Γίνεται τελικά και καλός γάμος και καλό σεξ;

Ζευγάρι παντρεμένων φίλων κοντά στα 40, με δύο απαιτητικές καριέρες και δύο παιδιά σε απαιτητικές ηλικίες, από αυτά τα ολίγα εναπομείναντα «dream couples» που οι άλλοι ψιλοφθονούν γιατί δεν μπορούν να κατανοήσουν πώς τα προλαβαίνουν όλα χωρίς να απεχθάνονται ο ένας τον άλλον, βγαίνουν μια Παρασκευή βράδυ για ποτό. Οι δυο τους, για δύο ώρες. Πηγαίνουν στο αγαπημένο τους μπαρ, κοντά στο σπίτι. Παραγγέλνουν ένα λευκό, λίγο φρουτώδες κρασί. Σηκώνουν τα ποτήρια, εκείνος την κοιτάζει ηδυπαθώς και της λέει: «Εβγαλες το κρέας να ξεπαγώσει; Πρέπει να έχουμε κάτι να φτιάξουμε αύριο».



Την ιστορία αφηγούνταν οι ίδιοι για πολλές εβδομάδες σε φίλους και γνωστούς. Με μια έντονη, εννοείται, διάθεση αυτοσαρκασμού. Αλλά και με μια μικρή πικρία για τις επιπτώσεις ενός τόσο «προοδευτικού γάμου» στην ερωτική διάθεση. Γίνεται να σχοινοβατείς δίπλα στον άλλο ολόκληρη την εβδομάδα (πάνω από ένα μπετονένιο δίχτυ ευθυνών, υποχρεώσεων, ρόλων κ.ο.κ.) και την Παρασκευή το βράδυ να μεταλλάσσεσαι ως διά μαγείας σε ζογκλέρ της λίμπιντο;

Αυτό ακριβώς ήταν το κυρίως θέμα στο τελευταίο «New York Times Magazine». Το εκτενές άρθρο «Does a More Equal Marriage Mean Less Sex?» («Τελικά ένας ισότιμος γάμος σημαίνει λιγότερο σεξ;») υπογράφει η Λόρι Γκότλιμπ, ψυχοθεραπεύτρια στο Λος Αντζελες, με μακρά εξειδίκευση στη συμβουλευτική ζευγαριών. Η ίδια εκμυστηρεύεται, μεταξύ άλλων, τις... βίαιες αντιδράσεις που είχε προκαλέσει σε μια μεγάλη παρέα γυναικών η κοινοποίηση της απόφασής της να ασχοληθεί επισταμένως με το θέμα: «Θες να μας πεις ότι δεν κάνει καλό σεξ όποιος είναι ισότιμος στον γάμο του;», «Μήπως προτιμάς να κάθεσαι εσύ να κάνεις όλη τη φασίνα για να μη χάσει εκείνος την ερωτική του φλόγα;» και άλλα συναφή.

Με τον όρο «προοδευτικός» εννοούμε έναν γάμο όπου και οι δύο μετέχουν εξίσου στις χαρές και στις αγγαρείες της κοινής ζωής. Εκείνη μπορεί ανερυθρίαστα να αργεί τα βράδια να γυρίσει από τη δουλειά, εκείνος απολαμβάνει να τρέχει στο σουπερμάρκετ με τον μάρσιπο. Κάτι τέτοιο ευνοείται, ιδιαιτέρως στην Ελλάδα της κρίσης όπου τα κοινωνικά μοντέλα ξεχειλώνουν πλέον και όπου οι ρόλοι των φύλων γίνονται επιτέλους πιο ρευστοί (κάποιοι επιμένουν να λένε «πιο ακαθόριστοι»). Ναι, αλλά τι γίνεται με το σεξ;

Πέρυσι σόκαρε πολλούς η μελέτη «Ισότητα, οικιακές δουλειές και συχνότητα των σεξουαλικών επαφών στον γάμο» που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «American Sociological Review». Οι ερευνητές διεμήνυσαν ότι όταν οι άνδρες αναλαμβάνουν να κάνουν συγκεκριμένες δουλειές του σπιτιού, τα ζευγάρια καταλήγουν να κάνουν λιγότερο σεξ. Συγκεκριμένα, οι άνδρες που επιδίδονται σε «θηλυκές» (όπως βαφτίζονται για τις ανάγκες της έρευνας) δουλειές (π.χ. άπλωμα των ρούχων ή σιδέρωμα), όλα αυτά δηλαδή για τα οποία οι γυναίκες γκρινιάζουν ξανά και ξανά, διαπιστώνουν ότι στην κρεβατοκάμαρά τους επικρατεί πολικό ψύχος - τα ζευγάρια αυτά έχουν 1,5 λιγότερες σεξουαλικές επαφές σε σχέση με εκείνα στα οποία οι άνδρες περιορίζονται σε αρχετυπικά «ανδρικές» δουλειές (π.χ. βγάζω έξω τα σκουπίδια, πηγαίνω το αυτοκίνητο για σέρβις). Και για αυτό ευθύνονται, λέει, οι γυναίκες. Που χαίρονται (αλλά δεν διεγείρονται απαραίτητα) όταν ο σύζυγος αποφασίζει να βάλει ηλεκτρική.  

Ανεξάρτητα από την αξιοπιστία της συγκεκριμένης έρευνας και των ζευγαριών που απάντησαν στα ερωτηματολόγιά της (μήπως π.χ. την ώρα που κάποια σύζυγος αξιολογούσε την ερωτική της διάθεση είχε δίπλα της μια ογκώδη στοίβα άπλυτα;), οι ειδικοί επισημαίνουν ότι όλη αυτή η κατακτημένη με αγώνες ισοτιμία του σύγχρονου ζευγαριού που δουλεύει και μεγαλώνει παιδιά συνεπάγεται αναμφίβολα μια υπέροχη οικειότητα για την οποία οι παλαιότερες γενιές θα «σκότωναν». Πρόκειται για μια οικειότητα που αποτινάσσει αισίως τα στερεότυπα των φύλων. Αλλά που δεν είναι απαραιτήτως αφροδισιακή. Γι' αυτό καλό είναι να απουσιάζει από τουλάχιστον ένα δωμάτιο του σπιτιού. Εκεί χρειάζεται, λένε οι ειδικοί, μυστήριο, απρόβλεπτα παιχνίδια εξουσίας, ανατροπή των ρόλων, ένα κάποιο σασπένς.

Νομίζω ότι ο Γκραμπριέλ Γκαρσία Μάρκες το είχε θέσει ορθά στον «Ερωτα στα χρόνια της χολέρας»: «Το πρόβλημα με τον γάμο είναι ότι τελειώνει κάθε βράδυ μετά τον έρωτα και πρέπει κάθε μέρα να χτιστεί από την αρχή, πριν από το πρωινό».

Δημοσιεύθηκε από τη Λένα Παπαδημητρίου στο BHmagazino την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014