Aνίτα Έκμπεργκ: Η καλλονή ηθοποιός που βούτηξε στην Φοντάνα Ντι Τρέβι - Η αιώνια μούσα του Φελίνι και η θεά της «Dolce Vita» (φωτό)

Η Ανίτα Έκμπεργκ, η ηθοποιός με τα πλατινένια ξανθά μαλλιά, τα γατίσια γαλάζια μάτια, την πληθωρική φιγούρα της και τη βαθιά ερωτική φωνή της, ήταν ένα από τα σύμβολα του σεξ τη δεκαετία του ‘60. Το παρατσούκλι «παγόβουνο» που της κόλλησαν έχει να κάνει και με τη σκανδιναβική καταγωγή της.

Η Ανίτα γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1931 στο Μάλμε της Σουηδίας. Μεγάλωσε σε πολυμελή οικογένεια και αρχικά εργάστηκε ως μοντέλο.

Η Έκμπεργκ είχε προσελκύσει από πολύ μικρή ηλικία πάνω της τα φλας της δημοσιότητας, όταν το 1950, σε ηλικία 19 ετών, στέφθηκε σε διαγωνισμό ομορφιάς «Μις Σουηδία». Τόσο η μητέρα της όσο και οι φίλοι της την παρότρυναν να λάβει μέρος σε διαγωνισμούς ομορφιάς και η επιτυχία της την οδήγησε σύντομα στις ΗΠΑ με την ελπίδα να γίνει «Μις Κόσμος».

Η υποψηφιότητα αυτή όμως της χάρισε ένα συμβόλαιο ως νεαρή στάρλετ με την εταιρεία Universal και έτσι ξεκίνησε η πορεία της στον κινηματογράφο. 

Το 1956 πήγε για πρώτη φορά στην Ιταλία για να εμφανιστεί στο «Πόλεμος και Ειρήνη» με συμπρωταγωνιστές της την Όντρει Χέμπορν και την Χένρι Φόντα. Η ομορφιά της ήταν αυτή που τράβηξε την προσοχή του Φελίνι, ο οποίος είδε στο πρόσωπό της τη μοιραία γυναίκα που θα «μάγευε» τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι στην ταινία που κέρδισε το 1960 τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών.

Εμφανίστηκε σε αρκετές ταινίες του Χόλιγουντ, πλάι σε διάσημους πρωταγωνιστές, όπως ο Τζον Γουέιν και η Λορίν Μπακόλ. Το 1959, μετά το διαζύγιό της με τον Άγγλο ηθοποιό Άντονι Στιλ, αποφάσισε να συνεχίσει τη σταδιοδρομία της στην Ιταλία.

Ξεκίνησε ως μοντέλο και κατάφερε να γίνει μια από τις έξι υποψήφιες για τον τίτλο της Μις Υφήλιος το 1950, παρ' όλο που δεν μιλούσε ούτε αγγλικά. Εκείνη την περίοδο γνωρίζει τον πολυεκατομμυριούχο Χάουαρντ Χιουζ, ο οποίος θέλει να της αλλάξει όνομα, μύτη και χείλη. Η Έκμπεργκ αρνείται και συνεχίζει να απολαμβάνει τα οφέλη που της δίνει η Universal: μαθήματα ηθοποιίας, φωνητικής, χορού, ιππασίας, ακριβά ρούχα. 

Αργότερα θα παραδεχτεί ότι την κακόμαθαν πολύ, αλλά εκείνη την εποχή το απολαμβάνει, αλλάζοντας ερωτικούς συντρόφους... σαν τα πουκάμισα. 

«Σκηνοθετεί» με τους παπαράτσι σέξι ατυχήματα, όπως το να της ανοίξουν τα κουμπιά του φορέματός της μπροστά στο ξενοδοχείο Berkley, και γίνεται πρωτοσέλιδο σε όλα τα κουτσομπολίστικα περιοδικά της εποχής. Μέχρι το τέλος των 50's γίνεται το απόλυτο pin-up girl.

Το 1960 συμπρωταγωνίστησε στο πλευρό του Μαρτσέλο Μαστρογιάνι στην ταινία του Φεντερίκο Φελίνι «Γλυκιά Ζωή, La Dolce Vita». Η σκηνή στη Φοντάνα ντι Τρέβι ήταν αρκετή για να απογειώσει την καριέρα της και να την αναδείξει σε σύμβολο του σεξ.

Στην ανυπέρβλητη αυτή ταινία του 1960 η πληθωρική και επιβλητική καλλονή Ανίτα Έκμπεργκ δεν είναι απλώς ένα σύμβολο του σεξ αλλά η απόλυτη γυναίκα, «Εύα, μάνα, άγγελος, διάβολος», όπως χαρακτηριστικά της λέει ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι. Διακατέχεται από έναν αχαλίνωτο ερωτισμό που μόνο ο Φελίνι –λάτρης των γιγαντόσωμων γυναικών με τις καμπύλες και τα τεράστια στήθια– κατάφερε να αναδείξει, όσο κανείς πριν από αυτόν.

Η Έκμπεργκ είχε σχέση με τους Τζιάνι Ανιέλι, Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, Έρολ Φλιν και τον Φρανκ Σινάτρα, ενώ είχε παντρευτεί δύο φορές: ο πρώτος της σύζυγος ήταν ο ηθοποιός Άντονι Στιλ και ο δεύτερος ο επίσης ηθοποιός Ρικ Φαν Νούτερ. Δεν κατάφερε όμως ποτέ να αποκτήσει παιδιά.

Από τη δεκαετία του ‘70 οι εμφανίσεις της στη μεγάλη οθόνη αραίωσαν, από τις οποίες ξεχώρισε η ερμηνεία της στην ταινία του Φεντερίκο Φελίνι «Η συνέντευξη» (1987). Με τον μεγάλο ιταλό σκηνοθέτη είχε συνεργαστεί και στις ταινίες «Βοκκάκιος ‘70» (1962) και «Οι Κλόουν» (1970).

Η Ανίτα Έκμπεργκ άφησε την τελευταία της πνοή στις 11 Ιανουαρίου 2015 σε κλινική της Ρώμης όπου νοσηλευόταν.