Η Σοφία Ζαχαράκη στο eirinika: Δεν τα παρατάω, ούτε θεωρώ τίποτε δεδομένο – Δημιουργώ χρόνο για να βλέπω ταινίες με τα ανίψια μου

Τα τελευταία 4 χρόνια διετέλεσε υφυπουργός σε δύο υπουργεία, στο Παιδείας αρχικά τομέας από τον οποίο προέρχεται, αυτόν της Εκπαίδευσης, και στη συνέχεια στο Τουρισμού, κάνοντας τη χώρα παγκόσμιο προορισμό.

Βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο και εμείς στο eirinika και στην ενότητα smart interview θέλουμε να παρουσιάσουμε, να γνωρίσουμε τους ανθρώπους και το έργο τους. Αυτά πρέπει να βαρύνουν την απόφασή μας πριν από την κάλπη.

1. Ποια είναι η Σοφία Ζαχαράκη:

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Η καταγωγή μου είναι από το Νέο Αργύρι της Ευρυτανίας, με το οποίο μέχρι και σήμερα διατηρώ έναν πολύ δυνατό δεσμό. Είμαι απόφοιτος του τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΕΚΠΑ, με μεταπτυχιακό πάνω στη Συγκριτική Παιδαγωγική και Διοίκηση Ευρωπαϊκών Εκπαιδευτικών Οργανισμών. Από τα πρώτα μου φοιτητικά χρόνια θέλησα να ασχοληθώ με τα «κοινά», έχοντας από τότε μία ιδιαίτερη προτίμηση για ζητήματα ευρωπαϊκών και διεθνών σχέσεων. Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο επέλεξα να ενταχθώ στην ΟΝΝΕΔ, την πολιτική νεολαία της Νέας Δημοκρατίας, εκπροσωπώντας την οργάνωση στο εξωτερικό. Η ενασχόλησή μου αυτή με τα κοινά και την πολιτική ωστόσο, ήταν σε εθελοντική βάση. Σε επαγγελματικό επίπεδο ασχολήθηκα πολύ αργότερα, και συγκεκριμένα το 2012, από την θέση της συμβούλου για θέματα διεθνών και ευρωπαϊκών σχέσεων του τότε Υπουργού Ανάπτυξης. Μία πολύτιμη εμπειρία, η οποία μέχρι και σήμερα με συνοδεύει. Μέχρι τότε εργαζόμουν ως καθηγήτρια σε πολλά σχολεία, δημόσια και ιδιωτικά, της χώρας.

Με αυτό το ιστορικό, οικογενειακό και επαγγελματικό, χωρίς να κατάγομαι από πολιτική οικογένεια, ήταν για εμένα μεγάλη η τιμή της επιλογής μου από τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην θέση της αναπληρώτριας εκπροσώπου τύπου της Νέας Δημοκρατίας το 2016, και το 2019 σε αυτήν της εκπροσώπου τύπου του κόμματος. Και φυσικά, ακόμη πιο σπουδαία και συγκινητική ήταν η εμπιστοσύνη του να αναλάβω το 2019 Υφυπουργός Παιδείας και εν συνεχεία, το 2021, Υφυπουργός Τουρισμού. Κάπως έτσι, μετά από 4 χρόνια μεγάλων προκλήσεων, σημαντικών βημάτων προς τα μπροστά αλλά και πολλών μαθημάτων, τα οποία προσωπικά κρατώ ως οδοδείκτες για το μέλλον, φθάσαμε στο σήμερα και τις επερχόμενες εκλογές στις οποίες για πρώτη φορά θα έχω την ευκαιρία να ζητήσω από τους πολίτες της Ανατολικής Αττικής να με τιμήσουν με την ψήφο τους. Η επιλογή της περιοχής μόνο τυχαία δεν ήταν για εμένα, καθώς για πολλά χρόνια δούλευα εδώ αλλά και με τις κατοπινές μου ιδιότητες υπήρχε μια ιδιαίτερη απασχόληση με τα ζητήματά της, και παρότι μεγάλη η πρόκληση, νιώθω ιδιαίτερη την χαρά για αυτήν την επιλογή.

2. Γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την πολιτική;

Το να ασχοληθώ με την πολιτική προέκυψε ως καθαρά προσωπική επιλογή, μιας και κανένας από την οικογένειά μου δεν υπήρξε πολιτικός ή τόσο ενεργά αναμεμιγμένος στα κοινά. Στα δικά μου μάτια καθένας μας σε μία δημοκρατία έχει την θέση του και αυτήν οφείλει πρωτίστως ο ίδιος για τον εαυτό του να την διεκδικήσει. Εφόσον έχεις κάτι να πεις, εφόσον κάτι θα ήθελες να αλλάξεις, οφείλεις να βγεις ο ίδιος μπροστά, να μιλήσεις για όλα όσα πιστεύεις, να είσαι παρών κάθε ημέρα: συμμετέχοντας σε φορείς, οργανώσεις, θεσμούς που μπορεί να σε εκφράζουν, μεριμνώντας για την σωστή ενημέρωσή σου, συζητώντας με ανθρώπους που μπορεί να μοιράζεστε τις ίδιες απόψεις αλλά κυρίως, επιδιώκοντας την συζήτηση με όσους διαφωνείτε.

Δεν πιστεύω σε σενάρια και ιστορίες συνωμοσίας, παρά μόνον στον ίδιο τον πολίτη και την απεριόριστη δύναμη αλλαγής που έχει, όταν γκρεμίσει τη «βολική» απόσταση μεταξύ του σύγχρονου ανθρώπου και της πολιτικής. Ήταν αυτή η πεποίθησή μου που έκανε ουσιαστικά μονόδρομο την ενασχόλησή μου με την πολιτική ήδη, από τα πρώτα μου φοιτητικά χρόνια και σε εθελοντική βάση. Τότε ήταν τα θέματα που απασχολούν, ή καλύτερα, πρέπει να απασχολούν, κάθε φοιτήτρια και φοιτητή, όπως το πώς όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε τις σπουδές μας και την εν γένει πανεπιστημιακή ζωή στην χώρα καλύτερη.

Αργότερα, ήταν τα όσα πίστευα πως έχει ανάγκη ο χώρος της εκπαίδευσης, ώστε να εκσυγχρονιστεί και να προετοιμάζει καλύτερα τα παιδιά μας για την μελλοντική τους ζωή και σταδιοδρομία. Όσα πιστεύω πως αξίζει να πετύχει η πατρίδα μας, ώστε να μπορεί πραγματικά να εγγυηθεί την ευημερία των πολιτών της και να εμπνεύσει τα παιδιά της. Σε μία τέτοια προσπάθεια, δεν πιστεύω πως οι λύσεις μπορούν ή πρέπει να δίνονται χωρίς εμάς τους ίδιους και είναι στο χέρι μας αυτό να αλλάξει.

3. Το μήνυμα που θέλετε να στείλετε στους νέους:

Ένα πράγμα θα ήθελα να μεταφέρω σαν μήνυμα σε όλους τους συμπολίτες μας αλλά ιδίως τους νέους είναι αυτό της συμμετοχής. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε όλοι την δύναμη αλλά και την ευθύνη μας για τα πράγματα. Ιδίως οι νέοι, θα πρέπει να διεκδικήσουν τον χώρο που τους ανήκει ενεργητικά και αυτοβούλως. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο, τίποτα δεν είναι δεδομένο και τίποτα δεν χαρίζεται σε αυτόν τον δρόμο.

Εφόσον κάτι μας ενοχλεί, κάτι έχουμε να πούμε, να εισφέρουμε στην κοινωνία, της οποίας κύτταρα είμαστε όλοι εμείς, τότε η αποχή ούτε δικαιολογείται ούτε και κάποιο μήνυμα μπορεί να στείλει. Άλλωστε, οι δημοκρατικές διαδικασίες είναι πολλά περισσότερα από την υποτιθέμενη αποστολή μήνυμά αποστολέας και αποδέκτης είμαστε τελικά οι ίδιοι, οι πολίτες. Και αυτήν την ευθύνη οφείλουμε να συναισθανθούμε όλοι, ιδίως δε οι νέες και νέοι μας, στους οποίους εναποθέτουμε άλλωστε και τις ελπίδες μας ως κοινωνία για την αναζωογόνηση και την πρόοδο μας συνολικά. Να είστε παρόντες, να ενημερώνεστε σωστά, να βοηθάτε ώστε περισσότεροι άνθρωποι που πράγματι πρεσβεύουν κάτι διαφορετικό να βγουν μπροστά. Περιθώριο για εφησυχασμό, ή ισοπεδωτική άρνηση προς την ίδια την δημοκρατία μας, δεν μπορεί να υπάρξει.

