Η ιστορική ομίλα του Ξενοφώντα Ζολώτα: Όταν μίλησε αγγλικά με λέξεις που είχαν ελληνικές ρίζες στο ΔΝΤ- Κεντρικός τραπεζίτης, ακαδημαϊκός, πρωθυπουργός (βίντεο)

Ο Ξενοφών Ζολώτας (1904 – 2004), θεωρείται ένας από τους κορυφαίους οικονομολόγους και ακαδημαϊκούς της Ελλάδας, πέθανε σαν σήμερα πριν από 20 χρόνια σε ηλικία 100 ετών.

Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια Οικονομικά στο Παρίσι.

Το 1925 ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ των Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Λειψίας. Το 1928 διορίστηκε υφηγητής της Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το ίδιο έτος εξελέγη, σε ηλικία μόλις 24 ετών, καθηγητής της Πολιτικής Οικονομίας στο νεοϊδρυθέν τότε Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου παρέμεινε τρία χρόνια.

Το 1931 εξελέγη τακτικός καθηγητής στην έδρα της Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από όπου απομακρύνθηκε από τη δικτατορία το 1968.

Διετέλεσε 3 φορές Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος (στις περιόδους 1955 – 1967 και 1974 - 1981) ενώ το 1989 εξελέγη Πρόεδρος της Οικουμενικής Κυβέρνησης, με ομόφωνη στήριξη όλων των πολιτικών δυνάμεων (της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και του Συνασπισμού της Αριστεράς).

Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, εκπροσωπούσε τη χώρα μας στις συνεδριάσεις του Δ.Ν.Τ. στην Αμερική.

Σε μία από αυτές τις συνεδριάσεις, στις 26 Σεπτεμβρίου 1957, ο Ξενοφών Ζολώτας εκφώνησε έναν λόγο στα Αγγλικά, του οποίου όλες οι λέξεις είχαν ρίζες από την αρχαία ελληνική γλώσσα, αναδεικνύοντας την ιστορία και την αξία του ελληνικού πολιτισμού.

Εκτός από την έκπληξη των παρευρισκόμενων στη συνεδρίαση, ο λόγος αυτός δημοσιεύθηκε στις μεγαλύτερες εφημερίδες της εποχής, αποσπώντας την προσοχή και τα εύσημα της παγκόσμιας κοινής γνώμης.

Διαβάστε την ιστορική ομιλία στο Δ.Ν.Τ., στις 26 Σεπτεμβρίου 1957

«Κύριοι,

Επαινώ τους άρχοντες (με την έννοια «ιθύνοντες») του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Οικουμενικής Τράπεζας για την ορθοδοξία των αξιωμάτων, των μεθόδων και των πολιτικών τους, αν και υπάρχει ένα επεισόδιο κακοφωνίας της Τράπεζας με την Ελλάδα.

Με ενθουσιασμό διαλεγόμαστε και συναγωνιζόμαστε στις συνόδους των δίδυμων Οργανισμών μας των οποίων τις πολύμορφες οικονομικές ιδέες και δόγματα αναλύουμε και συνθέτουμε. Τα κρίσιμα προβλήματά μας, όπως ο νομισματικός πληθωρισμός, προκαλούν κάποια αγωνία και μελαγχολία.

Αυτό το φαινόμενο είναι χαρακτηριστικό της εποχής μας. Αλλά η θέση μου είναι ότι έχουμε το δυναμισμό να προγραμματίσουμε θεραπευτικές πρακτικές ως προφύλαξη από το χάος και την καταστροφή.

Παράλληλα, μια παγκόσμια ανυπόκριτη οικονομική συνεργασία και εναρμόνιση σε ένα δημοκρατικό κλίμα είναι βασική. Ζητώ συγγνώμη για τον εκκεντρικό μου μονόλογο. Εκφράζω με έμφαση τις ευχαριστίες μου προς σε σας Κύριοι, προς το ευγενικό και γενναιόδωρο Αμερικανικό Έθνος και προς τους οργανωτές και τους πρωταγωνιστές αυτού του αμφικτιονικού και γαστρονομικού συμποσίου».

Στο ίδιο ύφος ακολούθησε και δεύτερη ομιλία του Ξενοφώντα Ζολώτα στην Washington, στις 2 Οκτωβρίου 1959.