Η Ινώ Κωνσταντοπούλου γράφει ως στενή συνεργάτιδα της Μαριάννας Βαρδή Βαρδινογιάννη: Αποχαιρετώντας ένα πραγματικό ηγέτη

Η Ελλάδα αξιώθηκε να έχει Ηγέτες. Όχι πολλούς, αλλά ξεχωριστούς. Που άλλαξαν την τύχη της και διαμόρφωσαν την ιστορία της. Που οδήγησαν την χώρα από το σκοτάδι στο φως. Από το χθες στο σήμερα, σχεδιάζοντας για τους Έλληνες ένα ελπιδοφόρο μέλλον.

Στους  Ηγέτες της πατρίδας μας που άλλαξαν την μοίρα του λαού μας -πολιτικούς, πνευματικούς, θρησκευτικούς ηγέτες-  συγκαταλέγεται η Μαριάννα Βαρδινογιάννη.

Αδιαμφισβήτητη Ηγέτης στο χώρο του ανθρωπισμού, της κοινωνικής αλληλεγγύης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο. “Humanitarian Leader” την αποκαλούν οι ξένοι, «Ανθρωπιστικός Ηγέτης» θα λέγαμε εμείς, για να εφεύρουμε τον όρο που δεν υπάρχει στη γλώσσα μας.

Γράφει η Ινώ Κωνσταντοπούλου στα "ΝΕΑ"

ιατί η Μαριάννα Βαρδινογιάννη αυτό ήταν: ήταν Ηγέτης! Πέρα από «μεγάλη ευεργέτης», πέρα από «μεγάλη φιλάνθρωπος», όπως αυτές τις μέρες την αναφέρουμε όλοι.. Ήρθε και σήκωσε το πέπλο της σιωπής και συχνά της ενοχής που κάλυπτε τα παιδιά με καρκίνο στη χώρα μας και τα έκανε ήρωες και πρωταγωνιστές μιας ολόκληρης κοινωνίας. Γκρεμίζοντας ταμπού και προκαταλήψεις, και αλλάζοντας νοοτροπίες και στάση ζωής στο μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας.

«Τα παιδιά με το ξυρισμένο κεφαλάκι» έγιναν τα δικά «μας» παιδιά και οι ήρωες μας . (Ποιος το περίμενε το 1990 που δειλά- δειλά γεννιόταν η ΕΛΠΙΔΑ) Αλλά κι η οικογένεια κάθε παιδιού με καρκίνο, χάρη στην Μαριάννα Βαρδινογιάννη, έγινε για τον καθένα μας, οικογένεια της διπλανής πόρτας .Της ανοίξαμε την αγκαλιά μας, την ακούμε με προσοχή να μιλάει για τον Γολγοθά της αλλά και τις ελπίδες της, την μία μάνα κοντά στην άλλη και όλες μια γροθιά αισιοδοξίας και δύναμης. Περήφανες για τα παιδιά τους που δίνουν έναν τέτοιο αγώνα…

Η Μαριάννα του 1990 δεν μπορούσε να αρκεστεί σε αυτά που βρήκε. Οραματιζόταν μια καλύτερη κοινωνία και αφιέρωσε τη ζωή της για να αλλάξει τα πράγματα, για να κάνει τον κόσμο καλύτερο και πρώτα απ’ όλα, τον κόσμο των άρρωστων παιδιών να τον κάνει καλύτερο και δικαιότερο. Κι αγωνίστηκε, όχι ιδεολογικά και ουτοπικά, αλλά χειροπιαστά, με καθημερινό αγώνα και σταθερό, διαχρονικό στόχο στον οποίο ενέπνευσε ολόκληρη την κοινωνία που πίστεψε σε αυτήν και αγκάλιασε το έργο της γιατί σε αυτό ξεχωρίζουν οι Ηγέτες  από τις απλώς μεγάλες προσωπικότητες: η προσφορά τους αντανακλάται όχι στον εαυτό τους και στην δράση τους αλλά στους άλλους, στην κοινωνία ολόκληρη.  Στο όραμα τους συμπαρασύρουν έναν ολόκληρο λαό που εμπνέεται από το Ωραίο και το Καλό και αγωνίζεται μαζί τους γι’ αυτό..