4. Ο τουρισμός τη χρονιά που πέρασε έσπασε όλα τα ρεκόρ, είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας, τουρίστες έχουμε οι υποδομές όμως επαρκούν; Ποια βήματα έχουμε κάνει προς αυτή την κατεύθυνση;

Οι υποδομές αποτελούν βασικό αίτημα στο οποίο θα πρέπει να δίνει την απάντηση ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος πρωτίστως απέναντι στους πολίτες του. Ειδικά για τον τουρισμό, είναι αναγκαία προϋπόθεση βιώσιμης ανάπτυξης. Τις παραδοχές αυτές η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη τις έχει αναγνωρίσει στην πράξη. Την τελευταία τετραετία έργα τεράστιων προϋπολογισμών υλοποιούνται για την αναβάθμιση ή κατασκευή νέων οδικών αρτηριών αναγκαίων εδώ και δεκαετίες, την ενίσχυση των μονάδων υγείας και λοιπών προνοιακών δομών, την ενίσχυση και βελτίωση της ενεργειακής αυτάρκειας της χώρας, της λειτουργίας απαραίτητων μονάδων ύδρευσης, έως και την ενεργειακή αναβάθμιση και την μείωση του οικολογικού αποτυπώματος των εγκαταστάσεων, ξεκινώντας από το δημόσιο για να αγγίξουμε κάθε επιχείρηση της χώρας.

Ειδικά για τον τουρισμό, πλέον εμβληματικό είναι το σχέδιο των έργων που έχουμε εντάξει ως Υπουργείο στο Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Περίπου 161 εκ. ευρώ θα διατεθούν για την αναβάθμιση αλλά και την ψηφιοποίηση των υπηρεσιών και του εν γένει τρόπου λειτουργίας των τουριστικών λιμένων της χώρας, πάνω από 28 εκ. θα χρηματοδοτήσουν έργα υποδομών και προβολής για την αξιοποίηση των ιαματικών μας πηγών, περισσότερα από 56 εκ. ευρώ θα δοθούν σε έργα υποδομής και προώθησης χιονοδρομικών κέντρων και ορεινών καταφυγίων, ενώ ένα κονδύλι της τάξης των 28 εκ. Ευρώ θα διατεθεί για την ενίσχυση και την βελτίωση του δικτύου καταδυτικών πάρκων που λειτουργούν στην πατρίδα μας.

Ξεχωρίζω δε, γιατί νομίζω είναι ένα σημαντικό δείγμα γραφής της κυβέρνησής μας αναφορικά με θέματα σεβασμού και ισότητας, το έργο προϋπολογισμού 17 εκ. Ευρώ για την βελτίωση των όρων προσβασιμότητας στις ελληνικές παραλίες. Σίγουρα, πολλά απομένουν και πρέπει άμεσα να γίνουν γύρω από το θέμα των υποδομών.

Καθώς δε, όπως όλα δείχνουν, ο ελληνικός τουρισμός θα σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, νομίζω είναι χρέος μας να προετοιμαστούμε αναλόγως και αυτό είναι κάτι που μπορεί σίγουρα να πιστωθεί η παρούσα κυβέρνηση. Από την πρώτη ημέρα μιλήσαμε για την βιωσιμότητα, της δώσαμε σάρκα και οστά μέσα από σύγχρονες, υπεύθυνες πολιτικές που διέπουν οριζόντια το σύνολο του έργου μας, αναλάβαμε την -συχνά μεγάλη- ευθύνη για την υλοποίησή τους. Στον ίδιο δρόμο οφείλουμε να συνεχίσουμε, με ακόμη μεγαλύτερη ένταση και αποφασιστικότητα.

