Ο Μανόλης Καψής γράφει - Στο κόμμα τους χωρούσαν όλοι: ο Πολάκης, ο Μιθριδάτης,o Αντώναροs, η Ραχήλ Μακρή - Γιατί όχι ο Στέφανος Κασσελάκης;

Αυτός τους πήρε από το 3% που θα έμεναν για μια ζωή και τους έφερε στην εξουσία, αυτός και τους καταστρέφει, τους βγάζει στη σύνταξη και τους οδηγεί και στη διάσπαση. Για όσους τώρα διαμαρτύρονται, είναι πολύ αργά.

Αυτός ήταν, ο Αλέξης Τσίπρας, που ανέλαβε το κόμμα όταν έκανε δεύτερη φωνή στο ΚΚΕ και έδινε καταφύγιο και στέγη σε διάφορα γκρουπούσκουλα της κινηματικής αριστεράς και τους έφερε στο Μαξίμου, μαζί με διάφορους νάρκισσους που άφησαν ιστορία ως μόνιμοι έφηβοι και εκ πεποιθήσεως ανήλικοι.

Τους έφερε στην εξουσία, μεταλλάσσοντας την ιδεολογική και προγραμματική φυσιογνωμία της αριστεράς και "τακιμιάζοντας" με την συνωμοσιολογική εκδοχή της άκρας δεξιάς. Υποτάσσοντας την παράδοση του δημοκρατικού σοσιαλισμού, στον λαϊκισμό του αντιμνημονίου και στη μάχη κατά των ελίτ. Καθόλου παράξενο λοιπόν που ο διάδοχός του είναι ένας μεταλλαγμένος αριστερός, που θέλει να συνδυάσει την Goldman Sachs με το κοινωνικό κράτος, ένας αριστερός κατά δήλωσή του, που ορκίζεται στον Θεό και μετά θέλει τον διαχωρισμό της Εκκλησίας και του Κράτους. Όπως ο ένας θα έσκιζε τα μνημόνια και θα τα καταργούσε με ένα νόμο και ένα άρθρο, έτσι και ο άλλος έχει τις λύσεις για πάσα νόσο και πάσα μαλακία. Αρκεί- νομίζει- ένα βιντεάκι στο ΤΙΚ- ΤΟΚ. Θα μας τρελάνει λέει στις προτάσεις. Θα βρει ακόμα και σχολική αίθουσα για να μεταστεγαστεί ένα σχολείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες, μέσα σε μια εβδομάδα.

Γράφει ο Μανόλης Καψής

Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ είχε ένα και μοναδικό στόχο: Την κατάκτηση της εξουσίας. Μιμούμενος έτσι τις πιο παραδοσιακές "δεξιές πρακτικές", που πάντα αντιμετώπιζαν την εξουσία ως λάφυρο. Δεν δίστασε ακόμα και να αποπειραθεί την άλωση των ανεξάρτητων αρχών και την υπονόμευση των δημοκρατικών θεσμών. Καθόλου παράξενη λοιπόν η επιλογή των ψηφοφόρων του για το διάδοχό του. Δεν έχει σημασία τι πιστεύει, δεν έχει σημασία ποιος είναι, από πού έρχεται και τι έχει κάνει στη ζωή του, αρκεί να τους οδηγήσει ξανά στην εξουσία.

Ο Αλέξης Τσίπρας έφτιαξε το κόμμα όπως ακριβώς το ήθελε. Εκείνος ήταν ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης, ο δημοφιλής αρχηγός, ο άνθρωπος που τους επέτρεψε να γευτούν την εξουσία και τους καρπούς της. Τους έβαζε ακόμα και να αλλάξουν την ψήφο τους στην Κεντρική Επιτροπή, όταν εκείνος δεν συμφωνούσε με την άποψή τους. Άλλαξε το Καταστατικό για το πώς εκλέγεται ο πρόεδρος, κόντρα στην παράδοση των αριστερών κομμάτων, ώστε να αναβαπτιστεί στην ψήφο του ευρύτερου κοινού φίλων και οπαδών. Αρνήθηκε να γίνει συζήτηση για τα αίτια της ήττας, για να μην πληγεί το δικό του προφίλ και τσαλακωθεί η εικόνα του. Για να μην αναδειχθούν τα λάθη του.

