Μπγιορν Χέκε: Ποιος είναι ο 52χρονος ακροδεξιός του Afd που σάρωσε σε Σαξονία - Θουριγγία - «Οι ψηφοφόροι έδωσαν στο κόμμα εντολή για διακυβέρνηση της χώρας» (βίντεο)

Οι ψηφοφόροι σε Σαξονία και Θουριγγία μίλησαν και επιβεβαίωσαν αυτό που πολλοί φοβόντουσαν στη Γερμανία: Την άνοδο του ακροδεξιού κόμματος AFD (Ενναλακτική για τη Γερμανία) στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.

Η επικράτηση του AfD στη Θουριγγία ήταν αναμενόμενη, καθώς σε όλες τις δημοσκοπήσεις ήταν πολύ μπροστά από τα υπόλοιπα κόμματα και θα διεκδικήσει, όπως έχει πει ο επικεφαλής του Μπγιορν Χέκε την πρωθυπουργία. Κάτι που επανέλαβε και στις πρώτες της δηλώσεις η Άλις Βάιντελ συμπρόεδρος του κόμματος, λέγοντας ότι οι ψηφοφόροι έδωσαν στο κόμμα της εντολή για διακυβέρνηση της χώρας.

Ο Χέκε, όπως έγραψαν οι New York Times, ήταν αυτός που «μαλάκωσε το έδαφος για μια ακραία Γερμανία» καθώς έχει καταφέρει «να φέρει το κυρίαρχο ρεύμα προς την ακροδεξιά».

Καθηγητής ιστορίας

Ο Μπγιορν Χέκε, ένας πρώην καθηγητής ιστορίας, κατάφερε να γίνει ο πιο επιτυχημένος ακροδεξιός πολιτικός της Γερμανίας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Στα 52 του δεν μοιάζει με άλλες προσωπικότητες της γερμανικής πολιτικής. Στις ομιλίες του, όπως περιγράφει ο «Guardian», βροντοφωνάζει κατά των γνωστών «εχθρών» της ακροδεξιάς -μετανάστες, ισλαμιστές, γραφειοκράτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης-, ενώ παράλληλα έχει ένα δακρύβρεχτο ύφος τόσο έντονο που ακόμη και στενοί συνεργάτες του το βρίσκουν «περίεργο».

Η ρητορική του περί παρακμής και λύτρωσης (έχει καλέσει τους Γερμανούς να επιλέξουν μεταξύ του να είναι πρόβατα ή λύκοι), έχει χρησιμοποιηθεί για να τον συγκρίνουν με τον Γιόζεφ Γκέμπελς, τις ομιλίες του οποίου πολλοί πολιτικοί αναλυτές υποθέτουν ότι έχει μελετήσει. Για τους επικριτές του, ο Χέκε είναι μία από τις σοβαρότερες απειλές για τη μεταπολεμική δημοκρατία της Γερμανίας από την ίδρυσή της. Εξάλλου, είναι υπεύθυνος για τη μεταμόρφωση του κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) από ένα ευρωσκεπτικιστικό, οικονομικά φιλελεύθερο κίνημα σε ένα νατιβιστικό, αντι-ισλαμικό κόμμα. Ο Χέκε ήταν αυτός που «προετοίμασε το έδαφος για μια ακραία Γερμανία», καθώς έχει καταφέρει «να φέρει το κυρίαρχο ρεύμα προς την ακροδεξιά», σχολίασαν πρόσφατα οι New York Times.

Προσπάθησαν να τον διαγράψουν

Ο Χέκε είχε ξεπεράσει δύο απόπειρες διαγραφής του από το AfD, με πιο πρόσφατη μια ομιλία στην οποία είχε καταδικάσει το γερμανικό… αυτομαστίγωμα για τη ναζιστική εποχή. «Εμείς οι Γερμανοί είμαστε ο μόνος λαός στον κόσμο που έχουμε φυτέψει ένα μνημείο ντροπής στην καρδιά της πρωτεύουσάς του», δήλωνε, αναφερόμενος στο Μνημείο των Δολοφονημένων Εβραίων της Ευρώπης στο Βερολίνο. «Και στις δύο απόπειρες αποπομπής του Χέκε πρωτοστάτησαν ηγέτες του AfD που είδαν τον ριζοσπαστισμό του ως βαρίδι – και τις δύο φορές, οι ηγέτες αυτοί κατέληξαν να εγκαταλείψουν το κόμμα αντ’ αυτού», επισημαίνει ο Guardian.

Tον Μάιο του 2021 o Χέκε, επικεφαλής της τοπικής οργάνωσης του AfD στο κρατίδιο της Θουριγγίας, είχε χρησιμοποιήσει σε προεκλογική ομιλία του τη φράση «Όλα για τη Γερμανία» («Alles für Deutschland»), η οποία παραπέμπει στα ναζιστικά τάγματα εφόδου.

"Μιλά" τη γλώσσα του τρίτου Ράιχ

Εδώ και χρόνια, οι επικριτές του επιμένουν ότι εκπροσωπεί κάτι πολύ πιο σκοτεινό από ένα εθνικιστικό στέλεχος του συντηρητισμού. Ως απόδειξη αυτού, επισημαίνουν φράσεις, διάσπαρτες σε όλες τις ομιλίες του, στις οποίες ο Χέκε φάνηκε να απηχεί τη γλώσσα του τρίτου Ράιχ. Το 2016, ο Andreas Kemper, γερμανός κοινωνιολόγος και συγγραφέας, ισχυρίστηκε ότι εντόπισε περισσότερες από δώδεκα τέτοιες περιπτώσεις. Αυτές περιλάμβαναν εκκλήσεις για ένα «χιλιόχρονο μέλλον» της Γερμανίας και αναφορές σε εσωτερικούς αντιπάλους του AfD ως «εκφυλισμένους». Και οι δύο όροι είναι συνηθισμένοι στα γερμανικά, αλλά οι επικριτές υποστηρίζουν ότι έχουν διαφορετική απήχηση όταν λέγονται από ένα υψηλόβαθμο στέλεχος ενός κόμματος που υποστηρίζεται με ενθουσιασμό από νεοναζί.

Άλλα παραδείγματα, όπως η αναφορά του σε έναν πολιτικό του αντίπαλο ως «Volksverderber» («διαφθορέα του λαού», που χρησιμοποίησε ο Χίτλερ στο Mein Kampf) ή το να αποκαλεί το κίνημά του «Tat-Elite» («ελίτ δράσης», που χρησιμοποίησαν τα SS για να περιγράψουν τον εαυτό τους), είναι πιο ασυνήθιστα και πιο δύσκολο να εξηγηθούν.