5. Ποια είναι η εικόνα που θα θέλατε να παρουσιάζει η Ελλάδα το 2050;

Τρεις λέξεις μου έρχονται στο μυαλό: ενότητα – βιωσιμότητα – καινοτομία. Το πρώτο το ξεχωρίζω βασικό προαπαιτούμενο των υπολοίπων. Εύχομαι η πατρίδα που ουσιαστικά θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές να έχει πολίτες περισσότερο και πιο ουσιαστικά ενωμένους σε ζητήματα θεμελιώδη για την ίδια την ύπαρξη και την ευημερία της χώρας μας. Γνωρίζουμε άλλωστε από την πλούσια ιστορία μας τα σπουδαία που έχουμε πετύχει όταν η ενότητα εμπεδώνεται, έναντι της διχόνοιας και του αλληλοσπαραγμού.

Έπειτα, θα ήθελα το 2050 η χώρα μας να έχει καταφέρει να δώσει την λύσει στην μεγαλύτερη ίσως πρόκληση της εποχής, που είναι η βιωσιμότητα. Με πολιτικές αλλά και μια εν γένει νοοτροπία λιγότερο κοντόφθαλμες και συγκυριακές, στοχεύοντας περισσότερο στην πρόληψη παρά την θεραπεία προβλημάτων και όντας σε απόλυτη αρμονία με το περιβάλλον. Ξεκινώντας από την βασική παραδοχή πως υπεύθυνοι για όλα τα παραπάνω είμαστε οι ίδιοι.

Τέλος, ελπίζω το 2050 η Ελλάδα να αποτελεί την πιο φιλόξενη χώρα για την καινοτομία και εν γένει την πρόοδο. Πιστεύω πως η αναγκαία, για να πετύχουμε κάτι τέτοιο, μαγιά των ανθρώπων υπάρχει. Πολλά ωστόσο μπορούν και πρέπει να γίνουν, ώστε να εμπεδωθεί μία συνολική κουλτούρα καινοτομίας στην κοινωνία, να δοθούν ευκαιρίες και ερεθίσματα ιδίως στις νέες γενιές, να ενισχυθούν οι υποδομές μας και η πρόσβαση που υπάρχει στην αναγκαία πληροφορία. Παρότι δεν μου αρέσουν οι μεγαλοστομίες, νομίζω αξίζει στην χώρα μας και μπορούμε να πετύχουμε να βρεθεί μεταξύ των πρωτοπόρων της νέας εποχής.

6. Κατά την άποψή σας, ποια στοιχεία συνθέτουν μια σύγχρονη κοινωνία;

Το θεμέλιο μίας σύγχρονης κοινωνίας μπορεί να είναι μόνο ένας ενεργός, υπεύθυνος πολίτης. Ένας πολίτης καλά ενημερωμένος, με βαθιά συνείδηση τόσο για τα δικαιώματά του όσο και τις υποχρεώσεις του. Με αυτήν την αφετηρία, δηλαδή εμάς τους ίδιους, μπορεί να οπλίζεται η εκάστοτε κυβέρνηση με τα αναγκαία εφόδια, ώστε να οργανωθούν πολιτικές αποτελεσματικές, που να απαντούν στα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας. Νομοτελειακά μία σύγχρονη κοινωνία με ενεργούς πολίτες είναι περισσότερο αλληλέγγυα, σέβεται τα μέλη της, στους οποίους αναγνωρίζει ισότιμα δικαιώματα, τους δίνει την ευκαιρία να αναπτύξουν ελεύθερα την προσωπικότητά τους και να δημιουργήσουν προς όφελός της.

Είναι περισσότερο αποτελεσματική και άμεση στις αντιδράσεις της, περισσότερο ευαισθητοποιημένη σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων έως και του ίδιου φυσικού μας σπιτιού, του πλανήτη μας. Και φυσικά, η σύγχρονη κοινωνία της «4ης βιομηχανικής επανάστασης» αναγνωρίζοντας τις αδυναμίες και παθογένειες των νέων τεχνολογιών, πετυχαίνει μία ανθρωποκεντρική ψηφιοποίηση, αξιοποιώντας στο μέγιστο τα οφέλη της τεχνολογικής προόδου και λαμβάνοντας μέτρα θωράκισής της, ώστε να μην «χαθεί», να μην αλλοτριωθεί ο άνθρωπος, ως φύσει κοινωνικό ον, και οι ζωτικής σημασίας για μια δημοκρατία κοινωνικές δραστηριότητες.

