Πέθανε η κορυφαία επιδραστική αρχιτέκτων Μαρία Κοκκίνου, σύζυγος του Ανδρέα Κούρκουλα -πολυβραβευμένη για τα εντυπωσιακά έργα της όπως το μουσείο Μπενάκη (βίντεο)

Πέθανε η κορυφαία επιδραστική αρχιτέκτων Μαρία Κοκκίνου. Πληροφορίες αναφέρουν ότι ότι «έφυγε» από καρκίνο, αλλά και επιπλοκές του κορωνοϊού.

Με τον σύζυγο της, τον επίσης αρχιτέκτονα Ανδρέα Κούρκουλα - αδελφό των πολιτικών Ελένης και Δημήτρη Κούρκουλα, διατηρούν ένα από τα πιο επιτυχημένα αρχιτεκτονικά γραφεία της Αθήνας: 

Κατοικίες και κτίρια γραφείων, το εμβληματικό μουσείο Μπενάκη, εξοχικά αλλά και η συμβολή τους στην ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων της πρωτεύουσας συγκαταλέγονται μεταξύ των σπουδαίων έργων τους.

Ας δούμε αποσπάσματα από κοινές συνεντεύξεις του ζεύγους: 

Και έχει τη Μαρία για να διευθύνει το σύνθετο οικοδόμημα, σκηνοθέτιδα μιας ολόκληρης παραγωγής. «Ο Ανδρέας θα περνούσε καλύτερα αν ήταν γλύπτης» είχε πει η κυρία Κοκκίνου στο ΒΗΜΑ. «Προσωπικά αντέχω την πίεση αυτού του πράγματος, είμαι ωστόσο πιο απόλυτη στις απόψεις μου. Εκείνος τα καταφέρνει καλύτερα με τους πελάτες, έχει τη δυνατότητα και τους πείθει».

«Τσακωνόμαστε σαν τα σκυλιά,γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε… Το θετικό είναι ότι μέσα από αυτές ξεδιαλύνεις τη θολούρα που υπάρχει σε κάποια σημεία της δουλειάς. Μετά το πλάκωμαξεκαθαρίζεις, νιώθεις μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση γι΄ αυτό που πας να κάνεις».

«Εντάξει, ξεκινήσαμε μαζί, διαμορφώσαμε κοινή αρχιτεκτονική άποψη» είχε προσθέσει η κυρία Κοκκίνου, «όταν όμως αυτός που έχεις απέναντί σου δεν είναι απλός συνεργάτης, μπορείς και οξύνεις τα πράγματα. Οχι πάντα επί της ουσίας. Μπορεί να γίνει ολόκληρο θέμα για το αν σε αυτό το σημείο (σ.σ.: δείχνει μια μικρή μακέτα μπροστά της) πρέπει να μπει πέργκολα ή πλάκα για να προφυλάσσει από τη βροχή. Τις προάλλες η προμελέτη για μια κατοικία στον Διόνυσο έγινε πεδίο μάχης.

Με εξαίρεση την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων,που μας πήρε 20 χρόνια για να την υλοποιήσουμε, η αδυναμία αυτήκαι η συναφής απουσία παιδείας έχουν αποτυπωθεί πλήρως στην πόλη. Την Αθήνα τη βλέπω πια ως γυναικάραμε τρομερό σώμααλλά άσχημα ρούχα- κτίσματα που δεν την κολακεύουν. Στην τοπογραφία μόνο η Κωνσταντινούπολη μπορεί να τη συναγωνιστεί».

Εχει λόφους, χαμηλώματα, διαφορετικές οπτικές. Το Λονδίνο δεν έχει τέτοιες εναλλαγές» είχε τονίσει ακόμα. «Δεν λέει κανείς ότι οι πολυκατοικίες δεν είναι άσχημες,ο τόσο έντονος αστικός ιστός όμως χαρίζει ζωντάνια στην πόλη.Το πρόβλημα είναι ότι οι Ελληνες δεν αγαπούν ιδιαίτερα τα πάρκα,όπου κι αν υπάρχουν,και δεν σέβονται ιδιαίτερα τον δημόσιο χώρο».

Μιλώντας στην Lifo θα πει για το Μπενάκη: «Oταν φτιάξαμε το Μουσείο Μπενάκη ξαφνικά, την ημέρα που τέλειωσε και άνοιξε, ήταν τελείως διαφορετικό το συναίσθημα. Είδα τον κόσμο να κρατιέται από κάτι που έχουμε φτιάξει και να είναι ακριβώς όπως στις μακέτες. Αισθάνθηκα σαν να έχει μπει γκολ».

Ακόμα είχε αναφέρει μεταξύ άλλων ότι: «Η Αθήνα έχει μια ένταση. Μπορεί να μην είναι ωραίες οι πολυκατοικίες, αλλά δημιουργούν ένα πολύ έντονο οικοδομικό τετράγωνο. Ακόμα και το περπάτημα στο δρόμο έχει μια συνεχή εναλλαγή. Και όσοι ξένοι την επισκέπτονται δεν βρίσκουν ομοιότητες. Ούτε δύση είναι ούτε ανατολή».