Η ανισότητα ανάμεσα στα παιδιά με καρκίνο της χώρας της και στα παιδιά των άλλων, πιο προηγμένων, χωρών ήταν κάτι που την ξεπερνούσε. Που ξεπερνούσε το αίσθημα δικαιοσύνης που την χαρακτήριζε. Αλλά και την ανισότητα ανάμεσα στα ίδια τα ελληνόπουλα – άλλα να σώζονται κι άλλα να χάνονται από έλλειψη υποδομών και από οικονομική αδυναμία- δεν την άντεχε η καρδιά της και δεν την χώραγε η ηθική της. Το Δικαίωμα στην Υγεία ήταν για την Μαριάννα Βαρδινογιάννη ύψιστο και αναφαίρετο δικαίωμα. «Υποδομές στο χώρο της Υγείας, Υγεία χωρίς σύνορα μέσα από αδελφοποιήσεις με τα μεγαλύτερα ογκολογικά κέντρα του εξωτερικού, διπλωματία μέσα από την Υγεία, νέες τεχνολογίες στην υπηρεσία των παιδιών μας και πρωτοπορία σε όλους τους τομείς της Υγείας», αυτά δεν ήταν τσιτάτα για την Μαριάννα. Ήταν καθημερινή επιδίωξη. Αγώνας και δράση . Ήταν ο σκοπός της ζωής της.

Στόχοι που επετεύχθησαν με σύσσωμο τον ελληνικό λαό, αλλά και την Πολιτεία, στο πλευρό της. Η πρώτη Μονάδα Μεταμόσχευσης Μυελού των Οστών και το πρώτο Ογκολογικό Παιδιατρικό Νοσοκομείο ολόκληρης της χώρας - μοναδικά μέχρι σήμερα- Ξενώνας για τις οικογένειες που έρχονται από την περιφέρεια, το πρώτο Κέντρο Κυτταρικής και γονιδιακής θεραπείας σε ολόκληρη την Ελλάδα και το ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ για να αυξηθεί ο αριθμός των εθελοντών δοτών μυελού των οστών στην Ελλάδα και να βρίσκουν, επιτέλους, οι ΄Έλληνες που χρειάζονται μεταμόσχευση μυελού των οστών, εύκολα κι ανέξοδα, συμβατό μόσχευμα, όλα αυτά ήταν οράματα και στόχοι που με επιμονή, αγώνα και πάνω απ’ όλα αγάπη για τον Άνθρωπο, έγιναν πραγματικότητα.

Από τη μια, χιλιάδες παιδιά που κέρδισαν τη ζωή  - γιατί δεν είναι μόνον τα 1300 που έκαναν μεταμόσχευση χάρη στην ΕΛΠΙΔΑ, αλλά και τα χιλιάδες παιδιά με άλλους καρκίνους που θεραπεύονται στο Νοσοκομείο της - Από την άλλη, 160.000 νέοι άνθρωποι- οι εθελοντές δότες- που δηλώνουν έτοιμοι  να δώσουν ζωή σε κάποιον άγνωστό τους ασθενή που τους χρειάζεται, αποτελώντας σήμερα το πιο ζωντανό ανθρωπιστικό κίνημα της χωράς μας και μάλιστα ανάμεσα στη νεολαία...