7. Τι σας φοβίζει περισσότερο σήμερα;

Είναι πολλά και διάφορα τα όσα τρομάζουν τον σύγχρονο άνθρωπο. Προσωπικά, ίσως και λόγω επαγγέλματος, έχω μία μεγαλύτερη ευαισθησία ως προς ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη νέα γένια. Η έξαρση της βίας ακόμη και στα μικρότερα παιδιά, η αγριότητα την οποία παρατηρούμε τελευταία στις σχέσεις μεταξύ μαθητών και φυσικά η βία με θύματα παιδιά, είναι για εμένα η πιο τρομακτική όψη της κοινωνίας μας.

Το να αποκατασταθεί ειδικά στην συνείδηση των νεαρών μελών της χώρας μας ένας αξιακός κώδικας σεβασμού προς τον άνθρωπο, μία παιδεία καταδίκης οποιασδήποτε μορφής βίας και φανατισμού, είναι ήσσονος σημασίας προκειμένου να μπορούμε να μιλούμε ρεαλιστικά για την πρόοδό μας και την βελτίωση του σύγχρονου τρόπου ζωής. Αυτό φυσικά, θα πρέπει πρωτίστως να προβληματίσει την ίδια την σύγχρονη οικογένεια και φυσικά τις δομές ιδίως για την πρόληψη τέτοιων φαινομένων που διαθέτει η πολιτεία.

8. Ένα γνωμικό ή ρητό που σας εκφράζει και θα θέλατε να μοιραστείτε:

Ένα από τα αγαπημένα μου αποφθέγματα, το οποίο εν πολλοίς με ενέπνευσε στις επιλογές μου και την μέχρι σήμερα πορεία μου ανήκει στον Τζον Κένεντι. Πρόκειται για την γνωστή του φράση αναφορικά με την θέση και την στάση ενός πολίτη σε μία δημοκρατία και είναι το εξής: «Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου.» Σε αυτά τα λόγια συμπυκνώνεται κατά την άποψή μου όλη η ουσία του ενεργού, υπεύθυνου πολίτη σε μία αποτελεσματική δημοκρατία.

9. Μεγαλύτερό προτέρημα και ελάττωμά;

Δεν είμαι καθόλου καλή στο να υπερηφανεύομαι για πράγματα που με αφορούν ως πρόσωπο και χαρακτήρα, γενικά το αποφεύγω. Χάριν ωστόσο της ερώτησης και στα πλαίσια μίας χρήσιμης αυτοκριτικής, θα μπορούσα να αναφερθώ στο κομμάτι της δουλειάς. Είμαι από τις περιπτώσεις ανθρώπων που τόσο λόγω της οικογενειακής και επαγγελματικής μου αφετηρίας όσο και από επιλογή, δούλεψα από πολύ νεαρή ηλικία -αμέσως αφότου ολοκλήρωσα τις σπουδές μου-, στον άκρως απαιτητικό χώρο της εκπαίδευσης.

Δεν βρήκα τίποτε στρωμένο, ανήκω δε σε μια γενιά ανθρώπων που έφαγε αρκετά και αρκετές φορές το «χαστούκι» της ανατροπής των σχεδίων, της ακύρωσης πολλών κόπων, της απογοήτευσης κυρίως λόγω της οικονομική κρίση της περασμένης δεκαετίας. Αυτή η εμπειρία ωστόσο, με δίδαξε κάτι πολύτιμο: να μην τα παρατάω ποτέ και πάντα να δουλεύω με συνέπεια, χωρίς να θεωρώ τίποτα δεδομένο ή δικαιωματικά δικό μου. Είναι μία στάση ζωής την οποία κρατώ μέχρι και σήμερα και θα μπορούσα να πω πως με έχει βοηθήσει ριζικά να εξελιχθώ, να γίνομαι ακόμη και σήμερα διαρκώς καλύτερη, τόσο επαγγελματικά όσο -και κυρίως- ως άνθρωπος.

