Τζίνο: Ο γηραιότερος σκύλος στον κόσμο, είναι 22 ετών – Μας κάνει να γελάμε κάθε μέρα λέει ο ιδιοκτήτης του

Όταν ο Άλεξ Γουλφ, από την Καλιφόρνια, πήγε με τους συγκατοίκους του στο κολέγιο για να υιοθετήσουν έναν σκύλο από ένα καταφύγιο πριν από δύο δεκαετίες, δεν είχε ιδέα ότι ο μικρός σκύλος θα εξακολουθούσε να είναι το κατοικίδιό του, πάνω από τη μισή του ζωή – πόσο μάλλον ότι θα ανακηρυχθεί ο «γηραιότερος εν ζωή σκύλος» από το Παγκόσμιο Ρεκόρ Γκίνες.

«Ήταν εκεί σε κάθε βήμα της διαδρομής» λέει ο 40χρονος Γουλφ. «Είμαι τόσο χαρούμενος που τον πήραμε. Είναι ο καλύτερος». Γεννημένος στις 24 Σεπτεμβρίου του 2000, ο Τζίνο ήταν ένας 2χρονος σκύλος καταφυγίου με το όνομα Πι Γι στην οργάνωση Humane Society of Boulder Valley όταν ο Γουλφ ήταν δευτεροετής φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο Boulder το 2002. Είχε υποθέσει ότι επρόκειτο να υιοθετήσουν ένα μεγάλο σκυλί, αλλά οι δύο συγκάτοικοί του ήταν σίγουροι ότι το σκυλάκι των 16 κιλών ήταν τελικά το καταλληλότερο.

Τον μετονόμασαν σε Τζίνο και τον έφεραν στο σπίτι, όπου ο ανεξάρτητος χαρακτήρας του σκύλου ταίριαξε απόλυτα με το σπιτικό των skateboarders και snowboarders που αυτοί ήταν. Του άρεσε να τρέχει στο χιόνι στην πίσω αυλή και να αράζει κάτω από το τραπέζι του καφέ για να βρίσκεται στη μέση της δράσης κάθε φορά που έρχονταν επισκέπτες.

«Αν είχαμε φίλους πιο αργά το βράδυ, έμενε ξύπνιος, και αν εγώ κοιμόμουν, κοιμόταν κι αυτός» λέει ο Γουλφ. «Είναι μέλος της παρέας».

Κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών, ο Γουλφ έφερε τον σκύλο στο σπίτι του στη Νότια Καλιφόρνια για να ζήσει με τους γονείς του, ενώ τελείωνε τις σπουδές του, επειδή του φάνηκε «το πιο υπεύθυνο πράγμα που έπρεπε να κάνει εκείνη τη στιγμή».  Εκεί, ο Τζίνο έμαθε να αγαπάει την ηλιοθεραπεία και να ζει σαν διασημότητα.

«Όταν ήταν μικρότερος, του άρεσε να εξερευνά την τεράστια αυλή των γονιών μου, να τρέχει με τα άλλα σκυλιά μας στην παραλία του Μανχάταν, να πηγαίνει βόλτες χωρίς λουρί στη Μικρή Βενετία, να πηγαίνει αυτοκινητάδες κατά μήκος της ακτής με μουσική και το κεφάλι του έξω από το παράθυρο ή να τρέχει στο γήπεδο γκολφ στη Λα Κουίντα» λέει ο Γουλφ.

Αφού ο Γουλφ αποφοίτησε από το κολέγιο, ο Τζίνο ήταν πάντα εκεί, δίπλα του, τον είδε σε σημαντικές μεταβάσεις της ζωής του, όπως η μετακόμιση σε διαμέρισμα, η ιδιότητα του μεσίτη, η αγορά σπιτιού και – λίγο πριν από την πανδημία – η γνωριμία με τη φίλη του, Ρεμπέκα Γκρενέλ, η οποία λατρεύει τον Τζίνο.

«Μας κάνει να γελάμε κάθε μέρα»

Η αυτοπεποίθηση του Τζίνο λάμπει ακόμα και σήμερα, όπως και πριν από δεκαετίες, σύμφωνα με τον Γουλφ.

«Του άρεσε πάντα να βρίσκεται στο μεγάλο πάρκο σκύλων αντί για το μικρό πάρκο. Τα μεγάλα σκυλιά τον ακολουθούσαν σαν να ήταν ο ατρόμητος αρχηγός τους, και αυτό έκανε τον Τζίνο περήφανο» είπε. «Είχε πάντα ενέργεια μεγάλου σκύλου».

Αυτές τις μέρες, ο Τζίνο προτιμά δραστηριότητες όπως ο ύπνος δίπλα στη φωτιά, το τσιμπολόγημα με λιχουδιές σολομού και βόλτες στη γειτονιά με το βαγόνι-όχημά του, αφού η όρασή του δεν είναι όπως παλιά. Στην πραγματικότητα, ο Γουλφ γιόρτασε το παγκόσμιο ρεκόρ Γκίνες του Τζίνο με μια πολύ μεγάλη βόλτα με το βαγόνι.

Ο Τζίνο λατρεύει τις βόλτες με άμαξα στη γειτονιά Mar Vista του Λος Άντζελες. «Η ζωή του είναι μια ζωή πολυτέλειας σε αυτό το σημείο. Έχει αποσυρθεί εδώ και πολύ καιρό» λέει ο Άλεξ Γουλφ στο today.com.

Ο Γουλφ αποδίδει τη μακροζωία του Τζίνο στην υγιεινή διατροφή με τροφές που τρώνε και οι άνθρωποι, στην κτηνιατρική φροντίδα και στη συνεχή υποστήριξη από την οικογένεια και τους φίλους του – αλλά κυρίως στον ίδιο τον Τζίνο.

«Του δίνω όλα τα εύσημα» είπε. «Έχει πάρει πολλή αγάπη και νομίζω ότι είναι απλά ένας δυνατός σκύλος».

Ο Άλεξ Γουλφ είναι ευγνώμων για όλους τους ανθρώπους που τον βοήθησαν να φροντίσει τον Τζίνο τα τελευταία 20 χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των γονιών του, του αδελφού του, της φίλης του και της μητέρας της αλλά και μιας οικογενειακής τους φίλης. «Χρειάζεται μια ομάδα από ανθρώπους» λέει.

Ο Γουλφ ελπίζει να χρησιμοποιήσει την ιδιότητα του Τζίνο ως το «γηραιότερο σκυλί που ζει» ως πλατφόρμα για να συγκεντρώσει χρήματα και να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες για την υιοθεσία κατοικίδιων ζώων και τον ακτιβισμό για τα ζώα και έχει ήδη επικοινωνήσει με τοπικούς μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς για να διερευνήσει επιλογές.

«Αυτό θα ήταν μια πολύ ωραία και ταιριαστή κληρονομιά για να αφήσει ο Τζίνο στον κόσμο» λέει.

Ελπίζει επίσης ότι η χαρά που του έχει προσφέρει ο σκύλος του επί δύο δεκαετίες να εμπνεύσει και άλλους να μοιραστούν την ακλόνητη πεποίθησή του ότι τα κατοικίδια είναι φίλοι ζωής. Η συμβουλή του σε όποιον σκέφτεται να φέρει ένα κατοικίδιο στο σπίτι είναι να δεσμευτεί πλήρως για τη φροντίδα του για όλη του τη ζωή.

«Πρέπει να είστε εκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλο είναι αυτό» είπε. «Αυτή είναι η ευθύνη που αναλαμβάνετε – και αξίζει 1000%».