Καθόλου παράδοξο που η επιλογή των οπαδών του είναι ένας άλλος Μεσσίας που θα ξαναφέρει -ελπίζουν- το κόμμα σε τροχιά εξουσίας. Από τον αρχηγισμό στον μεσσιανισμό, όπως το είπε ο Φίλης, και για μια φορά συμφωνούμε.

Δεν ξέρω φυσικά αν όντως η άλωση του ΣΥΡΙΖΑ από τον Στέφανο Κασσελάκη είναι ένα σκοτεινό σχέδιο του Αλέξη Τσίπρα. Αυτό που ξέρουμε πάντως με πάσα βεβαιότητα, είναι ότι ο πρώην αρχηγός του κόμματος -με τον κυνισμό του- έστρωσε το έδαφος για να προσγειωθεί στην κορυφή του ΣΥΡΙΖΑ ο εξ Αμερικής υποψήφιος. Και αυτό που ξέρουμε επίσης με πάσα βεβαιότητα, είναι ότι αν μη τι άλλο, δεν είχε αντίρρηση οι πιο στενοί του συνεργάτες να συμπαραταχθούν με τον νέο αρχηγό. Δεν θέλησε καν να πάρει ευθέως θέση για τα όσα βρώμικα διακινούσαν οι υποστηρικτές του κ. Κασσελάκη, για τα (δήθεν) sms της Εφης Αχτσιόγλου.

Οι παλιοί σύντροφοι του Αλέξη Τσίπρα, βλέπουν τώρα το κόμμα τους, το σπίτι τους, να παραδίδεται στον Στέφανο Κασσελάκη και αυτονοήτως νιώθουν ότι δεν έχουν πλέον εκεί θέση. Νιώθουν να τους σπρώχνουν προς την έξοδο. Αλλά κακώς διαμαρτύρονται.

Δική τους επιλογή ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Ανέχθηκαν χωρίς αντίδραση τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ από ένα κόμμα της αριστεράς, σε ένα κόμμα χωρίς ψυχή, χωρίς ιδέες και χωρίς πρόγραμμα, με μόνο περιεχόμενο έναν τοξικό λαϊκισμό. Ένα κόμμα όχημα για την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα στην πρωθυπουργία. Και ανέχθηκαν τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί και εκείνοι γεύτηκαν τα οφέλη της εξουσίας. Έγιναν βουλευτές, απέκτησαν δημοσιότητα και κοινωνικό κύρος. Συνεπώς γιατί διαμαρτύρονται;

Στο κόμμα τους χωρούσαν όλοι. Ακόμα και ο Πολάκης και ο Μιθριδάτης, μαζί με τον Ευάγγελο Αντώναρο και τη Ραχήλ Μακρή. Γιατί να μην χωράει λοιπόν και ο Στέφανος Κασσελάκης;

Υ.Γ. Η πρώτη εντύπωση από τον νέο αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η έκπληξη. Η δεύτερη ήταν ο θαυμασμός για τις επιδόσεις του υποψηφίου, που κέρδισε τις εσωκομματικές εκλογές με έναν "πόλεμο αστραπή", αφήνοντας στην άκρη παλιές καραβάνες του αριστερού οικοσυστήματος. Μήπως ο αέρας αλλαγής που φέρνει ο Στέφανος Κασσελάκης, συμπαρασύρει όλο το σύστημα; Προκαλέσει ζημιές και αριστερά και δεξιά του; Μήπως ο ιός Κασσελάκης θα γίνει μεταδοτικός;

Όσο περνούν οι ημέρες, οι πρώτες εντυπώσεις ξεκαθαρίζουν. Ο νέος αρχηγός επαναλαμβάνει κοινοτοπίες, δείχνει άγνοια για τα μείζονα και η φωτογένειά του, όταν συνδυάζεται με κινησιολογία επαναστατημένου εφήβου, μοιάζει ενίοτε και κωμική. Οι πρώτες δημοσκοπήσεις δεν μας άφησαν ξερούς, το αντίθετο, ήταν ένα σαφές καμπανάκι για τον Κασσελάκη. Ποτέ ξανά νεοεκλεγείς ηγέτης δεν είχε τόσο χαμηλή δημοτικότητα. Μήπως ο κομήτης περάσει τελικά ξόφαλτσα και δεν ακουμπήσει καν τη γη;