Ουκρανία: Συνάντηση Ερντογάν - Πούτιν στο Καζακστάν - Η Τουρκία θέλει να φιλοξενήσει τις ειρηνευτικές συνομιλίες

Για δεύτερη φορά μέσα σε δύο μήνες αναμένεται να συναντηθούν εκ νέου, αύριο, Πέμπτη ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν με τον Τούρκο ομόλογό του, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο Καζακστάν, επιβεβαιώνοντας τη στρατηγική συμμαχία τους και τη φιλική τους σχέση. 

Παρότι η Ρωσία δεν έχει ακόμη παραλάβει επισήμως την πρόταση της Τουρκίας να φιλοξενήσει ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ της Μόσχας και της Δύσης, όπως ανακοίνωσε το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών, ωσόσο το Κρεμλίνο δεν έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο οι δύο ηγέτες να συζητήσουν επίσης την τουρκική πρόταση για ειρηνευτικές συνομιλίες.

Μπροστά σε αυτή τη συνθήκη, ο διαμεσολαβητικός ρόλος που φιλοδοξεί να διαδραματίσει η Άγκυρα ως γέφυρα μεταξύ Δύσης και Ρωσίας αποκτά άλλη διάσταση, τουλάχιστον πιο ρεαλιστική από ό,τι διαφαινόταν τις τελευταίες μέρες, αφού παράθυρο σε μια συνάντηση μεταξύ των Προέδρων των ΗΠΑ και της Ρωσίας στην Σύνοδο των G20 στην Ινδονησία, άνοιξε χθες ο Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Σεργκέι Λαβρόφ, παρότι δε βρήκε – ιδίως μετά τους 19 νεκρούς και τους εκατοντάδες τραυματίες αμάχους από τους βομβαρδισμούς στην Ουκρανία- ευήκοα ώτα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Αυτό δε συνεπάγεται, ωστόσο, ότι η Άγκυρα θα διακόψει την προσπάθεια να αναδειχθεί σε «ειρηνοποιό» της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, έχοντας το προηγούμενο της συμφωνίας για τα σιτηρά, που επισφραγίστηκε με τη βούλα του ΟΗΕ. «Είναι σε εξέλιξη οι προετοιμασίες για τη συνάντηση», (που θα γίνει μεθαύριο στο Καζακστάν), είπε χθες στους δημοσιογράφους ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ, διευκρινίζοντας ότι αυτή θα είναι μια ευκαιρία να συζητηθούν «η κατάσταση στην Ουκρανία, οι διμερείς σχέσεις και να γίνει ανταλλαγή απόψεων για τα θέματα της επικαιρότητας».

Πέραν της τυχόν φήμης του ως «ειρηνοποιού», η εμπλοκή του Τούρκου Προέδρου στο διαμεσολαβητικό κύκλο μεταξύ Ρωσίας και Δύσης δεν είναι χωρίς όφελος, καθώς ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προσβλέπει στην τόνωση του εμπορίου του με την Μόσχα, αλλά και στη συγκράτηση της τουρκικής οικονομίας από την ολική κατάρρευση, αναζητώντας εναγωνίως πηγές χρηματοδότησης και ενέσεις ρευστότητας.