίγαμε την μπομπίνα της .

Και βλέπαμε καρέ καρέ βαρκούλες και τράτες, ψαράδες και δίχτυα ,λίγο πιο κάτω το ιερό του Απόλλωνα και παραπέρα ο ναός της Αθηνάς .

Η ελληνική ταινία ….εφτασε ξανά στο δειλινό .

Ώρα για άρχοντες και αρχοντοπούλες. Ώρα για ιστορίες μεγάλο κυράδων και των πλούσιων Χιωτών . Είμαστε στον Κάμπο στο πιο γόνιμο έδαφος ολόκληρης της Χίου. Κατάφυτος από εσπεριδοειδή, μοσχοβολάει παντού μανταρίνι ,το χιώτικο μανταρίνι , το αλλιώτικο , το ζουμερό με το πορτοκαλί χυμό του που δεν μοιάζει με τους άλλους.

Ετσι η Χίος εκτός από το δάκρυ της ,την μαστίχα της έχει και μοναδικά μανταρίνια.

200 μεγάλα κτήματα περίπου 30 στρέμματα το καθένα ,κρύβουν ιστορίες και μαρτυρούν ότι αυτός ο τόπος , αυτό το ακριτικό πανέμορφο νησί, μια ανάσα από την Τουρκία γνώρισε μεγάλες δόξες.

Βίλες και επαύλεις μεγαλοπρεπείς σκάλες ,επιβλητικές πόρτες προδίδουν την αριστοκρατική καταγωγή ενός ακόμη χωριού -κοσμήματος στη Χίο .

Στον Κάμπο κάθε κτήμα έχει τη δική του ιστορία ,με ακμή και παρακμή αλλά και ξαναζωντάνεμα σαν το κτήμα Προκοπίου που χάρις στον δυναμικό και συνάμα σεμνό Ελληνα εφοπλιστή ξαναζεί το νέο του κύκλο .

Με την αρχιτεκτονική επιμέλεια του εξαίρετου πρώην δημάρχου Μανώλη Βουρνού , η έπαυλη της οικογένειας του Αντουάν Τέττερη ειναι ανοιχτή πλέον στο κοινό.

Ο Θωμάς Καραμουσλής μας ξενάγησε μαζί με τον αρχιτέκτονα και μας οδήγησαν με ακρίβεια αλλά και θαυμάσιες εικόνες στον προηγούμενο αιώνα όταν η μεγάλη οικογένεια του αιγυπτιώτη Αντουάν γέμιζε γέλια φωνές μυρωδιές μαγειρέματα και γιορτές το καλοκαιρινό τους κτήμα .

Όταν φτάσετε εδώ, μην παραλείψετε να επισκεφθείτε και το Αργέντικο εφόσον παραμένει ανοικτό , ένα ακόμη αριστούργημα του Κάμπου που μας μάγεψε την προηγούμενη φορά που επισκεφθήκαμε την Χίο, το must see Μουσείο της μαστίχας και τα μαστιχοχώρια ενώ αν έχετε λίγο χρόνο αξίζει να πάτε ως τα Καρδάμυλα το χωριό των εφοπλιστών αλλά και τις Οινούσσες που επίσης γεννούν καραβοκύρηδες.

Δείτε δώ το Α΄ μέρος της αποστολής στην Χίο.

Ειρήνη Νικολοπούλου