Παράλληλα, εκατοντάδες σχολεία και εκπαιδευτικοί που αγκάλιασαν και συμμετέχουν στο Διεθνές Πρόγραμμα «Λέμε την αλήθεια στην Εξουσία» (Speak Truth to Power) της ακτιβίστριας Kerry Kennedy που το Ίδρυμα Μαριάννα Βαρδινογιάννη έφερε στην Ελλάδα  και δίνει τα εφόδια στους εκπαιδευτικούς για να διδάξουν με σύγχρονους τρόπους στους μαθητές τους πώς να γίνουν οι ίδιοι υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων... Αλλά και τα σπίτια στη Μάκιστο που χτίστηκαν ολοκαίνουργια μετά την φωτιά.. Κι οι πλημμυροπαθείς στη Μάνδρα.. κι η υποστήριξη εκατοντάδων οικογενειών και περιοχών σ’ όλη τη διάρκεια του κορονοϊού... Και οι τόνοι βοήθειας σε θύματα πολέμου...

Αυτός θα ήταν ένας πολύ απλοϊκός απολογισμός του έργου της Μαριάννας Βαρδινογιάννη. Ενός πραγματικού ηγέτη που μπήκε μπροστά και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για να υπογραμμίσει και να υποστηρίξει όλα τα μεγάλα ζητήματα της εποχής μας, ευαισθητοποιώντας σ΄αυτά και έναν ολόκληρο λαό που την πίστευε  και την εμπιστευόταν,  «Αθόρυβα, αλλά με τη φωνή της πολύ δυνατή όποτε χρειαζόταν» όπως πολύ εύστοχα δήλωσε για την εκλιπούσα ο Δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης, η Μαριάννα Βαρδινογιάννη διεκδικούσε το δικαίωμά μας σε έναν καλύτερο κόσμο.

Τα πιο σημαντικά ψηφίσματα και οι πιο δυνατές εκκλήσεις για την Υγεία, για την Ειρήνη, για την αειφόρο ανάπτυξη και την επιβίωση του πλανήτη, για την προστασία των αδυνάτων και την καταπολέμηση της φτώχειας, για το δικαίωμα στη μόρφωση και βέβαια για την προστασία των παιδιών, φέρουν και την υπογραφή της μαζί με των μεγαλύτερων ηγετών του κόσμου. Από τον ΟΗΕ και την Ουνέσκο μέχρι τον πιο μικρό φορέα, όπου χρειαζόταν, ήταν εκεί! Πολίτης του κόσμου, Ηγέτης του κόσμου! Οι διεθνείς και εθνικές διακρίσεις- με πιο πρόσφατο το βραβείο Μαντέλα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα - υπογραμμίζουν αυτή την Οικουμενικότητα του έργου της.

Αποχαιρετώντας την Μαριάννα Βαρδινογιάννη, αποχαιρετούμε μια Οικουμενική Ελληνίδα κι μια μεγάλη σύγχρονη ηγέτη. Έκανε συνειδητά τη ζωή της «χρήσιμη». Χρήσιμη για μια κοινωνία ολόκληρη. Για μια χώρα ολόκληρη και όχι μόνον.. Με το πέρασμά της από τη ζωή, κατάφερε να στρέψει  τον προβολέα στον Άνθρωπο, υπογραμμίζοντας με κάθε τρόπο την αναγκαιότητα να μπει επιτέλους ο άνθρωπος κι οι ανάγκες του στο κέντρο της διεθνούς προσοχής και της παγκόσμιας δράσης και να αναδειχθούν οι αξίες του Ήθους, της Αλληλεγγύης και της κοινωνικής προσφοράς ως μέτρο πολιτισμού που θα κρίνει  την  εποχή μας.

Το πένθος ΔΕΝ ταιριάζει στην Μαριάννα.. Όπως σε όλα στη ζωή της, εκείνη θα έκανε την απώλεια νέα δέσμευση: ότι ο αγώνας για το ΚΑΛΟ πρέπει να συνεχιστεί, χωρίς κανένας μας «να το βάλει κάτω». Γιατί «και στο μεγαλύτερο σκοτάδι, υπάρχει το φως, υπάρχει η ελπίδα» έλεγε.

Ας την ακούσουμε. Για άλλη μια φορά,- όπως οι πραγματικοί Ηγέτες - μας δείχνει το δρόμο.