Αντώνης Πανούτσος: Ο Κασσελάκης δεν είναι αρχηγός κόμματος - Είναι CEO, αντιμετωπίζει την πολιτική σαν πρωινάδικο, σήμερα Κούγιας, αύριο η φέτα

Στις αμερικάνικες επιχειρήσεις, στους πίνακες των ανακοινώσεων, έβαζαν παλιά μια ταμπέλα: 

Rule 1) The boss is always right

Rule 2) If the boss is wrong, see rule no.1

Δεν ξέρω αν ο Στέφανος Κασσελάκης έχει πει να βάλουν πίνακα ανακοινώσεων στην Κουμουνδούρου. Όλο όμως και κάποια αφίσα του Λένιν ή κάποια φωτογραφία του Βελουχιώτη θα περισσεύει για να μπει στη θέση της η ταμπέλα. Ετσι ώστε όλοι να ξέρουν πώς έχουν τα πράγματα στις μέρες του Στέφανου Κασσελάκη. Οχι βέβαια ότι χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να το καταλάβουν. 

Μετά την απόλυσή του από τη θέση του επιστημονικού συνεργάτη, ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να διοικείται από τον Στέφανο Κασσελάκη σαν εταιρεία. Και όμως, μπορεί. Στις εσωτερικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2023 ο Κασσελάκης πήρε τον ΣΥΡΙΖΑ «μετά φήμης και πελατείας», που γράφουν στα συμβόλαια οι δικηγόροι. Χωρίς καμία υποχρέωση.

Γράφει ο Αντώνης Πανούτσος στο protagon.gr

Μπορεί να τον πάει δεξιά ή αριστερά. Μπορεί να καλεί τους βουλευτές στις Σπέτσες επειδή εκεί είναι το σπίτι του, όπως θα καλούσε ένας CEO τα στελέχη μιας πολυεθνικής για retreat. Μπορεί να έχει το κόμμα για σκηνικό στην παράσταση όπου ο ίδιος είναι σεναριογράφος, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής. 

Ο Κασσελάκης είναι μάνατζερ της επιχείρησής του. Δεν διαγράφει αλλά απολύει. 

Τι είπε ο Θεοχαρόπουλος; Συγκρότηση της Κεντροαριστεράς; Merge, που λέμε στην corporate lingo; Oh come on… Δηλαδή το προϊόν που στις ευρωεκλογές δεν πούλησε με τον Κασσελάκη θα πουλήσει επειδή θα έχει τώρα και τον Νίκο Ανδρουλάκη; Στο λογιστήριο, κύριε Θεοχαρόπουλε, για το severance pay σας και πάμε παρακάτω. 

Τι είπε ο Γιώργος Τσίπρας; Κάτι για «ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου και δημοκρατικής λειτουργίας των κομμάτων»; Τι mumbo jumbo είναι αυτά; Ο κόσμος θέλει μηνύματα που να τα καταλαβαίνουν στα πρωινάδικα. Να περάσει από το λογιστήριο. Και πριν περάσει, να βγει και μια διαρροή ότι χάρη τού κάναμε, έπρεπε να είχε φύγει αλλά δεν μας άδειαζε τη γωνιά. 

Το πόσο περιστασιακός είναι ο Κασσελάκης φαίνεται από το ότι δεν υπάρχουν δικοί του. Υπάρχουν άτομα που βρέθηκαν ξέμπαρκα, που θέλησαν να ζήσουν τον μύθο τους, που είπαν «κακό είναι και θα περάσει», αλλά το κλασικό «δικοί του» στην πολιτική, που σημαίνει νεολαία, πανεπιστήμιο, κόμμα δεν υπάρχουν. 

Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν είναι αρχηγός κόμματος. Είναι CEO. Και επειδή δεν ξέρει, αντιμετωπίζει την πολιτική σαν πρωινάδικο. Σήμερα Κούγιας, αύριο τιμές της φέτας. Θα αποκεφαλίζει παλιούς. Ακόμα και από φθόνο, αφού μέσα του ξέρει ότι αυτοί έρχονται από την πολιτική, ενώ αυτός, μέχρι πριν από έναν χρόνο, δεν θα τον πρόσεχαν αν μιλούσε για πολιτική ούτε σε τσιπουράδικο. 

Ο Στέφανος Κασσελάκης θα συνεχίσει να κόβει κεφάλια μέχρι είτε τα κεφάλια να τελειώσουν, είτε να μη θέλουν να πουν «σφάξε με, CEO μου, να αγιάσω».

 Μετά τους αποκεφαλισμούς του Θεοχαρόπουλου και του Γιώργου Τσίπρα, τα κεφάλια αλλά και η υπομονή στην Κουμουνδούρου λιγοστεύουν.