Ο Κώστας Γιαννακίδης γράφει για Μελόνι: Η Ευρώπη την αντιμετωπίζει ως εφιάλτη, σε λίγο καιρό σαν ανέκδοτο, μια κλωτσοπατινάδα εξουσίας …

Πρώτα να περιμένουμε τον σχηματισμό της νέας ιταλικής κυβέρνησης. Αυτό αναμένεται να συμβεί τον άλλο μήνα. Και ύστερα το πρώτο δείγμα γραφής της.

Διότι οι απειλές προς τις Βρυξέλλες και τα «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια» λέγονται δυνατά μέχρι να κλείσουν οι κάλπες. Οταν όμως αρχίσουν να ανεβαίνουν οι αποδόσεις των ιταλικών ομολόγων, τα στόματα κλείνουν. Συνεπώς, αυτό που τώρα η Ευρώπη αντιμετωπίζει ως εφιάλτη, μπορεί σε λίγο καιρό να ακούγεται σαν ανέκδοτο, μία κλωτσοπατινάδα εξουσίας.

Για ποιον λόγο κέρδισε η Ακροδεξιά στην Ιταλία; Αν νομίζετε ότι σηκώθηκαν οι Ιταλοί, κοίταξαν το κάδρο με τον Μουσολίνι και μετά ψήφισαν τη Μελόνι, κάνετε λάθος. Αφήστε που για τις νεότερες γενιές ο Μουσολίνι είναι τόσο μακριά, λες και βρίσκεται σε άλλο σύμπαν. Το κόμμα της Μελόνι δεν συμμετείχε ποτέ σε κυβέρνηση συνασπισμού, συνεπώς θεωρείται άφθαρτο από την εξουσία και ύστατη καταφυγή για πολλούς, όπως αποδείχθηκε, ψηφοφόρους που δυσφορούν λόγω οικονομικών και Μεταναστευτικού. 

Επίσης, η Μελόνι δεν τρομάζει τους συστημικούς βραχίονες της Ιταλίας: υπόσχεται ότι θα ελέγξει τα δημόσια οικονομικά, αφήνει να εννοηθεί ότι θα διατηρήσει τον ίδιο υπουργό Οικονομικών και τάσσεται κατά του Πούτιν. Ναι, ασφαλώς, πολλοί ανατριχιάζουν όταν ακούν το «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια» ή για ναυτικό αποκλεισμό της Βόρειας Αφρικής προκειμένου να αποτραπούν οι μεταναστευτικές ροές. Ομως ξεχνούν ότι το πρόβλημα δεν είναι η Μελόνι, αλλά το ακροατήριό της. Η Μελόνι δεν επέβαλε αυτήν την ατζέντα στην κοινωνία.

Την εξέφρασε. Συζητάμε, ας πούμε, για τη Μελόνι και τον Ορμπαν και βλέπουμε το δέντρο, όχι το δάσος. Και πράγματι, στη σκιά αυτού του δάσους φυτρώνουν δηλητηριώδη μανιτάρια, μύκητες και σαπρόφυτα. Λίπασμα υπάρχει και δεν αφορά μόνο τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι. Μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού αισθάνονται ότι απειλούνται από τη μετανάστευση, ενώ βλέπουν, στις τηλεοράσεις, μέσα στα ίδια τους τα σπίτια, την παραδοσιακή κουλτούρα να υπονομεύεται από αυτό που λέμε «woke ιδεολογία».

Δεν πρόκειται βέβαια για υπονόμευση, αλλά για εξέλιξη, πλην όμως αυτοί το αντιλαμβάνονται ως απειλή. Στη σχετική συζήτηση, στην Ευρώπη, εστιάζουμε μόνο στα οικονομικά. Ισως όμως θα έπρεπε να συζητήσουμε περισσότερο και για την Παιδεία, γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης στο Protagon.gr.

Τι αποτύπωμα αφήνει το ιταλικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα; Θα το μάθουμε σύντομα και αυτό. Προς το παρόν τη νίκη χαιρέτισε ο χώρος που βρίσκεται δεξιά της ΝΔ, από τον Τζήμερο έως τον Μπογδάνο και τον Κασιδιάρη. Είναι, άραγε, πιθανό να δούμε κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα; Δύσκολο, η κυβέρνηση μοιράζει επιδόματα και έχει σκληρή στάση στο Μεταναστευτικό. Από την άλλη, όμως, αν αυτός ο χώρος, όπου κινείται η Μελόνι, είχε στην Ελλάδα μία στιβαρή, επικοινωνιακά, ηγετική προσωπικότητα, ενδεχομένως να συζητούσαμε υπό άλλους όρους.