Τώρα, μιλώντας για τα ελαττώματά μου, αν θα ξεχώριζα κάτι για την οικονομία της συνέντευξης, αυτό θα ήταν το ότι συχνά δίνω περισσότερες απ’ ό,τι θα έπρεπε ευκαιρίες σε ανθρώπους.

Είναι κάτι το οποίο μου το επισημαίνουν συχνά τα πιο κοντινά μου πρόσωπα και αναγνωρίζω και η ίδια ως ελάττωμα, ή ακριβέστερα αδυναμία μου. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, δεν ήταν λίγες οι φορές που απογοητεύτηκα από ανθρώπους στους οποίους έδωσα και ξαναέδωσα διάφορες ευκαιρίες, χωρίς να πρέπει. Δυστυχώς, στην πολιτική η γενναιοδωρία και η ευγένεια πολλές φορές εκλαμβάνεται ως αδυναμία. Είναι κάτι το οποίο προσπαθώ να δουλέψω ώστε να γίνω καλύτερη και πιο αποτελεσματική τόσο σε προσωπικές μου σχέσεις όσο και στην δουλειά μου, χωρίς βέβαια να γίνω κάτι τελείως άλλο από αυτό που είμαι.

10. Κοιτάζετε τον καθρέφτη. Τι θα λέγατε στον εαυτό σας;

Δύο πράγματα: αρχικά, ένα ευχαριστώ. Νομίζω, πρέπει να σεβόμαστε τον εαυτό μας και ποτέ να μην παραγνωρίζουμε όσα καθημερινά προσπαθεί για να ανταπεξέλθει σε συνθήκες και στόχους που του βάζουμε. Η καθημερινότητά μου, ειδικά τα τελευταία χρόνια, κινείται σε εξωφρενικά -για τον μέσο άνθρωπο- ταχείς ρυθμούς, έκθεση σε πολλά επίπεδα και μία διαρκή ένταση, την οποία δημιουργούν αναπόφευκτα οι υψηλές απαιτήσεις και φυσικά, οι ευθύνες την οποία φέρεις όταν αναλαμβάνεις ένα δημόσιο αξίωμα.

Όσο και αν αυτή η δίνη σε απορροφά, είναι ζωτικής σημασίας να αναγνωρίζεις στον εαυτό σου όσα έχεις πετύχει αλλά και την προσπάθεια που καταβάλλεις καθημερινά. Έπειτα, θα του υπενθύμιζα τους λόγους για τους οποίους πρωτοξεκίνησα να ασχολούμαι με τα κοινά, και για τους οποίους αξίζει να πιστέψω πως θα τα καταφέρω. Η δοκιμασία των εκλογών για το ελληνικό κοινοβούλιο, ιδίως όταν είναι η πρώτη σου φορά, είναι μία από τις πιο προκλητικές και γεμάτη εναλλαγές εμπειρίες για τον άνθρωπο. Είναι σημαντικό να μην ξεχνάς το γιατί και από πού ξεκίνησες, ώστε να πατάς γερά στα πόδια σου και να διατηρείς την επαφή σου με την πραγματικότητα ζωντανή.

11. Πως περνάτε τον ελεύθερο χρόνο, αγαπημένη ταινία, μουσική, φαγητό ή άλλο:

Μία ερώτηση βασισμένη στην μη ρεαλιστική παραδοχή της ύπαρξης ελεύθερου χρόνου. Ελεύθερος χρόνος, δυστυχώς, στην παρούσα χρονική περίοδο δεν υπάρχει.

Προσπαθώ να δημιουργώ, χωρίς πάντα να τα καταφέρνω, έστω και την παραμικρή ευκαιρία να περάσω λίγο ποιοτικό χρόνο με τους δικούς μου ανθρώπους και την οικογένειά μου, τρώγοντας, συζητώντας, βλέποντας κάποια ταινία με τα ανίψια μου.

Ποτέ δεν θα έλεγα όχι σε ένα δείπνο σε ένα εστιατόριο, έχω όμως μια αδυναμία για τα πιο «οικογενειακά» μαγαζάκια των γειτονιών, όπως αυτά που θα βρει κανείς στο Λαύριο για παράδειγμα, που σε χορταίνουν τόσο με τις λιχουδιές τους όσο και με την αυθεντική ζεστασιά και φιλοξενία τους.