Ποίημα του Γιάννη Ρίτσου: ''Ποτέ δεν φεύγουν τα νεκρά παιδιά από τα σπίτια τους, μπλέκονται στα φουστάνια της μητέρας τους''

Με λουλούδια και κεριά έξω από τον σιδηροδρομικό σταθμό και το Δικαστικό Μέγαρο οι Λαρισαίοι αποχαιρετούν τα θύματα της μοιραίας σύγκρουσης των τρένων, στα Τέμπη.

Εξω από το Δικαστικό Μέγαρο, ανάμεσα στα κεριά που σχημάτισαν μια καρδιά, οι περαστικοί άφησαν και ένα ποίημα του Γιάννη Ρίτσου:

"Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους,
τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια τής μητέρας τους
την ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαΐ κι ακούει το νερό να κοχλάζει
σα να σπουδάζει τον ατμό και το χρόνο. Πάντα εκεί –
Και το σπίτι παίρνει ένα άλλο στένεμα και πλάτεμα
σάμπως να πιάνει σιγαλή βροχή
καταμεσής καλοκαιριού, στα ερημικά χωράφια.
Δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά. Μένουν στο σπίτι
κι έχουν μια ξέχωρη προτίμηση να παίζουν στον κλεισμένο διάδρομο
και κάθε μέρα μεγαλώνουν μέσα στην καρδιά μας, τόσο
που ο πόνος κάτω απ’ τα πλευρά μας, δεν είναι πια απ'τη στέρηση
μα απ’ την αύξηση. Κι αν κάποτε οι γυναίκες βγάζουν μια κραυγή στον ύπνο τους, είναι που τα κοιλοπονάνε πάλι.

Τέμπη εις μνήμην, 28/2/23".